Όχι ότι περιμέναμε τίποτα πολύ καλύτερο επί της ουσίας στην κατάσταση που φαίνεται να έχουμε φτάσει τα τελευταία χρόνια, πλην όμως, ελπίζαμε για την τιμή των όπλων μια έστω μικρή διαφοροποίηση προς την κατεύθυνση της εθνικής κυριαρχίας από μια πατριωτική κυβέρνηση που δεν ήρθε για διεκπεραίωση, αλλά για να δώσει μια μικρή έστω πλην διαφορετική προοπτική. Η παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, μεταξύ των οποίων και εκείνο της Μυκόνου, για όσους περίμεναν διαφορετική πολιτική, είναι μια ακόμα απογοήτευση!
Κάποιοι ωστόσο, όπως η Πρωτοβουλία κατά της ιδιωτικοποίησης των αεροδρομίων, συνεχίζουν δυναμικά…
Η υπογραφή της Σύμβασης των Αεροδρομίων, στο πλαίσιο της εφαρμογής των Μνημονίων που έχουν υπογραφεί, εντάσσεται σε ένα γενικό πλαίσιο υφαρπαγής της δημόσιας γης και περιουσίας. Σ’ ένα συνολικότερο σχέδιο γεωστρατηγικής επικυριαρχίας αποικιοκρατικού τύπου, που υπό άλλες συνθήκες θα γινόταν δια της ωμής στρατιωτικής βίας.
Αντισυνταγματικό μεν «αναγκαίο» δε.
Παράνομο μεν «αναπόφευκτο» δε.
Αντιδημοκρατικό μεν «εκβιαστικό» δε.
Κληρονομημένο μεν «αριστερό» δε.
Τέτοια και άλλα σχετικά, είναι τα συνοδευτικά τιτιβίσματα της πολιτικολογίας των ημερών.
Για την αποπληρωμή ενός χρέους παράνομου, που δημιουργήθηκε για τη διάσωση των τραπεζών, για την επανεκκίνηση της οικονομίας που εκφυλίστηκε από συνειδητές πολιτικές εξυπηρέτησης των πολυεθνικών, για τον έλεγχο του τουριστικού κεφαλαίου και την υποθήκευση του φυσικού πλούτου. Διαχρονικής αξίας λόγοι για τον εκφυλισμό ενός κράτους, θα λέγαμε. Λόγοι ρουτίνας για τον ιμπεριαλισμό. Λόγοι βέβαια που βασικό τους χαρακτηριστικό έχουν την παντελή αδιαφορία για τη μοίρα του λαού, σε τέτοιο βαθμό που δεν διστάζουν να δημιουργήσουν «προσφυγικά», «τρομοκρατικά» ή «χρηματοπιστωτικά» γεγονότα».
Με την πεποίθηση ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε που γράφαμε αυτά –για το αεροδρόμιο της Μυκόνου και όχι μόνο– δημοσιεύουμε το αποκαλυπτικό άρθρο του Λάμπρου Ντούσικου.
Το σκάνδαλο των Αεροδρομίων με αριθμούς
του Λάμπρου Ντούσικου *
– Εκπορνεύουν την Ελλάδα και χαρίζουν
τα Αεροδρόμια στα έσοδα του «Σπατοσήμου».
– … Μάλλον «ιδεοληψία» θα’ ναι.
Βαρεθήκαμε σ’ αυτόν τον τόπο, τους εξυπνακισμούς των οπαδών της διαπλοκής, όπου αποδίδουν σε «θλιβερές ιδεοληψίες» κάθε δίκαιο και τίμιο αγώνα. Όπου εκλογικεύουν το ταξικό τους μίσος, με άρθρα πλούσια σε ειρωνεία και κουτοπονηριά. Είναι αυτοί που κατά τ’ άλλα ψάχνουν την ισότητα στα εκμεταλλευτικά καπιταλιστικά δόγματα, την αλληλεγγύη στους φράκτες του Έβρου, την απελευθέρωση στο σκοταδισμό της θρησκευτικής εξουσίας, την ευεξία στις καθημερινές μικροδιαπλοκές και το δίκαιο στη γονιδιακή υποταγή. Το ξυπνητήρι χτύπησε για όλους αυτούς, όταν σήμανε επιτέλους η αφύπνιση της αναπτυξιακής και επενδυτικής ώρας της Ελλάδας, με αφορμή την παραχώρηση των κρατικών Αερολιμένων στο Γερμανικό Δημόσιο.
Η υπογραφή της Σύμβασης των Αεροδρομίων, στα πλαίσια της εφαρμογής των Μνημονίων, εντάσσεται σε ένα γενικό πλαίσιο υφαρπαγής της δημόσιας γης και περιουσίας. Σ’ ένα συνολικότερο σχέδιο γεωστρατηγικής επικυριαρχίας αποικιοκρατικού τύπου, που υπό άλλες συνθήκες θα γινόταν δια της ωμής στρατιωτικής βίας όπως στη Γιουγκοσλαβία. Αντισυνταγματικό μεν “αναγκαίο” δε, παράνομο μεν “αναπόφευκτο” δε, αντιδημοκρατικό μεν “εκβιαστικό” δε, κληρονομημένο μεν “αριστερό” δε, είναι τα συνοδευτικά τιτιβίσματα της αήθους πολιτικολογίας.
Για την αποπληρωμή ενός χρέους παράνομου που δημιουργήθηκε για τη διάσωση των τραπεζών, για την επανεκκίνηση της οικονομίας που εκφυλίστηκε από συνειδητές πολιτικές εξυπηρέτησης των πολυεθνικών, για τον έλεγχο του τουριστικού κεφαλαίου και την υποθήκευση του φυσικού πλούτου. Διαχρονικής αξίας λόγοι για τον εκφυλισμό ενός κράτους, θα λέγαμε … λόγοι ρουτίνας για τον ιμπεριαλισμό. Λόγοι βέβαια που βασικό τους χαρακτηριστικό έχουν την παντελή αδιαφορία για τη μοίρα του λαού, σε τέτοιο βαθμό που δεν διστάζουν να δημιουργήσουν «προσφυγικά», «τρομοκρατικά» ή «χρηματοπιστωτικά» γεγονότα.
Η μοναδική ελπίδα διαλόγου με όσους βαπτίζουν «ιδεοληψίες» όλα τα παραπάνω ή με όσους μεταφράζουν την προσπάθεια υφαρπαγής της δημόσιας γης και περιουσίας σε απλό διαπραγματευτικό προαπαιτούμενο ή με όσους θεωρούν συνετή τη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού ή με όσους θεωρητικοποιούν την ανάγκη τους για λίγα ψίχουλα εύνοιας των ισχυρών, είναι να μεταφερθεί η συζήτηση σε δυο πεδία. Πρώτον στην υπάρχουσα νομολογία και δεύτερον στην ξερή και αδυσώπητη λογική των αριθμών. Για το ζήτημα λοιπόν της παραχώρησης των Αεροδρομίων, αναφέρουμε τα εξής:
• Η απόφαση αρ. 240Β του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής της 13-8-2015 (ΦΕΚ 98Α’/ 17-8-2015), με την οποία εγκρίθηκε η υπογραφή από το ΤΑΙΠΕΔ της Σύμβασης Παραχώρησης, έχει εκδοθεί από κατά τον νόμο αναρμόδιο όργανο και βάσει μη ορισμένης και ουσιαστικά ανύπαρκτης εξουσιοδότησης του ν.4336/2015 και είναι άκυρη και κατ’ ουσίαν ανυπόστατη.
• Η παραχώρηση της διαχείρισης και εκμετάλλευσης των Περιφερειακών Αεροδρομίων για 40 χρόνια παραβιάζει την συνταγματική προστασία των δημοσίων ιδιοχρήστων πραγμάτων, συνεπώς οι εξουσιοδοτικές διατάξεις του ν.3986/2011 (άρθρο 2 παρ. 4 και άρθρο 5 παρ. 1 και 2) ως προς αυτά τα πράγματα αντίκεινται στο Σύνταγμα και στο εντός του σύστημα προστασίας της δημόσιας περιουσίας.
• Η συμπερίληψη της εταιρείας “Lufthansa” στο μετοχικό κεφάλαιο της επιλεχθείσας κοινοπραξίας “Fraport A.G.-Slentel Ltd” είναι ασύμβατη, σύμφωνα με τους ευρωενωσιακούς και διεθνείς κανόνες περί διαφάνειας, αμεροληψίας και ελεύθερου ανταγωνισμού, με την λειτουργία της εταιρείας “Lufthansa” ως επενδυτικού συμβούλου του ελληνικού Δημοσίου στην υπόθεση της εν λόγω ιδιωτικοποίησης.
• Η συγκεκριμένη παραχώρηση παραβιάζει το δίκαιο του ανταγωνισμού, όπως αυτό τίθεται από την Συνθήκη Λειτουργίας της Ε.Ε., το ενωσιακό δίκαιο και τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.).
• Παραχωρούνται οι 14 περιφερειακοί κρατικοί Αερολιμένες σε μικρότερη τιμή απ’ το “Σπατόσημο” ! Αυτή είναι η αλήθεια των αριθμών και εδώ αρχίζουν να εκτίθενται ανεπανόρθωτα όσοι λένε συνειδητά ψέματα και μιλούν για «ιδεοληψίες». Η κοινοπραξία Fraport AG – Κοπελούζου για τη συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση θα πληρώσει στη σαρανταετία, εφάπαξ στο ελληνικό δημόσιο 1,23 δις ευρώ, μισθώματα 0,9 δις ευρώ, από των προ φόρων έσοδα 4,56 δις ευρώ (το 28,5% επί των 0,4 δις ετήσιων καθαρών εσόδων του κράτους) και τέλη υπέρ ΥΠΑ 1,2 δις ευρώ. Σύνολο 7,89 δις ευρώ στη σαρανταετία, λιγότερα δηλαδή από τα έσοδα του δημοσίου από το «Σπατόσημο» [ΤΕΑΑ] που φτάνουν τα 8 δις.
• Το σημαντικότερο όμως είναι ότι από τα 7,89 δις ευρώ που θα αποδώσει ο ιδιώτης, τα 6,69 δις ευρώ θα εισπραχθούν από το ΤΑΙΠΕΔ. Από τα 6,69 δις ευρώ, μόνο το 50% θα πάει στα κρατικά ταμεία διότι τα υπόλοιπα προορίζονται – βάσει του 3ου Μνημονίου – για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Δηλαδή το ελληνικό δημόσιο από την παραχώρηση των Αεροδρομίων θα κρατήσει στα ταμεία ΜΟΝΟ 4,54 δις ευρώ !
• Μα ο ιδιώτης λένε θα κάνει 330 εκατ. ευρώ επενδύσεις την πρώτη τετραετία. Το δημόσιο όμως θα κληθεί να επιστρέψει μέσα σε μια μέρα στην Ε.Ε. – να χρεώσει δηλαδή σε βάρος εθνικών πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων – τα 520 εκατ. ευρώ έργων ΕΣΠΑ που ήδη “τρέχουν” στα αεροδρόμια της Θεσ/νίκης και των Χανίων. Μα θα κάνει 1,4 δις επενδύσεις τη σαρανταετία. Θα κρατήσει όμως ολόκληρα τα Τέλη Εκσυγχρονισμού Ανάπτυξης Αεροδρομίων όπως ρητά αναφέρεται στον όρο 28.10 της Σύμβασης Παραχώρησης («δικαιούται ο παραχωρησιούχος στο ακέραιο το ΤΕΑΑ») που όπως είπαμε φτάνει τα 8 δις.
• Εν τέλει ο ιδιώτης ενώ στη σαρανταετία θα εισπράξει πάνω από 22 δις ευρώ, θα αποδώσει στο κράτος 7,89 δις εκ των οποίων τα δημόσια ταμεία θα κρατήσουν μόνο 4,54 δις ευρώ. Με καθαρά οικονομικούς όρους, το ελληνικό κράτος θα έχει από την εν λόγω ιδιωτικοποίηση έως και τετραπλάσια απώλεια εσόδων. Αυτό ίσως εννοούσε ως οικονομικό όφελος ο εντεταλμένος πρ. του ΤΑΙΠΕΔ κ. Πιτσιόρλας στην ανακοίνωσή του [15-12-15] υπεραμυνόμενος τη φαιδρή συμφωνία.
Δεν συνεχίζουμε την επιχειρηματολογία για τις αρνητικές επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων (δημιουργία «τρύπας» στον κρατικό προϋπολογισμό από το μαρασμό των μικρότερων αεροδρομίων που χρηματοδοτούνται από τα 14 εκποιούμενα, επιπλέον έξοδα για το κράτος και την αυτοδιοίκηση από την ανάκληση συμβολαίων παραχώρησης ακινήτων της ΥΠΑ, έλεγχος του τουριστικού κεφαλαίου από το ιδιωτικό μονοπώλιο της Fraport AG, ακεραιότητα του εργασιακού καθεστώτος των υπαλλήλων όλων των Τμημάτων των αεροδρομίων, παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, κλπ). Ούτε θα αναφερθούμε στα αυτονόητα, ότι τα ελληνικά αεροδρόμια μπορούν να διπλασιάσουν μέσα σε βάθος διετίας την επιχειρησιακή ικανότητα και τα κέρδη τους, αρκεί να εφαρμοστεί η κατά το νόμο ανταποδοτικότητα των τελών στα ίδια τα Περιφερειακά Αεροδρόμια, έτσι ώστε να ολοκληρωθούν τα έργα των κατά τόπους τεχνικών υπηρεσιών των Αερολιμένων.
To μόνο σίγουρο είναι ότι η συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση, θα αποτελέσει αντικείμενο μελλοντικής διερεύνησης οικονομικού και πολιτικού σκανδάλου. Η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας δεν μπορεί να μην είναι ΔΙΑΦΑΝΗΣ και ΕΛΕΓΚΤΕΑ και γι’ αυτό το λόγο θα αποδοθούν και ποινικές ευθύνες. Η παραχώρηση δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί, γιατί είναι πέρα για πέρα αντισυνταγματική και παράνομη. Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στο Συμβούλιο της Επικρατείας όπου ακόμα δεν έχουν εκδικαστεί οι 4 Αιτήσεις Ακύρωσης αυτοδιοικητικών και συνδικαλιστικών φορέων και σύντομα θα κατατεθεί Προσφυγή στην Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ευρώπης.
*Ο κ. Λάμπρος Ντουσικος είναι Δρ. Φιλοσοφίας της Επιστήμης VUB – ULB
Κίνηση Ενεργών Πολιτών Μυκόνου* ΚΕΠοΜ 