Όταν στραβά αρμενίζουμε τότε στραβώνει κι ο γιαλός.

Η παρορμητική, οργισμένη, πολυσέλιδη και διχαστική απάντηση του κ. Δημάρχου στην τοποθέτησή μας για το αξιοκατάκριτο περιστατικό ξυλοδαρμού του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Μιλτιάδη Ατζαμόγλου, μας προκαλεί πολλά ερωτηματικά και τεράστια απογοήτευση.

Μισαλλοδοξία, πολιτικός ρατσισμός, διχαστικός λόγος

Φαίνεται λοιπόν πως εν έτει 2018 ο πολιτικός λόγος των διακρίσεων και της μισαλλοδοξίας κάνει φαντασμαγορική επάνοδο στο νησί.

Είναι εξαιρετικά μεγάλη απογοήτευση, ένας νέος πολιτικός με υπόβαθρο στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ως Ανώτατος Άρχοντας ενός κοσμοπολίτικου και ανοιχτού στη διαφορετικότητα τόπου, να στήνει εμφυλιακού τύπου πολιτικές διακρίσεις και να καταγγέλλει τους πολίτες για τις πεποιθήσεις ή τις κομματικές τους προτιμήσεις.
Να «αδειάζει» ένα ολόκληρο νησί και την ιστορία του από την παράδοση πολιτικής και πολιτισμικής «ανεκτικότητας» που το χαρακτηρίζει, και που διαμόρφωσε στο μακρύ ιστορικό χρόνο, συνθέτοντας μια κοινωνία από ευγενείς και αποσυνάγωγους, πειρατές και λόγιους, εμπόρους, εργαζόμενους, εργάτες, μετανάστες, εξόριστους και τουρίστες.

Είναι πολιτικός ζόφος ως Πολιτική Αρχή της Μυκόνου, ο κύριος Δήμαρχος να προτρέπει την τοπική κοινωνία σε πολιτικές διακρίσεις και να την μπολιάζει με την πολιτική σκέψη που θα ταίριαζε στα μαύρα χρόνια της επταετίας. Και είναι υποκρισία να βγαίνει ταυτόχρονα δημόσια και να ζητά ενότητα!

Μετάθεση ευθυνών, ανυπαρξία αποφασιστικών πολιτικών και δράσεων.

Στην ταμπακιέρα λοιπόν: μια σοβαρή Δημοτική Αρχή θα έπρεπε να έχει δει κατάματα το πρόβλημα που βιώνει το νησί με την υπερ-τουριστικοποίηση και όλες αυτές τις ομάδες συμφερόντων που έχουν θεριέψει ειδικά τα τελευταία χρόνια και δεν υπολογίζουν νόμο, τοπικές αρχές, πολίτες, δικαιοσύνη.

Μπορεί να το μαζέψει; Μπορεί να επιβάλει το απαιτούμενο καθεστώς νομιμότητας; Αν δεν μπορεί να κάνει το ένα ή το άλλο, αν δεν μπορεί να κάνει εν τέλει τίποτα και καλύπτεται από την αποστολή επιστολών και την κατάθεση μηνύσεων τότε απλά μεταθέτει τις ευθύνες αλλού και αφήνει τους πολίτες ανασφαλείς και ακάλυπτους.

Χίλιες φορές τα έχουμε πει, τα έχουμε γράψει, έχουμε φέρει τα θέματα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Για τις επιχειρήσεις που λειτουργούν παράνομα, για τις παραλίες, την πολεοδομία, τα σκουπίδια, για καταλήψεις του δημόσιου χώρου. Εξάλλου αρκεί μια επίσκεψη στο blog της ΚΕΠοΜ.

Από την υποστελέχωση και την ελλειπή αστυνόμευση, στον «στρατό» των ιδιωτικών εταιριών φύλαξης, και αστυνομικών

 Η ενίσχυση της Μυκόνου με αστυνομικούς αποτελούσε πάντα πάγιο αίτημα όλων των Δημάρχων  του νησιού ενώ η υποστελέχωση του ΑΤ Μυκόνου ήταν ένα μόνιμο πρόβλημα ακόμη και για τα πιο απλά και καθημερινά ζητήματα. Το μαρτυρούν τα αρχεία του Δήμου και τα πρακτικά όλων των προηγούμενων Δημοτικών Αρχών.

Ωστόσο ποτέ ξανά δεν είχαμε ανάγκη από έναν «στρατό» φουσκωτών, μισθοφόρων, εταιριών security και αστυνομικών όπως τα τελευταία χρόνια.

Τί άλλαξε και δεν μπορούμε, τουρίστες, κάτοικοι, επιχειρηματίες να αισθανόμαστε ασφάλεια;

Τί είδους «τουριστική ανάπτυξη» είναι αυτή που θέλει τέτοιου μεγέθους «προστασία» για να προκόψει ο τόπος;

Σε τί είδους τουρισμό ανοίχτηκε το νησί και πρέπει να έχουμε ο καθένας μας από έναν αστυνομικό δίπλα μας;

Και μην πει κανείς ότι το απαιτούν οι VIP που μας έρχονται γιατί οι ξυλοδαρμοί και οι καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης που έχουν καταγραφεί, θα μείνουν ως θλιβερά «μνημεία» τουριστικής βίας και ανομίας στην τοπική συνείδηση. Έως τώρα αφορούσαν απλούς πολίτες σε παραλιακά πολυπληθή μπαρ (Υπόθεση Dοujon Zammit  και Βαγγέλη Πέππου).

Μνημεία βίας και θανάτου για τα οποία δεν κινητοποιήθηκε καμιά δημοτική αρχή, κανένας επαγγελματικός  φορέας, ούτε κατέθεσε μηνύσεις, ούτε ποτέ πήρε πρωτοβουλίες για την άσκηση ελέγχου τέτοιων καταστάσεων.

Πόσο εξωπραγματικό είναι να νοιάζεται κανείς για τον τόπο του;

Η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Μυκόνου είναι μια δημοτική παράταξη με συνεπή και βαθιά δημοκρατική φωνή σε βάθος χρόνου.

Δεν είναι εξωπραγματικό κύριε Δήμαρχε να νοιάζεται κανείς για τον τόπο του ούτε αποτελεί προνόμιο της συμπολίτευσης! Η επίμονη αναφορά σας «σε προσωπικά ή μικροπολιτικά οφέλη», αφορά στην δική σας κοντόφθαλμη πολιτική ματιά και την ανάγκη σας να κατασκευάσετε εχθρούς.

Εμείς, είμαστε παρόντες, πρωτίστως ως πολίτες αλλά και ως αιρετοί που τιμούμε εδώ και χρόνια τη θέση μας έξω από κομματικά κριτήρια, με πολιτική σκέψη και ευαισθησία. Το αποδεικνύει η στάση μας σε θέματα μείζονος τοπικής σημασίας.

Ως τέτοιο αντιμετωπίσθηκε από εμάς και το περιστατικό του ξυλοδαρμού του Προέδρου του ΔΣ του Δήμου. Σπεύσαμε έγκαιρα όχι μόνο να καταδικάσουμε το γεγονός αλλά και να δώσουμε τις πραγματικές διαστάσεις της κατάστασης που βιώνουν πολίτες και επισκέπτες στο νησί  όπως αυτή καταγράφεται στην καθημερινή συναναστροφή μας με τον κόσμο.

Με μια πρόχειρη αναζήτηση τουλάχιστον δεκατρία (!) πρωτοσέλιδα έντυπων και ηλεκτρονικών ενημερωτικών μέσων,  ακόμη και του φιλικού στην Δημοτική Αρχή τοπικού τύπου, έχουν πηχιαίους τίτλους με τη φράση «μαφιόζικο χτύπημα» και μιλούν για επικίνδυνες δράσεις και τακτικές σε μεγαλύτερη έκταση από αυτά που εμείς γράψαμε και πολύ λιγότερο εννοήσαμε!

Αποσπάσματα των καταθέσεων των εμπλεκόμενων που δημοσιεύονται στον Αστικό Τύπο αυτές τις μέρες επίσης αφήνουν υπόνοιες για την δράση ύποπτων κυκλωμάτων.

Θα στείλετε και αυτούς για κατάθεση στον εισαγγελέα;

Με μια πρόχειρη αναζήτηση τουλάχιστον δεκατρία (!) πρωτοσέλιδα έντυπων και ηλεκτρονικών ενημερωτικών μέσων, ακόμη και του φιλικού στην Δημοτική Αρχή τοπικού τύπου, έχουν πηχιαίους τίτλους με τη φράση «μαφιόζικο χτύπημα» και μιλούν για επικίνδυνες δράσεις και τακτικές σε μεγαλύτερη έκταση από αυτά που εμείς γράψαμε και πολύ λιγότερο εννοήσαμε! Θα στείλετε και αυτούς για κατάθεση στον εισαγγελέα;

Ακόμη και η ίδια η συνέντευξη του κ. Μιλτιάδη Ατζαμόγλου σε τοπική εφημερίδα χαρακτηρίζει την επίθεση «βάρβαρη και απειλητική για τον θεσμικό ρόλο που ο ίδιος εκπροσωπεί».

Σκόπιμα ξεχνάτε τις τόσες κοινές διαμαρτυρίες όλου του ΔΣ  προς την παρούσα Κυβέρνηση             

Οι δύο εκπρόσωποι μας, που συμβαίνει να μην είναι «διακοσμητικοί» δεν έχουν μόνο κατ’ επανάληψη καταθέσει προτάσεις μας στο ΔΣ και σε όλα τα όργανα του Δήμου αλλά έχουν συνυπογράψει κοινές διαμαρτυρίες προς την παρούσα Κυβέρνηση  για

Tην αύξηση του ΦΠΑ
Tα ταμειακά διαθέσιμα
Για την παραχώρηση της Φτελιάς
Για τη λειτουργία Casino στη Μύκονο
Για την ομαλή λειτουργία του Υποθηκοφυλακείου

Σκόπιμη και η παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης

 Σκόπιμα αποκρύπτετε τα στοιχεία εκείνα που αφορούν τη δράση, τις πρωτοβουλίες και τη σκληρή δουλειά των εκπροσώπων της ΚΕΠοΜ όλα αυτά τα χρόνια.

Θυμίζουμε την μεγάλη κινητοποίηση που ξεκινήσαμε για την ανάθεση της λειτουργίας του Δημόσιου Πάρκινγκ σε ιδιώτη, ενέργεια που μάλλον σας χάλασε τα σχέδια!

Το σύστημα ΔΙΑΥΓΕΙΑ, αλλά και τα πρακτικά των Δ.Σ καταμαρτυρούν την συνεπή πολιτική μας στάση όλα αυτά τα χρόνια και αποδεικνύουν ότι δεν  υπηρετούμε κομματικές πολιτικές, αλλά υπερασπιζόμαστε το τοπικό δημόσιο συμφέρον, στο πλαίσιο της τοπικής αυτοδιοίκησης και των φορέων που υπερασπίζουν τα δίκαια αιτήματα πολιτών.

Οι  κρίσιμες παρεμβάσεις μας για την ομαλή λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών και την επαρκή στελέχωσή στον τόπο μας δεν έχουν σταματήσει ποτέ. Μετά τον μεγάλο αγώνα που δώσαμε για την παραμονή της ΔOY στη Μύκονο, τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού και του αεροδρομίου, θυμίζουμε την πρόσφατη παρέμβαση μας στον αρμόδιο υπουργό στο 15o Περιφερειακό Συνέδριο στη Σύρο αλλά και κατά την επίσκεψη του κ. Σταθάκη στη Μύκονο για την ομαλή λειτουργία του υποθηκοφυλακείου καθώς και τις ενέργειές μας για την επαρκή στελέχωση της Πολεοδομίας.

Δεν έχουμε ανάγκη από κινήσεις αποπροσανατολισμού και μεθοδευμένων εντυπώσεων. Διάλογο, ενημέρωση, διαφάνεια ζητάμε.

 Ως ΚΕΠοΜ απαιτούμε να έρθουν όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα στο τραπέζι του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο τόσο βίαιος ξυλοδαρμός του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Μιλτιάδη Ατζαμόγλου, μας συγκλόνισε και μας ανησύχησε. Ανθρώπινα πρωτίστως.

Και ήμασταν οι πρώτοι -και ίσως οι μόνοι- που επίσημα τοποθετηθήκαμε την στιγμή που ακόμη και σήμερα  όχι μόνο μέλη του δημοτικού συμβουλίου δεν το έχουν κάνει αλλά ούτε οι επιτροπές και τα νομικά πρόσωπα του Δήμου δεν έχουν δημόσια τοποθετηθεί.

Ως αιρετοί και ως πολίτες θέλουμε να ενημερωθούμε

 Πέρα όμως από την καταδίκη του περιστατικού, θέλουμε να ενημερωθούμε:

• Ποιός ξυλοκοπήθηκε τόσο βάναυσα τελικά;
  Ο αμέριμνος Μιλτιάδης που στη θέση του θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας που στραβοκοίταξε κάποιον; Ή ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου; Από τί και ποιόν τελικά κινδυνεύουμε;
• Θέλουμε να ενημερωθούμε από τον Πρόεδρο τον ίδιο σε συνεδρίαση του ΔΣ όταν με το καλό αναρρώσει, για τη βιαιοπραγία που υπέστη και τις ενέργειές του. Ποιους δυσαρέστησε στην προσπάθειά του θα εκπληρώσει τα καθήκοντά του με γνώμονα την νομιμότητα ως Πρόεδρος του ΔΣ όπως ο ίδιος δηλώνει σε συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα;
• Απαιτούμε να ενημερωθούμε στο ΔΣ επισήμως, και από τους Διοικητές της αστυνομίας Μυκόνου και Κυκλάδων, για όλα τα περιστατικά καθώς και την κατάσταση που επικρατεί στο νησί.
• Εκτός από την επαρκή στελέχωση της Αστυνομίας και όλων των ελεγκτικών μηχανισμών, απαιτούμε την επανίδρυση της Δημοτικής Αστυνομίας, όργανο με αυξημένες αρμοδιότητες υπό την επίβλεψη του Δήμου.
• Απαιτούμε την εφαρμογή των νόμων και την ίση μεταχείριση των πολιτών.

Δεν έχουμε ανάγκη από κινήσεις αποπροσανατολισμού και μεθοδευμένων εντυπώσεων. Θέλουμε συμμετοχικότητα, διάλογο, ενημέρωση και διαφάνεια.

Τέλος, καλούμε τον κόσμο του νησιού που ανησυχεί και θέλει να ζήσει σε ένα βιώσιμο τόπο να διαμαρτυρηθεί και να διεκδικήσει δυναμικά μια αξιοπρεπή δημοκρατική ζωή με δράσεις και πρωτοβουλίες διαλόγου και να μην περιμένει μόνο ότι με τη ψήφο του στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα αλλάξουν οι συνθήκες στο νησί.

Για την ΚΕΠοΜ Οι ΔΣ
Άννα Καμμή
Απόστολος Νάζος
Μάκης Μωράκης
Ματίνα Μανδηλαρά

 

 

 

Σπέρνουμε ανέμους, θερίζουμε θύελλες

Είναι αυτό που ζούμε κοινωνική ευημερία;

H Μύκονος την τελευταία πενταετία  -με έμφαση τη φετινή χρονιά- διανύει την περίοδο εκείνη της τουριστικής ζωής της, για την οποία θα  άξιζε να μπει στο ερευνητικό μικροσκόπιο των κάθε είδους ειδικών -και όχι μόνο- των σπουδών τουρισμού. Και αυτό διότι οι αυξημένοι αριθμοί τουριστών, όχι μόνο δεν έχουν οδηγήσει τα χρήματα ισόρροπα στα χέρια όλων, όχι μόνο δεν έχουν φέρει την κοινωνική ευημερία στο νησί, αλλά αντιθέτως έχουν οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες που δεν μπορούν να εξισορροπήσουν κανένα υλικό όφελος και επίσης δεν μπορούν να μετρηθούν ποσοτικά και υλικά και ίσως ούτε θα μπορούσαν να αποτυπωθούν άμεσα σε κάποια μονόπλευρη κλίμακα μέτρησης δεικτών “ανάπτυξης”.

Οι απώλειες και οι καταστροφές  που συμβαίνουν μας έχουν όλους μάρτυρες! Ο καθένας και η καθεμιά μας, στην εφιαλτική καθημερινότητα της καλοκαιρινής Μυκόνου, πρωί-βράδυ, στους δρόμους, στις παραλίες, στα λιμάνια, στα νυχτερινά μαγαζιά, στα παραθαλάσσια νεόκοπα μπαρ-εστιατόρια συλλέγουμε «δεδομένα» καταστάσεων έξω από κάθε ανθρώπινη λογική, έξω από κάθε όριο ηθικής ανοχής, έξω από κάθε πλαίσιο ευνομούμενης και δημοκρατικής νησιωτικής πολιτείας.

Βλέπουμε και νιώθουμε τα πλοκάμια των αετονύχηδων της μέρας και της νύχτας παντού. Όλων αυτών των μαύρων ομάδων συμφερόντων που είτε μέσα στο χρόνο μεθοδευμένα ρίζωσαν στο νησί, είτε (φάνηκαν ότι) έσκασαν ξαφνικά ως βόμβα, αλλά εντέλει καθόλου τυχαία. Και εδώ δεν πρέπει να τραβάμε κάθετες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ ντόπιων και ξένων γιατί τα δίκτυα συνεργειών και ανταλλαγών που υπάρχουν και το ήθος της απληστίας και της παραβατικότητας αφορά τους πάντες!

Ομάδες με πρακτικές και ήθος μαφίας, που φαίνονται ότι ήρθαν πολύ αποφασισμένες για να μείνουν στο επιχειρηματικό/τουριστικό -και εντέλει και στο κοινωνικό και πολιτικό- γίγνεσθαι της Μυκονιάτικης κοινωνίας.

Βία, παραβατικότητα και ανομία

Το τελευταίο αξιοκατάκριτο περιστατικό βιαιοπραγίας κατά του Προέδρου του ΔΣ, κ. Μιλτιάδη Ατζαμόγλου, στον οποίο ευχόμαστε γρήγορη ανάρρωση, δεν είναι ένα τυχαίο χτύπημα, μια απλή επίθεση με ξυλοδαρμό και ληστεία. Ούτε βέβαια οφείλεται μόνο στην υποστελέχωση της Αστυνομίας όπως δηλώνει ο κύριος Δήμαρχος. Μια τέτοια προσέγγιση αποσκοπεί στο να αποκρύψει τις πραγματικές αιτίες και μεταθέτει ευθύνες.

Η επίθεση αυτή συμπυκνώνει το μέγεθος της απειλής που συνοδεύει την δράση τεράστιων συμφερόντων κυρίως της νύχτας και επιχειρήσεων που έχουν αποβιβάσει στο νησί στρατιές «μπράβων» για να δρουν ανενόχλητοι.

Μιας καθημερινής πραγματικότητας που μας έχει κυκλώσει και με την οποία θα κληθούμε να ζήσουμε και να παλέψουμε, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να μένουμε σε ένα νησί που καθίσταται πλέον το απόλυτο πλυντήριο μαύρου χρήματος της Μεσογείου.

Το χτύπημα στον Πρόεδρο του ΔΣ μπορεί να είναι το πρώτο χτύπημα σε εκλεγμένο σύμβουλο του Δήμου Μυκόνου, αλλά δεν είναι το μόνο. Μικρές και μεγάλες καθημερινές ιστορίες συμπολιτών μας καταγράφουν ένα ζοφερό εγκληματικό περιβάλλον παραβατικότητας και ανομίας. Όποιος συναλλάσσεται μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο έχει δει από κοντά το πρόσωπο του «τέρατος». Τραγικό επακόλουθο επιλογών που έφεραν τη «νύχτα» στο επίκεντρο της επιχειρηματικής δραστηριότητας δίνοντας διαρκώς πολλαπλά προνόμια και παρέχοντας ένα είδος «ασυλίας». Η παρούσα δημοτική αρχή δεν είναι άμοιρη ευθυνών για αυτήν την εξέλιξη.

Από τί κινδυνεύουμε και από ποιούς θα πρέπει να προστατευθούμε;

Καλούμε τον κ. Ατζαμόγλου, το συντομότερο, με στοιχεία και ειλικρίνεια να τοποθετηθεί δημόσια και με τη σοβαρότητα που αξίζει η θέση που κατέχει αλλά και που απαιτούν οι δημότες του νησιού. Τον καλούμε να μας πληροφορήσει για τις ειδικές συνθήκες που αντιμετωπίζει το νησί και να ακούσουμε τους τρόπους που θα επιλέξει ως θεσμικό πρόσωπο, προκειμένου να θωρακίσει το θεσμό της δημοκρατικής τοπικής αυτοδιοίκησης.
Για να το πούμε διαφορετικά, με βάση τους τρόπους που έχουμε πια όλο και περισσότεροι πάνω στο νησί να αντιλαμβανόμαστε αυτά που δεν τολμά να βάλει στο επίκεντρο της κουβέντας η Δημοτική Αρχή:

• Απαιτούμε να μάθουμε από επίσημα χείλη, από τί κινδυνεύουμε από ποιούς θα πρέπει να προστατευθούμε, ποιά είναι η απειλή;
• Απαιτούμε ουσιαστικές παρεμβάσεις από το Δήμαρχο και όχι μόνο μηνύσεις σε υπουργούς και αστυνομία. Παρεμβάσεις που δεν θα εξισώνουν την ανάκτηση της κοινωνικής ασφάλειας και της ηθικής μας αναπτέρωσης με διορθωτικά μέτρα καταστολής αλλά με σημαντικές αποφάσεις και πρακτικές προστασίας των υγειών επιχειρήσεων και των πολιτών.

Και αυτές δεν είναι άλλες, από την εφαρμογή των νόμων.

Προτάσεις και αποφάσεις τις οποίες πολίτες και δημοτικοί σύμβουλοι -ειδικά της ΚΕΠΟΜ-έχουμε υπερασπιστεί κατά καιρούς στα δημοτικά συμβούλια για ζητήματα που έχουμε κοινοποιήσει σε εισαγγελείς και για τα οποία δυστυχώς  βρήκαμε απέναντι μας μια εχθρική συμπολίτευση!

Ένα υπερπολυτελώς ρημαγμένο «νησί- θαύμα»

Απαιτούμε ο Δήμος να αναλάβει τις ευθύνες του. Να δει κατάματα το πρόβλημα! Να  σταθεί βοηθός στους κατοίκους του νησιού που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, με τοπική περηφάνεια, με δημοκρατικό ήθος και όχι μαφιόζικα «εκδιωκόμενοι» από  ένα υπερπολυτελώς ρημαγμένο «νησί- θαύμα».  Για αυτό οφείλει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε δράσεις που θα το επαναφέρουν σε μια βιώσιμη κατάσταση.

Τρεις σημαντικές αποφάσεις του Δήμου για τους δημόσιους λειτουργούς και τους κατοίκους του νησιού μας

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΥΚΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΣΤΙΣ 31/5/18

• ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ  ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ  ΣΙΤΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗΣ
• ΕΚΜΙΣΘΩΣΗ ΚΤΙΣΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
• ΕΚΜΙΣΘΩΣΗ ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ-ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΧΩΡΩΝ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Τα καλά νέα πρέπει να  λέγονται και να μαθαίνονται!

Σημαντικές αποφάσεις πάρθηκαν από το ΔΣ του Δήμου Μυκόνου στην συνεδρίαση της 31^ης Μαΐου 2018.

Και στις τρεις αποφάσεις στο επίκεντρο είναι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του νησιού!

Diana Edwards Mykonos | Boats & Ships – Watercolor

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ  ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ  ΣΙΤΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗΣ .

Είναι γνωστό σε όλους ότι η  κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης τόσο για τουριστικά καταλύματα όσο και για στέγαση εποχιακών υπαλλήλων, η έλλειψη χώρων στέγασης, τα υψηλά ενοίκια και η νοοτροπία της τουριστικής αξιοποίησής τους από τις τοπικές κοινωνίες δημιουργούν μια  δύσκολη κατάσταση για όλους τους δημόσιους λειτουργούς , ιδιαίτερα σε τουριστικές περιοχές όπως η Μύκονος.

Δίκαιο αίτημα όλων των δημόσιων υπαλλήλων είναι η απαίτηση για την αντιμετώπιση του προβλήματος από τις τοπικές κοινωνίες εάν αυτές θέλουν να έχουν δημόσιους λειτουργούς και υπηρεσίες.

Ο νέος νόμος 4483/2017 για παροχή κινήτρων έδωσε την δυνατότητα σε Δήμους όπως  τον δικό μας να μπορούν να παρέχουν δωρεάν σίτιση και κατάλληλο κατάλυμα διαμονής στους υπαλλήλους τους.

Ο Δήμος της Μυκόνου ανταποκρίθηκε άμεσα μετά τις απαιτήσεις και πιέσεις όλων των δημόσιων λειτουργών και ιδιαίτερα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Με προϋπολογισμό 350.000 ευρώ καλύπτει για την τρέχουσα χρονιά επίδομα στέγασης-σίτισης για περίπου 200 δημόσιους υπαλλήλους (αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, υπαλλήλους Πυροσβεστικής, ΕΚΑΒ, ΑΤ και ΛΣ) και αναζητεί στέγη για ενοικίαση για την παροχή καταλυμάτων για εκπαιδευτικούς και όχι μόνο για την επόμενη χρονιά. Σε συνάρτηση με τα επιδόματα που δίνονται σε γιατρούς του Κέντρου Υγείας από το 2015 ο Δήμος της Μυκόνου  δίνει το καλό παράδειγμα  όχι μόνο σε άλλους Δήμους αλλά και στους ίδιους τους δημότες του.

Παράδειγμα που μας δίνουν άλλωστε μικρότεροι Δήμοι όπως αυτός της Κάσου που ακόμη πιο έγκαιρα από μας έσπευσαν να συνδράμουν  τους  υπαλλήλους με τον ίδιο τρόπο.

Η επιδοματική αυτή πολιτική του Δήμου σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πολιτική «αλληλεγγύης» με την έννοια της φιλανθρωπίας. Είναι έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς.

Η ομόφωνη ψήφιση της απόφασης αλλά και η προετοιμασία του θέματος από όλες τις δημοτικές παρατάξεις αποδεικνύει ότι σε τέτοια ζητήματα δεν χωρούν παραταξιακές αντιπαλότητες και διαχωρισμοί.

Έξαλλου, εάν θέλουμε να έχουμε δασκάλους στα σχολειά, γιατρούς στο ΚΥ και δημόσιους υπαλλήλους σε όλες τις υπηρεσίες θα πρέπει όλοι, Δήμος και πολίτες να βοηθήσουμε στην λύση του θέματος .

ΕΚΜΙΣΘΩΣΗ ΚΤΙΣΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Η Κίνηση Ενεργών πολιτών Μυκόνου δηλώνει πάντα παρούσα σε ενέργειες, λύσεις και προτάσεις  που έχουν ως αποδέκτη τους κατοίκους του νησιού.

Για το ζήτημα της στέγασης -το μεγαλύτερο ίσως κοινωνικό πρόβλημα των τελευταίων χρόνων- έχουμε κινηθεί σε πολλαπλά επίπεδα.

• Από το 2014 έχουμε έρθει σε επαφή με το Υπουργείο Εσωτερικών για την διερεύνηση του νομοθετικού πλαισίου για την προσφορά στέγης, όταν διεκδικούσαμε μαζί με πολλούς συμπολίτες μας την αξιοποίηση του ξενοδοχείου Άνω Μερά πριν χαθεί αυτή η μεγάλη ευκαιρία για τον Δήμο. Το πλαίσιο αυτό καθορίστηκε επακριβώς με τον νόμο 4483/2017.
• Φέραμε προ ημερήσιας στο τραπέζι του ΔΣ του Δήμου τον Απρίλιο του 2018 το ζήτημα της αναγκαιότητας μίσθωσης ακινήτων για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των υπαλλήλων στο νησί, θέμα που συζητήθηκε και στην προχθεσινή συνεδρίαση και  ψηφίστηκε ομόφωνα.
• Έχουμε έρθει σε επαφή με ιδιοκτήτες παλιού ξενοδοχείου οι οποίοι προτίθενται να μισθώσουν το ακίνητό τους στον Δήμο για την κάλυψη μέρους των στεγαστικών αναγκών της εκπαιδευτικής κοινότητας και πραγματοποιήσαμε συνάντηση με τον Δήμαρχο.

Μετά την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση στις 31 Μαΐου 2018, όλα τα παραπάνω μαζί με τις ενέργειες της Δημοτικής αρχής αλλά και των ενδιαφερόμενων φορέων (συλλόγων καθηγητών και συλλόγων γονέων) φαίνεται να αποδίδουν καρπούς .

Δεν σταματήσαμε και δεν σταματάμε να επεξεργαζόμαστε λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του νησιού.

Υποστηρίζουμε τον μεγάλο και σοβαρό ρόλο της Αυτοδιοίκησης Α’ και Β΄ βαθμού. Ρόλος που όλο και περισσότερο υποκαθιστά το ίδιο το κράτος.

Η διεκδίκηση δεν σταματάει εδώ.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για την αποκατάσταση της αδικίας με την εξαίρεση από τον νόμο όλων των μόνιμων υπαλλήλων σε όλες τις υπηρεσίες αλλά και των δημοτικών υπαλλήλων οι οποίοι αποτελούν την ραχοκοκαλιά των υπηρεσιών στους Δήμους και καλούνται να σηκώσουν τον αυξημένο όγκο εργασιών που επιφέρει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ  και η μνημονιακή υποστελέχωση.

Συντασσόμαστε στον δίκαιο αγώνα των εργαζόμενων για μόνιμη και σταθερή εργασία και μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών.

ΕΚΜΙΣΘΩΣΗ ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ-ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΧΩΡΩΝ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Μια επίσης σημαντική απόφαση στην ίδια συνεδρίαση αποτελεί η ομόφωνη ψήφιση της αναγκαιότητας εκμίσθωσης οικοπέδων-αγροτεμαχίων περιμετρικά του παραδοσιακού οικισμού για την δημιουργία χώρων στάθμευσης.

Η εύρεση τέτοιων χώρων αποτελεί μέρος της πρότασης της ΚΕΠοΜ, κατατεθειμένη από χρόνια σε τραπέζια συνεδριάσεων αλλά και πρόσφατα, για την αντιμετώπιση του συνολικού συγκοινωνιακού ζητήματος στο νησί, σε συνδυασμό με περιφερειακά δημοτικά λεωφορεία, μονοδρομήσεις δρόμων και δημιουργία πεζοδρομίων.

Το θέμα αναδείχθηκε έντονα κατά την συνεδρίαση της 20^ης Απριλίου 2018 όταν επιχειρηματίες του νησιού ζήτησαν συζήτηση στον Δήμο για τον μαρασμό των επιχειρήσεών τους και της Χώρας γενικότερα.

Φαίνεται να βρέθηκε κατάλληλος χώρος προς τιμή των ιδιοκτητών του οι οποίοι προτιμούν και αυτοί να το μισθώσουν στον Δήμο και όχι σε ιδιώτη που πιθανόν να προσφέρει και περισσότερα χρήματα.

Για την ΚΕΠΟΜ
ΟΙ ΔΣ

Άννα Καμμή, Απόστολος  Νάζος, Ματίνα Μανδηλαρά, Μάκης Μωράκης

 

 

Άτακτη υποχώρηση της διοίκησης του Δήμου Μυκόνου στο θέμα της παραχώρησης του πάρκινγκ σε ιδιώτη, στο παλιό λιμάνι

Φαίνεται ότι έπιασε τόπο η ανάδειξη της  πρόθεσης της διοίκησης του ΔΛΤΜ  να παραχωρήσει -και μάλιστα με δυσμενέστατους όρους για τους δημότες-  τον χερσαίο χώρο λιμένα (παλιό λιμάνι) σε ιδιώτη για την λειτουργία χώρου στάθμευσης.

Η μεγάλη συμμετοχή πολιτών στην διαβούλευση αφού το θέμα έγινε ευρύτερα γνωστό αρχικά από τον σύμβουλο της μειοψηφίας κ. Μάρκο Σαντοριναίο, ο οποίος  συμμετέχει στο ΔΣ του ΔΛΤΜ, αλλά και από  σχετικό δημοσίευμα της παράταξής μας στο blog και στο f/b της Κίνησης οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση την διοίκηση του Δήμου, σύμφωνα με δημοσιεύματα στο Cyclades 24 και στην Κοινή Γνώμη.

Περιμένουμε και την επίσημη ανακοίνωση του ΔΛΤΜ  ως αρμόδιου φορέα για το θέμα.  Εκτός εάν η διοίκηση του Δήμου που φέρεται να υπογράφει την χθεσινή ανακοίνωση, έχει άλλη άποψη από την διοίκηση του Λιμενικού Ταμείου.

Και μάλλον έχει -ή καλύτερα αναγκάστηκε να έχει– αφού το πνεύμα της ανακοίνωσης  του Δήμου είναι  τελείως διαφορετικό από το σχέδιο παραχώρησης  προς διαβούλευση! Εξάλλου οι πληροφορίες μας λένε ότι η ανάδειξη του θέματος προκάλεσε μεγάλους τριγμούς στη παράταξη της πλειοψηφίας.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια νίκη της κοινωνίας των πολιτών της Μυκόνου και μόνο.

Αποδεικνύεται ότι ο πολίτης έχει την δύναμη να αλλάξει αποφάσεις εάν είναι ενεργός και δεν φοβάται να πει ελεύθερα την γνώμη του.

Απαντάμε στον Δήμαρχο κ. Κουκά, στον  Πρόεδρο του ΔΣ κ. Ατζαμόγλου και στην παράταξή τους  ότι η προσπάθειά τους για συκοφάντηση της αντιπολίτευσης  στο σύνολό της και της ΚΕΠοΜ  ειδικότερα αλλά και η παραπληροφόρηση του κόσμου από την μεριά τους, έπεσε σε ξέρα!

Παρά τα όσα σήμερα διατείνονται περί ψευδών ειδήσεων και παραπληροφόρηση από την μεριά  μας, στην συνεδρίαση του ΔΣ του Δήμου στις 20 Απριλίου  2018, στην συζήτηση που προκάλεσαν επιχειρηματίες της Χώρας για τον μαρασμό των επιχειρήσεών τους, ο ίδιος ο κ. Δήμαρχος, η πρόεδρος του ΔΛΤΜ κ. Ελένη Καλπουρτζή  και ο υπάλληλος του ΔΛΤΜ κ. Νίκος Βαρδαλάχος ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να δώσουν το πάρκινγκ σε ιδιώτη ως την μόνη λύση για την καλύτερη διαχείριση του. Εκεί ανακοίνωσαν και την διαβούλευση για το ίδιο θέμα.

Αξιοσημείωτη δεν είναι μόνη η αλλαγή της στάσης του Δήμου σήμερα αλλά και η δημόσια ανακοίνωση της παραχώρησης από το ΔΛΤΜ χωρίς την προηγούμενη έγκριση του ΔΣ του ΔΛΤΜ!

Η παράταξή μας συμμετείχε ως όφειλε στην πρόσκληση του ΔΛΤΜ για διαβούλευση του θέματος. Με επιχειρήματα τεκμηριώσαμε την άποψή μας για τους λόγους που θεωρούμε ότι τέτοιους είδους παραχωρήσεις είναι πολλαπλώς επιζήμιες για τους πολίτες. Φαίνεται όμως ότι η άποψή μας είναι και άποψη πολλών συμπολιτών και αυτό ενόχλησε!

Ψευδείς λοιπόν ειδήσεις δεν διασπείρει η ΚΕΠοΜ αλλά ό ίδιος ο Δήμαρχος και η παράταξή του χρησιμοποιώντας συχνά και γνωστά  «παπαγαλάκια» δημοσιογράφους!

Για την ΚΕΠοΜ

Οι ΔΣ
Άννα Καμμή
Απόστολος Νάζος
Μάκης Μωράκης
Ματίνα Μανδηλαρά

 

 

Κέντρο Υγείας Μυκόνου: γιατί στοχοποιείται η σημερινή διοίκηση για παλιές αμαρτίες;

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ ΤΟ Κ.Υ.ΜΥΚΟΝΟΥ. ΣΚΟΠΙΜΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ κ.ΝΤΙΝΑ ΣΑΜΨΟΥΝΗ. ΓΙΑΤΙ;

Με έκπληξη διαβάζουμε ανακριβή δημοσιεύματα για το  Κέντρο Υγείας Μυκόνου. Δημοσιεύματα που παραποιούν σκόπιμα το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ) για να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοτεινούς σκοπούς.

Στο θέμα τοποθετήθηκε ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης μέσω ανακοίνωσής του.

H έρευνα αφορά στα χρόνια από το 2009 και μετά, τότε που φαίνεται να εξαφανίστηκε το  ακτινολογικό μηχάνημα και που όταν αντικαταστάθηκε δεν λειτουργούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Τότε που  δεν υπήρχε ούτε πρόβλεψη για ύπαρξη γιατρού ακτινολόγου ούτε όμως υπήρχε πρόβλεψη επιδιόρθωσης των συνεχόμενων βλαβών του μηχανήματος, με αποτέλεσμα ο κόσμος να στρέφεται στα ιδιωτικά ακτινολογικά κέντρα. Όλα αυτά μέχρι το 2014.

Όλα τα παραπάνω καταγράφονται στο πόρισμα  και η δικαιοσύνη οφείλει να  διερευνήσει εάν έγιναν σκόπιμα και ποιοι ευθύνονται.

Το ερώτημα είναι γιατί να στοχοποιείται η σημερινή διοίκηση του Κέντρου υγείας για παλιές αμαρτίες.

ΑΙΣΘΗΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΣΕ ΧΡΟΝΙΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ

Σε όλους εμάς που παρακολουθούμε την πορεία του Κέντρου Υγείας με ειλικρινές ενδιαφέρον  είναι ξεκάθαρο ότι στο ΚΈΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΜΥΚΟΝΟΥ κάτι καλό συμβαίνει!

 

Αξιοσημείωτες αλλαγές παρατηρούνται και δίνονται λύσεις σε απροσπέλαστες  χρόνιες δυσκολίες  και ελλείψεις με αποτέλεσμα να έχει βελτιωθεί αισθητά η λειτουργία του και κατ’ επέκταση  η εξυπηρέτηση του κόσμου. 

Η επίσημη ενημέρωση που πήραμε τόσο από την διοίκηση του ΚΥ όσο και την 2η ΔΥΠΕ στην οποία ανήκει διοικητικά το ΚΥ Μυκόνου έχει ως εξής:

♦ Από το 2014 μέχρι σήμερα και σε καιρό κρίσης και μνημονίων,  καλύφθηκαν  μόνιμες θέσεις όπως:

• 1 θέση βοηθού μικροβιολόγου

• 2 θέσεις τεχνολόγων -χειριστών ακτινολογικού

• 1 θέση νοσηλευτικού προσωπικού

• 1 θέση διοικητικού προσωπικού

• 1 επικουρική θέση ορθοπεδικού( δεν είχαμε ορθοπεδικό από το 2009)

• 1 θέση γενικού χειρούργου

• 1 θέση καρδιολόγου ( δεν είχαμε από το 2007)

• 1 θέση ακτινολόγου γιατρού (για πρώτη  φορά από τη ίδρυση του ΚΥ)

• 1 θέση γενικού γιατρού

• 1 θέση οδοντιάτρου

♦ Δημιουργήθηκε νέα θέση Αγροτικού Γιατρού στην Άνω Μερά και λειτουργεί το αγροτικό  ιατρείο εκεί σχεδόν καθημερινά.

♦ Βρίσκεται σε διαδικασία κρίσης 1 θέση Μόνιμου Καρδιολόγου και

♦ Έχει προκηρυχθεί μόνιμη θέση για Παθολόγο και Γενικό Γιατρό.

♦ Τροποποιήθηκε ο Οργανισμός του Κέντρου Υγείας και προβλέπονται ακόμη τρεις θέσεις νοσηλευτών και ακόμη ένας χειριστής του Ακτινολογικού ενώ έχει γίνει εισήγηση για την δημιουργία ακόμη μιας μόνιμης θέσης  γιατρού ακτινολόγου και χειρούργου.

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ κ.ΣΑΜΨΟΥΝΗ ΚΑΙ ΩΣ ΚΙΝΗΣΗ
ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Όλα αυτά δεν έγιναν από μόνα τους ούτε τυχαία. Κάποιος έστειλε έγγραφα, έτρεξε, άνοιξε κλειστές πόρτες, επέμεινε, εκμεταλλεύτηκε μεταρριθμίσεις και νέες προσλήψεις στην Υγεία, κυνήγησε ευκαιρίες.

Κάποιος παρακάλεσε για την εύρεση στέγης, σε μια εποχή που το στεγαστικό αποτελεί το μεγαλύτερο ίσως κοινωνικό ζήτημα στο νησί. Και αυτός δεν είναι άλλος από την πρόεδρο της διοικούσας κ. Ντίνα Σαμψούνη. 

Οφείλουμε να την υπερασπιστούμε!

Η θέση του προέδρου της διοικούσας είναι αμισθί και η καθημερινή παρουσία της  κ. Σαμψούνη  στο ΚΥ αποδεικνύει το ουσιαστικό και πραγματικό ενδιαφέρον της. Εργάζεται καθημερινά και αθόρυβα για το ΚΥ με φυσική παρουσία, όταν κάποιοι από τους προηγούμενους προέδρους δεν πατούσαν το πόδι τους!

Σκέφτεται και πράττει για το καλό της δημόσιας υγείας στο νησί την οποία υπερασπίζεται όσο λίγοι! Οι ενέργειες της δεν καθορίζονται από  κομματικές ταμπέλες όπως υποστηρίζουν διάφορα δημοσιεύματα και παρόλα αυτά κατηγορείται γι’ αυτό.

Φαίνεται λοιπόν ότι η θετική πορεία του Κέντρου Υγείας του νησιού  δυσαρεστεί κάποιους που δεν διστάζουν να σπιλώσουν ανθρώπους ακόμη και αν αυτοί αποδεδειγμένα εργάζονται ευσυνείδητα.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε να συνεχίσει η θετική αυτή πορεία του ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΜΥΚΟΝΟΥ  και με την τεράστια  αυταπάρνηση της διοίκησης, του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού  να ανταποκρίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις τεράστιες ανάγκες της Μυκόνου με τους δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες, ανάγκες που απαιτούν την λειτουργία δημόσιου νοσοκομείου και  που τελικά αντιμετωπίζονται από μια μικρή δομή επιπέδου Κέντρου Υγείας.

Για την ΚΕΠοΜ

Η Επικεφαλής και ΔΣ του Δήμου Μυκόνου

Άννα Καμμή

Σε ιδιώτη το πάρκινγκ στο λιμάνι;

Yποχρέωση ενός Δήμου και κατά συνέπεια των νομικών του προσώπων είναι να βάζει στο επίκεντρο τον πολίτη και τoν επισκέπτη με αποφάσεις που όχι μόνο θα εξασφαλίζουν τα δημόσια αγαθά, αλλά κυρίως θα προσφέρουν παροχές στους πολίτες αντάξιες των τελών που εισπράττουν από αυτούς.
Ο Δήμος της Μυκόνου διαχρονικά δεν έχει στο επίκεντρο της πολιτικής του τον πολίτη. Η διαχείριση του δημόσιου χώρου εν γένει με τις καταπατήσεις στις παραλίες, στις πλατείες και στα πεζοδρόμια, η τεράστια ανοχή σε κάθε είδους παραβατικότητα, η κάκιστη διαχείριση των απορριμμάτων, η ανεξέλεγκτη απόρριψη αδρανών σε όλο το νησί, η χείριστη κατάσταση του οδοστρώματος, ο ελλιπής έως ανύπαρκτος φωτισμός, η εγκατάλειψη και η παρακμή του παραδοσιακού οικισμού, είναι κάποια από τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη και των επισκεπτών του νησιού.
Ένα μικρό αντιστάθμισμα όλων των παραπάνω είναι η δωρεάν λειτουργία του χώρου στάθμευσης στην Χερσαία Ζώνη Λιμένα. Με την παραχώρηση αυτής της χρήσης σε ιδιώτη χάνεται και αυτό.

Παραμένοντας σταθεροί στις θέσεις και απόψεις μας για τέτοιου είδους παραχωρήσεις, και έχοντας ήδη αντιδράσει στην παραχώρηση από το ΔΛΤΜ των δημόσιων τουαλετών στην περιοχή Κάστρο σε ιδιώτη – ο οποίος αποδεδειγμένα καταστρατήγησε κανόνες αισθητικής και σειρά ΠΔ για τον παραδοσιακό οικισμό, καθώς επίσης δεν λειτούργησε τις ‘’δημόσιες’’ τουαλέτες κατά την διάρκεια του χειμώνα- θεωρούμε υποχρέωση του ΔΛΤΜ να λειτουργήσει τον συγκεκριμένο χώρο με ίδιους πόρους και με γνώμονα την εξυπηρέτηση των πολιτών και των επισκεπτών του νησιού και όχι να τον παραχωρήσει σε ιδιώτη.

Ολόκληρο το κείμενο της Διαβούλευσης έχει αναρτηθεί στο site του ΔΛΤΜ www.mykonosports.gr. ______________________________________________________________________________________
Προς: ΔΣ ΔΛΤΜ,  Μύκονος, 15/5/2018

Θέμα: Συμμετοχή στην Δημόσια Διαβούλευση για την παραχώρηση χώρου στη Χερσαία Ζώνη Λιμένα Μυκόνου με σκοπό την εκμετάλλευση αυτού ως υπαίθριου χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων (parking).

Σε απάντηση της πρόσκλησης για συμμετοχή στην Δημόσια Διαβούλευση για την παραχώρηση ιδιαίτερου δικαιώματος χρήσης χώρου στη Χερσαία Ζώνη Λιμένα Μυκόνου με σκοπό την εκμετάλλευση αυτού ως υπαίθριου χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων (parking), σας παραθέτουμε παρακάτω τις απόψεις μας:

Α. Αρχικά θα θέλαμε αναλυτική τεκμηρίωση για τους λόγους που το ΔΛΤΜ δηλώνει αδυναμία να υλοποιήσει το συγκεκριμένο έργο με ίδιους πόρους και στην συνέχεια να εκμεταλλευτεί την λειτουργία του προς όφελος των δημοτών και των επισκεπτών του νησιού, εισπράττοντας το ίδιο το ΔΛΤΜ αντίτιμο για αυτή την υπηρεσία. Ειδικότερα θα θέλαμε να μας απαντήσετε:

1. Εάν εξετάσατε αυτό το ενδεχόμενο και εάν έχετε πάρει προσφορές για την τοποθέτηση μπάρων, μηχανήματος αυτόματου πωλητή για την είσπραξη των εισιτηρίων, όλου του σχετικού εξοπλισμού που προβλέπεται στην σύμβαση καθώς και των αμαξίδιων τύπου golf.
2. Επίσης θα θέλαμε να μας απαντήσετε για ποιους λόγους το ΔΛΤΜ δεν μπορεί να προσλάβει εποχικούς υπαλλήλους ώστε να μπορέσει να εξυπηρετήσει τις αυξημένες ανάγκες του καλοκαιριού καθώς και την λειτουργία ενός χώρου στάθμευσης όπως περιγράφεται στην διακήρυξη που τίθεται στην διαβούλευση.

Β. Ερωτήσεις , σχόλια, παρατηρήσεις, και προτάσεις επί του κειμένου της διαβούλευσης:

1. Θα θέλαμε να μας ενημερώσετε εάν έχετε προβεί σε κάποια μελέτη ή έχετε συλλέξει στατιστικά στοιχεία από διάφορες υπηρεσίες του Δήμου ή άλλες, που να καταγράφουν την χρήση στον συγκεκριμένο χώρο.

Συγκεκριμένα:
α. Πόσα αυτοκίνητα και για ποιες ώρες σταθμεύουν στον συγκεκριμένο χώρο από τις παρακάτω κατηγορίες:
• Μόνιμοι κάτοικοι της Χώρας.
• Υπάλληλοι του Δήμου Μυκόνου οι οποίοι εργάζονται στις υπηρεσίες που στεγάζονται στο Δημαρχιακό κτήριο και στο κτήριο του Μαύρου.
• Υπάλληλοι των υπηρεσιών της Χώρας (ΟΤΕ- ΕΛΤΑ) και των υποκαταστημάτων των τραπεζών ( ΠΕΙΡΑΙΩΣ- ALPHA- EUROBANK).
• Υπάλληλοι των ιδιωτικών επιχειρήσεων όλων των κατηγοριών στην Χώρα που λειτουργούν τόσο το καλοκαίρι αλλά και τον χειμώνα.

β. Πόσους δημόσιους υπάλληλους (εκπαιδευτικούς, γιατρούς, αστυνομικούς, λιμενικούς, τελωνιακούς, πυροσβέστες κ.αλ. διαθέτουν συνολικά οι υπηρεσίες του νησιού.

γ. Πόσους δημοτικούς υπαλλήλους διαθέτει ο Δήμος στο σύνολό του.

δ. Πόσους ιδιωτικούς υπαλλήλους διαθέτει το νησί στο σύνολό του.

ε. Πόσοι κάτοικοι Μυκόνου κατά μέσο όρο επισκέπτονται την Χώρα καθημερινά.

στ. Πόσοι επισκέπτες της Μυκόνου κατά μέσο όρο επισκέπτονται την Χώρα καθημερινά, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.

2. Θεωρούμε εξευτελιστικό το ποσό των 5.000 ευρώ ως ποσό εκκίνησης για μηνιαίο μίσθω μα. Με ένα πρόχειρο μετριοπαθή υπολογισμό, το ποσό αυτό θα αποτελεί την ημερήσια είσπραξη μόνο από τον χώρο Α για το διάστημα Μάιο-Σεπτέμβριο (254 θέσεις * 20 ευρώ). Πόσο μάλλον που το ποσό αυτό θα παραμείνει σταθερό για όλη την διάρκεια της μίσθωσης (15 έτη).

3. Θεωρούμε επίσης ότι με το κείμενο της διακήρυξης (σελ 6 και αλλού) δίνεται η δυνατότητα στον ανάδοχο να δημιουργήσει νέες θέσεις, περισσότερες από τις 800 προβλεπόμενες βάσει του master plan για το λιμάνι, χωρίς να διευκρινίζεται εάν θα αυξηθούν οι δωρεάν θέσεις για τους μόνιμους κατοίκους του νησιού (Χωρός Β-546 θέσεις από 10ο-4ο και 273 θέσεις από 5ο-9ο).

4. Θεωρούμε ότι οι 273 θέσεις στον Χώρο Β οι οποίες θα διατίθενται δωρεάν σε μόνιμους κατοίκους- υπαλλήλους της Χώρας από 1/5-30/9 δεν καλύπτουν τις ανάγκες και ότι πολλοί από αυτούς ακόμη και εάν έχουν μια από τις 1.500 κάρτες ελεύθερης πρόσβασης (Κ.Ε.Π.), τελικά δεν θα βρίσκουν θέση στον συγκριμένο χώρο και θα αναγκάζονται να πληρώνουν για να χρησιμοποιούν θέση στον Χώρο Α. Για τους μόνιμους κατοίκους που πιθανόν να μην μετακινούν το αμάξι τους περισσότερο από μια φορά την ημέρα και το αφήσουν για τουλάχιστον 24 ώρες το αντίτιμο είναι 10 ευρώ ημερησίως. Το ίδιο ποσό θα πληρώνουν και οι υπάλληλοι όλων των κατηγοριών οι οποίοι σίγουρα δουλεύουν πάνω από 8 ώρες. Εάν τους μήνες αιχμής δεν βρίσκουν δωρεάν θέση καθημερινά, το μηνιαίο κόστος θα ανέρχεται σε ποσό δυσανάλογο με τους μισθούς τους.

5. Το σχέδιο της παραχώρησης επιτρέπει στον παραχωρησιούχο να νοικιάζει χώρους πάρκινγκ με τον μήνα ή την εβδομάδα (σελ 71)αλλά δεν ορίζεται τιμή όπως προβλέπεται για την στάθμευση με την ώρα (σελ 66-67).

6. Στους μη μόνιμους χρήστες του χώρου υπάγονται πολίτες που ανήκουν στην κατηγορία των υπαλλήλων( δημόσιοι και ιδιωτικοί) καθώς επίσης και συνταξιούχοι. Εάν δεν είναι δικαιούχοι της κάρτας (Κ.Ε.Π.), δεν βρίσκουν θέση στον χώρο Β και αναγκάζονται να σταθμεύουν στον χώρο Α, για όλες αυτές τις κατηγορίες πολιτών το ποσό των 5- 10 ευρώ που θα καλούνται να πληρώσουν ανάλογα την διάρκεια της παραμονής τους στον χώρο στάθμευσης, θα αποτελεί αντικίνητρο για μια επίσκεψη στην Χώρα.

7. Το αντίτιμο για την χρήση του χώρου θα είναι αποτρεπτικό και για τους επισκέπτες της Χώρας. Εάν ο Δήμος θέλει να δώσει κίνητρα για την καλύτερη λειτουργία των καταστημάτων της πόλης, ένα από αυτά είναι ο δωρεάν χώρος στάθμευσης στο λιμάνι με μεταφορά στην Χώρα σε ένα δίκτυο δημοτικής συγκοινωνίας.

8. Αντίθετα δεν θεωρούμε αποτρεπτικά τα ποσά για την χρήση του χώρου από εταιρίες ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων. Όταν ένα αμάξι κατηγορίας Α (OPEL COSRA, FIAT κλπ) νοικιάζεται από 40- 80 ευρώ την ημέρα, το κόστος στάθμευσης 5-10 ευρώ ανάλογα τη διάρκεια παραμονής δεν είναι σίγουρο ότι θα αποτρέψει ικανοποιητικά την κατάληψη του χώρου από εταιρίες που χρησιμοποιούν το πάρκινγκ στο λιμάνι ως επέκταση της επιχείρησής τους.

9. Δίνεται η δυνατότητα στον ανάδοχο να τοποθετήσει διαφημιστικές πινακίδες μέσα στον χώρο που θα μισθώσει (στην σελίδα 72 απαγορεύεται η τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων μόνο στις περιφράξεις του χώρου και όχι στο εσωτερικό του) με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος τοποθέτησης κάθε λογής διαφήμισης σε έναν χώρο 50.000 τμ στην είσοδο της Χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται.

10. Θεωρούμε ότι η 15ετή διάρκεια της μίσθωσης που προβλέπεται είναι πολύ μεγάλο διάστημα. Η παραχώρηση αυτή εφόσον ολοκληρωθεί, θα διαμορφώσει μια νέα πραγματικότητα, τις συνέπειες της οποίας ακόμη δεν γνωρίζετε ώστε να δεσμεύσετε αυτόν τoν δημόσιο χώρο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

11. Τέλος θεωρούμε ότι υποχρέωση ενός Δήμου και κατά συνέπεια των νομικών του προσώπων είναι να βάζει στο επίκεντρο τoν πολίτη και τoν επισκέπτη με αποφάσεις που όχι μόνο θα εξασφαλίζουν τα δημόσια αγαθά αλλά κυρίως θα προσφέρουν παροχές στους πολίτες αντάξιες των τελών που εισπράττουν από αυτούς. Ο Δήμος της Μυκόνου διαχρονικά δεν έχει στο επίκεντρο της πολιτικής του τον πολίτη. Η διαχείριση του δημόσιου χώρου εν γένει με τις καταπατήσεις στις παραλίες, στις πλατείες και στα πεζοδρόμια, η τεράστια ανοχή σε κάθε είδους παραβατικότητα, η κάκιστη διαχείριση των απορριμμάτων, η ανεξέλεγκτη απόρριψη αδρανών σε όλο το νησί, η χείριστη κατάσταση του οδοστρώματος, ο ελλιπής έως ανύπαρκτος φωτισμός, η εγκατάλειψη και η παρακμή του παραδοσιακού οικισμού, είναι κάποια από τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη και των επισκεπτών του νησιού.

Ένα μικρό αντιστάθμισμα όλων των παραπάνω είναι η δωρεάν λειτουργία του χώρου στάθμευσης στην Χερσαία Ζώνη Λιμένα. Με την παραχώρηση αυτής της χρήσης σε ιδιώτη χάνεται και αυτό.

Παραμένοντας σταθεροί στις θέσεις και απόψεις μας για τέτοιου είδους παραχωρήσεις, και έχοντας ήδη αντιδράσει στην παραχώρηση από το ΔΛΤΜ των δημόσιων τουαλετών στην περιοχή Κάστρο σε ιδιώτη ( ο οποίος αποδεδειγμένα καταστρατήγησε κανόνες αισθητικής και σειρά ΠΔ για τον παραδοσιακό οικισμό, καθώς επίσης δεν λειτούργησε τις ‘’δημόσιες’’ τουαλέτες κατά την διάρκεια του προηγούμενου χειμώνα),
θεωρούμε υποχρέωση του ΔΛΤΜ να λειτουργήσει τον συγκεκριμένο χώρο με ίδιους πόρους και με γνώμονα την εξυπηρέτηση των πολιτών και των επισκεπτών του νησιού και όχι να τον παραχωρήσει σε ιδιώτη.

Για την ΚΕΠοΜ Οι ΔΣ
Άννα Καμμή
Απόστολος Νάζος
Μάκης Μωράκης
Ματίνα Μανδηλαρά

Πολεοδομία εν αργία. Οι προσωπικές ευθύνες του Δημάρχου και της διοίκησης του Δήμου.

Η απροθυμία και ανικανότητα του Δημάρχου κ. Κουκά να διοικήσει το Δήμο και τις υπηρεσίες του προς όφελος όλης της κοινωνίας, να λύσει τα σοβαρά προβλήματα του νησιού, να επιβάλει την τάξη και να πατάξει την διαφθορά, οδηγούν για δεύτερη φορά σε αναστολή λειτουργίας την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Μυκόνου. Οδηγεί τον κλάδο της οικοδομής σε παρατεταμένη ομηρία, μια κατάσταση που βιώνουν όλοι οι επαγγελματίες του χώρου καθ’ όλη την διάρκεια αυτής της διοίκησης από το 2014 μέχρι σήμερα  -ακόμη και όταν ο προϊστάμενος κ. Καστορίνης βρισκόταν στην υπηρεσία- ενώ ευνοεί την αυθαίρετη δόμηση.

ΥΠΗΡΕΣΙΑ «ΕΛΕΩ» ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΥ

Με πρόσχημα την υποστελέχωση της υπηρεσίας, φαινόμενο που δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο του Δήμου της Μυκόνου, ο κ. Κουκάς επέτρεψε στον προϊστάμενο της ΥΔΟΜ να «αλωνίζει» κυριολεκτικά και να εκθέτει τον Δήμο και το νησί της Μυκόνου.
Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι εις βάρος του κ. Καστορίνη έχει ασκηθεί δίωξη για κατ’ εξακολούθηση παράβαση καθήκοντος και ψευδή βεβαίωση. Η συμπεριφορά του αργά η γρήγορα θα οδηγούσε και στην ποινική του δίωξη. Και σίγουρα όχι για μια-δυο περιπτώσεις αλλά για πολλές περισσότερες.

Μας εκπλήσσει δυσάρεστα όμως η κατ’ εξακολούθηση απροθυμία του Δημάρχου να αντιμετωπίσει τα γεγονότα και να προλάβει τραγικές για τον Δήμο καταστάσεις.
• Τι έχει κάνει στην πραγματικότητα ο κ. Κουκάς για την εύρυθμη λειτουργία της Πολεοδομίας; Στην πραγματικότητα τίποτε άλλο από μετάθεση ευθυνών, προσφιλή του τακτική άλλωστε για όλα τα σοβαρά ζητήματα.
• Ήταν από την αρχή αυτής της δημαρχιακής περιόδου ο μοναδικός υπάλληλος της ΥΔΟΜ ο κ. Καστορίνης ; Όχι βέβαια! Πολλοί από τους υπαλλήλους που στελέχωναν την υπηρεσία τράπηκαν σε «φυγή» όταν διαπίστωσαν ότι μπροστά στα σοβαρά προβλήματα της δυσλειτουργίας της υπηρεσίας που κληρονομήθηκαν από την προηγούμενη δημοτική αρχή, μένουν απροστάτευτοι χωρίς της ουσιαστική κάλυψη του Δήμου και του ίδιου του Δημάρχου. Κάποιοι λοιπόν έκαναν χρήση των δικαιωμάτων που τους δίνει ο νόμος και πήραν άδεια άνευ αποδοχών, άλλοι παραιτήθηκαν από το Δημόσιο και άλλοι ζήτησαν μετάταξη.
• Γιατί καθυστέρησε η προκήρυξη (ΣΟΧ 2/2016) των τριών μηχανικών αφού η απόφαση υπ.αρ. 43 του ΔΣ ελήφθη στις 18/3/2016 ενώ οι συμβασιούχοι ήρθαν στην υπηρεσία μήνες αργότερα;
• Γιατί ο Δήμος Μυκόνου δεν υπέβαλλε τελικά τα αιτήματα στο Υπουργείο Εσωτερικών για να εγκριθούν οι αποφάσεις 62 & 63 του ΔΣ στις 27-3-2017 για την πρόσληψη με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου 10 μηχανικών και συγκεκριμένα
(2) Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (2) Πολιτικών Μηχανικών (1) Τοπογράφου Μηχανικού , (1) Μηχανολόγου Μηχανικού (3) Δομικών Έργων και (1) Μηχανικού Παραγωγής και Διοίκησης;
• Γιατί δεν φρόντισε για την έγκαιρη πρόσληψη εκ νέου συμβασιούχων μηχανικών;
• Και εάν ο λόγος που δεν το έκανε ήταν ο ΟΕΥ του Δήμου όπως μας είπε, γιατί δεν φρόντισε να τον αλλάξει έγκαιρα ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία αλλά τον άλλαξε τον Ιούλιο του 2017;

Μήπως τελικά κάποιους βόλευε η υποστελέχωση της υπηρεσίας και αυτούς εξυπηρέτησε ο Δήμαρχος με την ολιγωρία του;
Έτσι μείναμε από τα τέλη Σεπτεμβρίου 2017 πάλι με τρείς υπαλλήλους στην υπηρεσία, εκ των οποίων μόνο ο ένας, ο κ. Καστορίνης, είχε δικαίωμα υπογραφής.
Πεδίο δόξης λαμπρό για έναν υπάλληλο που δεν άργησε να δείξει πως αντιλαμβάνεται τον τρόπο που πρέπει να ασκεί τα καθήκοντά του. Αυτό δηλώνουν οι πάμπολλες μαρτυρίες για εξυπηρέτηση από την «πίσω πόρτα», οι εκβιασμοί σε πολίτες για την επίσπευση των διαδικασιών, οι τριτοκοσμικές καταστάσεις με πολίτες και επαγγελματίες να στήνονται στην ουρά από τα άγρια χαράματα για να καταφέρουν να τελειώσουν την δουλειά τους και τελικά να πέφτουν θύματα άνισης μεταχείρισης.
• Τι έκανε ο Δήμαρχος για να τον ελέγξει ως πολιτικός του προϊστάμενος;
Τίποτα ουσιαστικό. Ακόμη και τα τρία πειθαρχικά που δηλώνει ότι πέρασε τον υπόδικο προϊστάμενο είναι αναμφιβόλου αποτελέσματος αφού το πρώτο τον αθώωσε και τον οδήγησε στην θέση του εν μια νυκτί παραμονές των Χριστουγέννων του 2016, για να τελειώσει τις “δουλειές» που άφησε στη μέση!
Για να τον “ελέγξει”, χρησιμοποίησε παράδοξους και αναποτελεσματικούς τρόπους όπως την αφαίρεση της σφραγίδας της πολεοδομίας (!) από τον ίδιο, τη μεταφορά της στο κτίριο του Δήμου και την εποπτεία του προϊσταμένου από εντεταλμένο Δημοτικό Σύμβουλο, εγείροντας υποψίες για την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων μεταξύ της Δημοτικής Αρχής και των πολιτών.
• Τι έκανε o κ. Δήμαρχος όταν πληροφορήθηκε ότι ο κ. Καστορίνης εκδίδει άδειες σε μη άρτια και οικοδομήσιμα αγροτεμάχια είτε «κλέβοντας» τετραγωνικά από όμορες ιδιοκτησίες είτε παρερμηνεύοντας σκόπιμα ΦΕΚ και ΠΔ ;
Η απάντηση που μας έδωσε ο κ. Κουκάς σε σχετικό ερώτημα όταν τον επισκεφτήκαμε στο γραφείο του στις 3/10/17 για το σοβαρό αυτό ζήτημα, ήταν ότι ο ίδιος δεν είναι μηχανικός και δεν μπορεί να ερμηνεύσει τις διατάξεις των νόμων δόμησης. Εντύπωση προκαλεί πώς ένας νομικός και μάλιστα ο ανώτατος άρχοντας αυτού του τόπου απαντάει με αυτόν τον τρόπο!
• Για ποιο λόγο ο κ. Δήμαρχος απέφευγε να συναντηθεί με τον Σύλλογο Μηχανικών οι οποίοι επανειλημμένα ζητούσαν συνάντηση για το ίδιο θέμα;
• Για ποιο λόγο ο Δήμαρχος ανέστειλε προσωρινά την έκδοση επαγγελματικών αδειών με έγγραφο «εντέλλεσθε» (!) στις 25/9/17 έως τις 31/10/17 -έγγραφο που δεν ανακοινώθηκε δημόσια και δεν ήταν γνωστό ούτε στους συμβούλους της πλειοψηφίας- επικαλούμενος την φέρουσα ικανότητα του νησιού, χωρίς να έχει τέτοια αρμοδιότητα αφού τέτοιου είδους διαδικασία απαιτεί απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου;
Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος!

Στην ουσία αποδεικνύεται ότι αποτελεί πολιτική επιλογή του κ. Κουκά και της διοίκησης του Δήμου η παράλυση της ΥΔΟΜ.
Ο κ. Δήμαρχος «ροκάνιζε» τον χρόνο για να καταφέρει -αφού έχει «εξυπηρετήσει» έναν κύκλο ημέτερων, γνωστών και συγγενών- να διεκδικήσει την πολυπόθητη για αυτόν διοικητική υποστήριξη της ΥΔΟΜ από τον Δήμο Σύρου-Ερμούπολης.
Προφανές είναι, ότι στόχος του δεν είναι να εξυπηρετήσει του πολίτες της Μυκόνου αλλά να καλύψει τα νώτα του εμπρός στα μεγάλα σκάνδαλα της Πολεοδομίας του Δήμου Μυκόνου, άλλα γνωστά και άλλα όχι ακόμη, όλα όμως επικίνδυνα να σκάσουν σύντομα και να τον πάρουν «αμπάριζα»!
Η επόμενη μέρα από την δημοσίευση της διαπιστωτικής πράξης του γραμματέα της Αποκεντρωμένης περί αδυναμίας λειτουργίας της ΥΔΟΜ, βρίσκει τον Δήμο της Μυκόνου για άλλη μια φορά διοικητικά εξαρτώμενο από τον Δήμο Σύρου, σε ένα κλίμα έντονων και δικαιολογημένων αντιδράσεων στο γειτονικό νησί και με αβέβαιο μέλλον για την ομαλή λειτουργία της ΥΔΟΜ.

 

ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΣΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ

Η σοβαρότητα του θέματος της παράνομης έκδοσης αδειών σε μη άρτια και οικοδομήσιμα αγροτεμάχια ανάγκασε τους δ.σ της ΚΕΠοΜ Άννα Καμμή και Απόστολο Νάζο να θέσουν το θέμα προ ημερησίας διάταξης στην συνεδρίαση του ΔΣ στις 27/10/17.
Σκόπιμα όπως αποδείχτηκε από την παρερμηνεία του ΠΔ 243/2005- ΖΟΕ, ο προϊστάμενος της ΥΔΟΜ κ. Αντώνη Καστορίνης εξέδιδε οικοδομικές άδειες σε μη άρτια και οικοδομήσιμα γήπεδα.
Η απαράδεκτη διαστρέβλωση της Χωροταξικής Μελέτης συνέβαλε στην άνιση αντιμετώπιση πολιτών, κάποιοι από τους οποίους οδηγήθηκαν σε μηχανικούς αμφιβόλου ποιότητας για να εκδώσουν στα κρυφά και γρήγορα άδειες σε μη άρτια γήπεδα για κατασκευές που ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν σε χρόνο ρεκόρ!
Ο Σύλλογος Μηχανικών Μυκόνου ζήτησε διευκρίνιση από το ΥΠΕΝ. Η απάντηση δόθηκε άμεσα,  επιβεβαιώνοντας άλλωστε αυτό που γνώριζαν όλοι οι μηχανικοί , οι προϊστάμενοι της Πολεοδομίας και οι προηγούμενοι Δήμαρχοι για την αρτιότητα- που σε καμία περίπτωση δεν ορίζεται σε γήπεδα κάτω των 4.000 τμ.
Όλοι εκτός από τον κ. Κουκά και τον κ. Καστορίνη!
Ο Πρόεδρος και μέλη Σύλλογος Μηχανικών παρευρέθηκαν στην συνεδρίαση του ΔΣ και εξέθεσαν την αγανάκτησή τους για την συμπεριφορά του προϊσταμένου της ΥΔΟΜ όταν τον ενημέρωσαν για την αποστολή του παραπάνω εγγράφου με κοινοποίηση στον Εισαγγελέα.
Βέβαια απάντηση από την Πολεοδομία οι μηχανικοί δεν έλαβαν ποτέ, παρά μόνο τις απειλές του προϊσταμένου, ενώ η απάντηση του Δημάρχου και του Αντιδημάρχου κ. Λάμπρου Παναγιωτακόπουλου, ήταν ότι έπρεπε οι Μηχανικοί να …κάνουν μήνυση στον Προϊστάμενο της Πολεοδομίας!
Καμία άλλη αντίδραση από τους υπόλοιπους Δημοτικούς Συμβούλους της πλειοψηφίας και της μείζονος μειοψηφίας, που άκουγαν χωρίς να κατανοούν την σοβαρότητα των ευθυνών τους, ενώ θα έπρεπε να διαπιστώνουν την ανεπάρκεια της Διοίκησης!
Η επιλογή της ΜΗ αντίδρασης σημαίνει συγκάλυψη και αφήνει την πόρτα ανοιχτή σε συμφέροντα και ήθη ξένα προς τον τόπο, παρουσιάζει μια ασυνέχεια στις προσπάθειες και στους κόπους των προηγούμενων να τον κρατήσουν ζωντανό και των σημερινών, αυτών που θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια στον τόπο που αγαπάμε.

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι όλο και περισσότεροι-ακόμη και ντόπιοι- βλέπουν την Μύκονο σαν τόπο ευκαιρίας για να πλουτίσουν χωρίς να νοιάζονται ούτε για τις ομορφιές του ούτε για τους κατοίκους του, ούτε για το περιβάλλον του, όσο και να διατείνονται για το αντίθετο. Ένας Δήμαρχος που θεωρεί ότι η ΖΟΕ δεν επαρκεί ή ότι χρήζει τροποποίησης μπορεί να προβεί με τις δυνατότητες που του δίνει ο νόμος σε όλες εκείνες τις ενέργειες για την κατάργηση της ή την βελτίωση της όπως η εκπόνηση και εφαρμογή μελετών ΓΠΣ, ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν ίση αντιμετώπιση.

Ο σκοπός της παράταξή μας δεν είναι να καταγγέλλει τους πολίτες για τις επιλογές τους, αλλά να ελέγχει την διοίκηση προς όφελος όλων των πολιτών, να πιέζει για την ορθή εφαρμογή νόμων και διατάξεων, διαφυλάσσοντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα και εξασφαλίζοντας ένα περιβάλλον ισονομίας απέναντι στους πολίτες χωρίς διακρίσεις.
Ρωτήσαμε λοιπόν τον κ. Κουκά για τις ενέργειες που θα προβεί για την αποκατάσταση της νομιμότητας. Η απάντηση που πήραμε και οι ενέργειες που δεν έγιναν ακόμη και μέχρι σήμερα, αποδεικνύουν ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει λύση.
Στα τρία χρόνια της διοίκησης του Δήμου, ο κ. Κουκάς αναμετρήθηκε με τα μεγάλα προβλήματα αυτού του τόπου και βρέθηκε μικρός!
Τις τραγικές συνέπειες αυτής της ανεπάρκειας πληρώνει ήδη το νησί.

 

 

Αποκλεισμός της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες. Η περίπτωση της Φραγκιάς.

Ο αποκλεισμός της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες του νησιού ενόψει ή μετά από μια αγοροπωλησία παραθαλάσσιου αγροτεμαχίου, αποτελεί τα τελευταία χρόνια μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, φαινόμενο σε όλο και μεγαλύτερη συχνότητα.

Μεγάλες διαστάσεις έχει πάρει τον τελευταίο καιρό ο αποκλεισμός της προϋπάρχουσας πρόσβασης για την παραλία της Φραγκιάς με την τοποθέτηση καγκελόπορτας με λουκέτο, τοποθέτησης κάμερας και φύλακα για την αποτροπή όλων όσοι θέλουν να φτάσουν στην συγκεκριμένη παραλία.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η υπόθεση της Φραγκιάς έχει απασχολήσει τον Δήμο από το 2015, όταν ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας της Άνω Μεράς ζήτησε από τα μέλη να προεγκρίνουν την άδεια υγειονομικού ενδιαφέροντος σε ημιτελές κτίσμα στην παραλία της Φραγκιάς. Θυμίζουμε επίσης ότι η παραλία της Φραγκιάς συμπεριλαμβάνεται σε αυτές που το ΔΣ του Δήμου κατ’ επανάληψη έχει αποφασίσει να μην διατεθεί προς εκμετάλλευση.

Με αυτό το επιχείρημα προσέφυγε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση ΝΑ κατά της απόφασης η σύμβουλος της ΚΕΠοΜ Ματίνα Μανδηλαρά, προκαλώντας την ανάκληση της απόφασης.
Στην εξέλιξη αυτή σημαντική στάθηκε η συμβολή και η δυναμική κινητοποίηση πολιτών και κατοίκων κυρίως της περιοχής Φραγκιά και της Λιάς οι οποίοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και ίδρυσαν την Μη Κερδοσκοπική Ένωση Προσώπων «Συνεργασία- Μύκονος». Για το συγκεκριμένο ημιτελές ακίνητο εγείρονται ερωτήματα νομιμότητας αφού η απόστασή του από τον αιγιαλό είναι όχι μεγαλύτερη των 30 μέτρων .
Προσωρινά φάνηκε να κερδήθηκε η μάχη για την Φραγκιά.

Η επιτυχία όμως ήταν εφήμερη αφού τον Ιούνιο του 2016 οι προθέσεις του ιδιοκτήτη άλλαξαν και τώρα από κοινόχρηστη παραλία με ομπρέλες για την οποία χρόνια πάσχιζε να πάρει άδεια, αποφάσισε να βάλει μία νέα πόρτα και να περιφράξει την περιοχή που στάθμευαν τα αυτοκίνητα ώστε να μην μπορεί κάποιος να κατέβει με τα πόδια. Λίγους μήνες αργότερα (06/12/2016) ύψωσε απροσπέλαστη είσοδο με λουκέτο.

Οι κινήσεις αυτές ενισχύουν την πεποίθηση ότι η ιδιόκτητη περιοχή διατίθεται προς πώληση με το δέλεαρ της ‘ιδιωτικής’ παραλίας.
Για όσους φέτος κατάφεραν να προσπελάσουν τα ‘τείχη’ και να βρεθούν στην Φραγκιά είδαν πινακίδες που γράφουν ‘απαγορεύεται η πρόσβαση’ ενώ η ταμπέλα που ενημέρωνε για την δημόσια πρόσβαση και κατεύθυνε στην παραλία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.

Η καταγγελία που έστειλε η «Συνεργασία- Μύκονος» στην Κτηματική Υπηρεσία και στον Δήμο, προκειμένου να ενημερωθούν και να αντιδράσουν στην διακοπή της πρόσβασης και στην εύρεση λύσης, μέχρι σήμερα δεν έχει αποφέρει καρπούς.

Για τον λόγο αυτό ο Πρόεδρος της Ένωσης κ. Γιασός Μαράτος και τα μέλη της έφεραν το θέμα στην συνεδρίαση στις 31 Αυγούστου 2017, ζητώντας από το ΔΣ του Δήμου να βρεθεί άμεσα λύση.

Απαντώντας ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Άνω Μεράς κ. Γιάννης Ζουγανέλης, υπερασπίστηκε το δικαίωμα του κάθε ιδιοκτήτη να περιφράζει την ιδιοκτησία του.

Καμία αντίρρηση. Πώς προστατεύεται όμως η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες όταν όλοι οι ιδιοκτήτες των αγροτεμαχίων που γειτνιάζουν στις παραλίες περιφράζουν την ιδιοκτησία τους;

Η έρευνα για το νομικό πλαίσιο που διέπει την προστασία της ελεύθερης πρόσβασης μας οδηγεί σε μια σειρά από νόμους με κυριότερο τον νόμο Τρίτση (1337/83) και φυσικά τον νόμο 2971/2001. Για την Μύκονο σημαντικό είναι και το ΠΔ 243/ 2005 (ΖΟΕ).

Όλη η νομολογία προσπαθεί να εξασφαλίσει την ελεύθερη πρόσβαση ορίζοντας περιορισμούς (απαγόρευση της περίφραξης ιδιοκτησιών σε ζώνη 500 μέτρων από την ακτή, απαλλοτριώσεις ιδιοκτησιών για την δημιουργία οδών προσπέλασης προς την παραλία, δημιουργία χώρων στάθμευσης οχημάτων, δημιουργία πεζοδρομίων, δημοτικών και κοινοτικών οδών, κατεδάφιση κτισμάτων εντός αιγιαλού και περιφράξεων που παρεμποδίζουν την πρόσβαση, ορισμός χρήσεων κ.λ.π).

Όλες αυτές οι διατάξεις αν και θεωρήθηκαν σωστές, δεν εφαρμόστηκαν –πλην ελαχίστων περιπτώσεων- λόγω των γνωστών καταστάσεων αδράνειας και διαπλοκής των υπηρεσιών και των πελατειακών σχέσεων και της διαφθοράς των τοπικών και κεντρικών ιθυνόντων. Το γεγονός αυτό όμως, δεν στερεί τη σημασία που έχουν ακόμα και σήμερα αφού είναι όλες σε ισχύ και μπορεί να ενεργοποιηθούν κάθε στιγμή, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά, ότι το θεσμικό οπλοστάσιο του χωρικού σχεδιασμού είναι πλούσιο σε πολλούς τομείς αλλά ανενεργό και αχρησιμοποίητο όταν δεν υπάρχει η ανάλογη πολιτική βούληση!

Ο πρόεδρος της Δημοτικής κοινότητας Άνω Μεράς, κ. Ζουγανέλης, πρότεινε την εναλλακτική λύση πρόσβασης από τον παλιό μοναστηριακό δρόμο στην ΒΑ πλευρά της παραλίας. Επισκεφθήκαμε την περιοχή και διαπιστώσαμε ότι αυτή η λύση απαιτεί μπάζωμα του ρέματος που κατεβαίνει από τον προφήτη-Ηλία, το οποίο επίσης κόβεται από την περίφραξη άλλης ιδιοκτησίας.

Είναι δυνατόν να προτείνεται να δημιουργηθεί πρόσβαση στην συγκεκριμένη παραλία μέσα από ρέμα ή από πεζοπορικό μονοπάτι, αφού ως γνωστόν δεν επιτρέπεται το μπάζωμα ρεμάτων; Αλλά αντιθέτως επιβάλλεται εκ του Νόμου η διατήρηση των ρεμάτων ως φυσικών πτυχώσεων του εδάφους και φυσικών αεραγωγών που συμβάλλουν στη διατήρηση του μικροκλίματος της περιοχής;

Πρέπει να τονισθεί ότι η διαμόρφωση του οδικού δικτύου συνδέεται με κριτήρια χωροταξικού σχεδιασμού με γνώμονα πάντα τη προστασία του περιβάλλοντος και τη βιωσιμότητα, δεδομένου ότι κάθε πράξη διαχειρίσεως και εκσυγχρονισμού του οδικού δικτύου που περιλαμβάνει την διάνοιξη νέων οδών, όσο περιορισμένη και αν είναι, έχει επιπτώσεις επί των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και στην οικιστική, τουριστική κ.λπ. ανάπτυξη της περιοχής.

Ρωτάμε την Δημοτική Αρχή:

→ 1. Με ποιά οικοδομική άδεια κτίσθηκαν μαντρότοιχοι ύψους σχεδόν δύο μέτρων στη περιοχή, οι οποίοι κατά τη θερινή περίοδο 2017 απέκλεισαν την πρόσβαση των λουομένων στη παραλία της Φραγκιάς;

→ 2. Έχει ελεγχθεί πολεοδομικώς τόσο ο ιδιοκτήτης της περιοχής, που φέρεται κύριος της μπάρας που αποκλείει την πρόσβαση στη παραλία Φραγκιάς, όσο και ο ιδιοκτήτης παρακείμενης υφιστάμενης πλήρως αποπερατωμένης οικοδομής, οι οποίοι από κοινού συνέδραμαν στη διαμόρφωση των τοιχείων που φράσσουν την πρόσβαση προς την παραλία της Φραγκιάς;

→ 3. Για την έκδοση της οικοδομικής άδειας της τελευταίας αυτής οικοδομής, θεωρήθηκε από την πολεοδομική αρχή ότι το εν λόγω οικόπεδο έχει πρόσωπο σε υφιστάμενο δρόμο ο οποίος έχει τεθεί εν τοις πράγμασι, σε κοινή χρήση; Εάν ναι, τότε η Διοίκηση αναγνωρίζει την κοινοχρησία του δρόμου.

→ 4. Εάν τούτο δεν συνέβη, ο ιδιοκτήτης αυτός έχει προβεί σε συμβολαιογραφική πράξη παραχώρησης σε κοινή χρήση αντίστοιχου χώρου πλάτους 4 μέτρων;

→ 5. Τί προτίθεται να κάνει για την διασφάλιση της δημόσιας πρόσβασης στην παραλία της Φραγκιάς αλλά και στις υπόλοιπες παραλίες του νησιού η δημοτική αρχή;

→ 6. Προτίθεται ο Δήμος να διασφαλίσει το αυτονόητο κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού επί της παραλίας της Φραγκιάς, εάν οι ιδιοκτήτες της περιοχής αρνηθούν για εύλογους λόγους να παραχωρήσουν δουλεία διόδου; Δηλαδή ο Δήμος θα εφαρμόσει το Σύνταγμα και τους νόμους για τη διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα της παραλίας της Φραγκιάς;

→ 7. Πού θα μπορούν να σταθμεύουν τα αυτοκίνητα οι οδηγοί που επιλέγουν την παραλία της Φραγκιάς για να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι μέσα από ρέμα; Το ρέμα αυτό είναι δυνατόν να εξηπηρετήσει τις ανάγκες που ανέκυψαν;

Κανένας ιδιώτης δεν νομιμοποιείται να παρακωλύει την ανεμπόδιστη προσπέλαση προς την ακτή και τούτο σε ήδη υφιστάμενο και διαμορφωμένο δρόμο, ο οποίος σήμερα εξυπηρετεί πλήθος ιδιοκτησιών και έχει ήδη τεθεί σε κοινοχρησία και μάλιστα σε απόσταση μόλις 300 μέτρων από την ακτή.

Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας δεν δικαιολογεί την δημιουργία οιωνδήποτε φραγμών ή εμποδίων που αναιρούν την πρόσβαση κάθε πολίτη στον αιγιαλό, ενώ κάθε ιδιοκτήτης παράκτιας έκτασης υποχρεούται να αφήνει δίοδο για την ακώλυτη προσπέλαση προς αυτόν, και τούτο κατ’ επιταγή του Συντάγματος και του Νόμου.

 

 

Η Φτελιά, η υπουργός Πολιτισμού και η οργή του Ποσειδώνα

 

Tης Αλεξάνδρας Αγγελετάκη
Αρχαιολόγου, Ξεναγού

Με την αφορμή τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών σχετικά με την απόφαση της υπουργού Πολιτισμού να επιτρέψει σε γνωστή επιχείρηση να εκμεταλλευτεί την παραλία της Φτελιάς θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή αρμοδίων και πολιτών στην ανάγκη της προστασίας της συγκεκριμένης περιοχής σαν έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους των Κυκλάδων και της Ελλάδος.

Η θέση Φτελιά επισημάνθηκε από τον Κωνσταντίνο Τσάκο στη δεκαετία του ’80 μετά από υποδείξεις του ερασιτέχνη αρχαιολάτρη +Σταύρου Πολυκανδριώτη. Όπως έδειχναν τα εργαλεία οψιανού και τα «όστρακα» αγγείων που ο παραπάνω αρχαιολόγος συνέλεξε από την επιφάνεια του χαμηλού χωμάτινου λόφου και της γύρω περιοχής, επρόκειτο για προϊστορική κατοίκηση (Τσάκος 1989). O ίδιος υποστήριξε σε άρθρο του ότι ο ορατός λόφος της Φτελιάς θα μπορούσε ίσως να ταυτιστεί με τον ομηρικό μύθο και την άποψη ότι στην αρχαιότητα η θέση ταυτιζόταν με τον τάφο του Αίαντα του Λοκρού, του γνωστού ήρωα του τρωικού πολέμου, ο οποίος ναυάγησε και πνίγηκε κατά την επιστροφή του από την Τροία και το σώμα του ξεβράστηκε στις ακτές της Μυκόνου.

Ο μύθος εξηγεί πως ο Ποσειδώνας εκδικήθηκε τον ήρωα γιατί δεν σεβάστηκε την κόρη του Πρίαμου, Κασσάνδρα, όταν ζήτησε καταφύγιο στον ναό της Αθηνάς αφού οι Έλληνες κατέλαβαν την Τροία. Ο Ποσειδώνας πολλές φορές εκδικείται ήρωες και θνητούς όταν έχουν διαπράξει ασέβεια. Ας το κρατήσουμε αυτό στο μυαλό μας.

Η περιοχή ανασκάφηκε αργότερα από την επιστημονική ομάδα του Αδαμάντιου Σάμψων υπό την εποπτεία του Πανεπιστήμιου Αιγαίου και με χρηματική συνεισφορά κατά περιόδους του Δήμου Μυκόνου. Για την Φτελιά υπάρχουν πολλές μελέτες γύρω από τα ευρήματα και την σπουδαιότητα του οικισμού.

Η προϊστορική κατοίκηση της Φτελιάς θεωρείται από τις πρωιμότερες στο Αιγαίο μαζί με αυτή του Σάλιαγκου και χρονολογείται στο 5000 με 4500 π.X. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως έναν οικισμό με ανθηρή οικονομική δραστηριότητα, εμπορικές σχέσεις και ανταλλαγές προϊόντων με αλλά νησιά μιας και συλλέχθηκε οψιανός που προέρχεται από τη Μήλο. Η ύπαρξη ευρημάτων, όπως ειδωλίων και κεραμικής, εργαλείων λίθινων, οστέϊνων, κοσμημάτων και κτιρίων κατοίκησης, υποδεικνύει την ύπαρξη μιας κοινωνίας πολύπλοκης και τεχνικά προηγμένης, που κατείχε τη γνώση για την πρόσκτηση της πρώτης ύλης αλλά και την τεχνογνωσία της κατασκευής.

Οι νησιώτες της προϊστορικής εποχής ενός μακρινού παρελθόντος διάλεξαν να κατοικήσουν κοντά σε μια περιοχή στη Μύκονο όπου υπάρχουν υδάτινοι πόροι απαραίτητοι για τη διαβίωση τους και η μεγαλύτερη έκταση καλλιεργήσιμης γης. Η συλλογή από κέρατα μεγαλύτερων ζώων στην περιοχή υπαινίσσεται ότι η πανίδα και η χλωρίδα ήταν επίσης διαφορετική από σήμερα, αφού τα κερατοειδή δεν επιβιώνουν σε περιοχές χωρίς δάση.

Οι ανασκαφές που έχουν διενεργηθεί σε δυο περιόδους, 1995-96 και 2000-2003 θα μπορούσαν να συνεχιστούν αν υπήρχαν πόροι και ερευνητικά προγράμματα για παραπάνω ανάδειξη της σπουδαίας αυτής προϊστορικής θέσης στο Αιγαίο. Είναι σαφές ότι η περιοχή χρήζει ανάδειξης από το Υπουργείο, μιας και η γειτνίαση του με λατομείο πωρόλιθου και με την περιοχή Παλαιοκάστρου που δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς, θα μπορούσαν να συμπληρώσουν την εικόνα του μακρινού παρελθόντος του Αιγαίου. Ανατολικά δε της νεολιθικής θέσης σε μια βόλτα που κάναμε, εντοπίσαμε κοιλότητες στο έδαφος που δείχνουν ότι υπήρχε δραστηριότητα και σε σχετικά νεότερους χρόνους μιας και υπάρχει έντονη παρουσία κεραμικής και εκεί όπως και σε αλλά σημεία γύρω από τον όρμο της Φτελιάς.

Μάλιστα, αυτό που επισημαίνουν και οι ανασκαφείς είναι ότι η περιοχή αυτή παραμένει ένας πνεύμονας γεωργικών και κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων και με την απόληξη του λαγκαδιού, αποτελεί ίσως ένα από τα σημεία του νησιού που θα έπρεπε να προστατευτούν για να διατηρηθεί το γόνιμο χώμα που χάνεται πια από τις Κυκλάδες. Αυτό, επισημαίνεται και από επιστήμονες που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, για την περιβαλλοντική καταστροφή που φέρνει η άλογη, και χωρίς προγραμματισμό, τουριστική ανάπτυξη στη Ελλάδα.

Πηγή φωτό: http://www.academia.edu, FIGURINES FROM THE LATE NEOLITHIC SETTLEMENT OF FTELIA, MYKONOS Adamantios Sampson & Vagia Mastrogiannopoulou, 2017

Πηγή φωτό: http://mykonensis.blogspot.gr/2011/03/blog-post_14.html

Πηγή φωτό: http://mykonensis.blogspot.gr/2011/03/blog-post_14.html

Πρέπει να σκέφτεται κάποιος ότι το μέλλον ενός τόπου δεν μπορεί να αποφασίζεται μόνο από τις κοντόφθαλμες βλέψεις όσων θέλουν να ανοίξουν επιχειρήσεις στο νησί έχοντας σαν στόχο το γρήγορο κέρδος. Αλλά πολίτες και αρχές οφείλουν να υπερασπιστούν το παρελθόν αλλά και το μέλλον του τόπου, προστατεύοντας το από πρακτικές που μπορεί να το καταστρέψουν χωρίς επιστροφή. Σήμερα δεν έχουμε πλέον την μυθολογία και τον Ποσειδώνα να εκδικείται την «ύβριν» και την ανθρώπινη αλαζονεία, έχουμε όμως σεισμούς, τσουνάμια και τυφώνες. Αν εμείς οι ίδιοι δεν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να διατηρήσουμε τους φυσικούς πόρους και να προστατέψουμε το περιβάλλον τότε η φύση θα μας εκδικηθεί. Έχει ήδη αρχίσει. Πριν ξυπνήσει λοιπόν η οργή του Ποσειδώνα για μια ακόμη φορά ας καλοσκεφτούμε τί κάνουμε.

Η ενοικίαση της παραλίας σε επιχειρήσεις με σκοτεινό παρελθόν στο νησί, που στηρίζονται σε δημόσιες σχέσεις και δεν υπακούουν στους νομούς, αντλώντας δύναμη από ένα πλέγμα αδιάβλητης διαφθοράς, χωρίς να σέβονται κανέναν και τίποτα, άφησαν ένα δυσβάσταχτο αποτύπωμα και μια πικρή γεύση φέτος σε όλους, παρ’ όλη την πολυπόθητη αύξηση του τουρισμού σε αριθμούς αλλά όχι σε ποιότητα ζωής. Οι αλλαγές τους κλίματος, η έλλειψη παντελούς προγραμματισμού και έλέγχου μπορεί να φέρει πλέον το τέλος του ίδιου του νησιού και της φυσικής του ομορφιάς, που τόσα χρόνια πουλιέται και αγοράζεται.

Ο δήμαρχος Μυκόνου Κωνσταντίνος Κουκάς και το ΔΣ πήρε θέση κατά της ενοικίασης αυτής της παραλίας στηριζόμενος στο γεγονός ότι είναι αρχαιολογική θέση, και μια από τις λίγες παραλίες που πρέπει να προστατευτούν, αντιδρώντας στην απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού. Είναι ευκαιρία λοιπόν να χρηματοδοτήσει ο Δήμος, την περαιτέρω ανάδειξη της περιοχής σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και με επιστήμονες περιβαλλοντολόγους, να προστατέψει την ιστορία του προϊστορικής περιόδου στο Αιγαίο διατηρώντας παράλληλα και ένα φυσικό πνεύμονα για το μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο ίσως μπορέσει και η δική μας εποχή, να αφήσει παρακαταθήκη κάτι που να εμπεριέχει το όραμα που χρειάζεται ο τόπος πια από τους πολιτικούς του άρχοντες, για να σωθεί από την πιθανή οργή του Ποσειδώνα.

Όπως φαίνεται λοιπόν η θέση της Φτελιάς στο Αιγαίο δεν συνδέεται μόνο με το μύθο αλλά και με μια σημαντική ανθρώπινη δραστηριότητα του παρελθόντος, του σεβασμού στη φύση και στις δυνατότητες που παρέχει στον άνθρωπο για την επιβίωση του. Άς την προστατέψουμε επομένως για να μείνει στη μνήμη και των επόμενων γενεών.

_____________________________________________________________________________

〉 Σχετική βιβλιογραφία

Η Φτελιά προστατεύεται από τον αρχαιολογικό νομό του 1995 ως αρχαιολογική θέση. Αριθμός Υπουργικής Απόφασης,  Αριθμός ΦΕΚ ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/ Φ43/21736/1223/19-6-1995 – ΦΕΚ 606/Β/10-7-1995

Τσάκος Κ. Αρχαιογνωσία τεύχος 6, 1989.

Σάμψων Α. The prehistoric settlement of Ftelia, Rhodes 2002

Ταμπακοπουλου, Γ., Η θέση της Νεολιθικής Φτελιάς Μυκόνου στο Αιγιακό της πλαίσιο, Πρακτικά Διημερίδας, Μύκονος 2009.

〉 Πηγές φωτογραφιών:
• Figurines, Η κόρη της Φτελιάς: http://www.academia.edu, FIGURINES FROM THE LATE NEOLITHIC SETTLEMENT OF FTELIA, MYKONOS Adamantios Sampson & Vagia Mastrogiannopoulou, 2017

• http://mykonensis.blogspot.gr/2011/03/blog-post_14.html

 

Φάρος Αρμενιστής: φωτεινό μνημείο πολιτισμού

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΝΤΙΚΑ

Το ενδιαφέρον για τον Αρμενιστή και οι συντονισμένες προσπάθειες μετά την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου βγάζουν καρπούς! Το σημαντικό αυτό μνημείο έχει πολλές ελπίδες να αποτελέσει φάρο πολιτισμού. 
Άνθρωποι με μεράκι και αγάπη για την ιστορία του, άνοιξαν το δρόμο.

Το 2009 ο ερευνητής Νίκος Μπένος Πάλμερ και η σκηνοθέτης Βανέσα Ζουγανέλη ανέλαβαν δράση για να προβάλουν το μνημείο. Σκοπός τους να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο, ώστε με πρωτεργάτη τον Δήμο να ξεκινήσει μια οργανωμένη προσπάθεια συντήρησης και διάσωσής του.
Βλέπε περισσότερα: https://kepom.wordpress.com/2015/09/25/faros-armenistis-vardia/



Η Άννα Καμμή είχε συνεχή επικοινωνία με την Υπηρεσία Φάρων, ώσπου την επισκέφθηκε η ίδια μαζί με την Βανέσα Ζουγανέλη τον Νοέμβριο του 2014. 
Το ΔΣ της ΚΔΕΠΠΑΜ ενημερώθηκε από τον Αντώνη Αντωνίνη και αγκάλιασε σύσσωμο την πρωτοβουλία.

Το ευχάριστο είναι ότι ο νέος Δήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Κουκάς, αφού ενημερώθηκε από την επικεφαλής της Κ.Ε.Πο.Μ. για τις ενέργειες που έπρεπε να ακολουθήσει ο Δήμος, ώστε να έχουμε προτεραιότητα στην αναδοχή, είδε ζεστά το θέμα.
 Η ΚΔΕΠΠΑΜ έχει διοργανώσει στον χώρο τελευταία 2 πολύ αξιόλογες συναυλίες.

Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε την δημόσια παρουσίαση της μελέτης αποκατάστασης του μνημείου που προσφέρθηκε αφιλοκερδώς από τον συμπολίτη μας αρχιτέκτονα κ. Δημήτρη Μάντικα. σε συνεργασία με την Υπηρεσία Φάρων και τον Δήμο Μυκονου.

ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Γενική επισκευή και μετασκευή υπάρχοντος φάρου στην περιοχή Βορνά (φανάρι) νήσου Μυκόνου. Φάρος Αρμενιστής.

Αφορά:
Α. Το ισόγειο τμήμα του κτίσματος,
Β. Το βοηθητικό κτίσμα, το οποιο ευρίσκεται στο νοτιανατολικό τμήμα, εκτός του κεντρικού κτίσματος Α
Γ. Επιδιορθώσεις, μερικώς εντός του ισογείου, πρώτης στάθμης του Πύργου, εντός και εκτός αυτού.
Δ. Εξωτερική διαμόρφωση, πεζούλες, πλακόστρωση, αρμολόγηση κ.λ.π.

Η επισκευή και μετασκευή του κτίσματος θα αποτελείται απο τέσσερα στάδια:

• Στάδιο A.
  • Αποξύλωση φθαρμένων επιφανειών, σοβάδων, δαπέδων, κουφωμάτων.
  • Παρατήρηση και καταγραφή ρωγμών εντός της φέρουσας λίθινης τοιχοποιίας καθώς και της επιφανείας αυτής.
  • Έλεγχος οροφής για πιθανές ρηγματώσεις, μετακίνηση φέροντων τμημάτων τοίχων κάτωθι αυτής, φθορά οπλισμού, σημεία διαστολής συστολής λογω καιρικών συνθηκών.
  • Αφαίρεση όλων των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, καθώς και των υπαρχόντων υδραυλικών.
  • Καθαρισμός όλων των ακρογωνιαίων λίθων, πρεκιών, ποδιών κλπ, επιμελώς.
  • Εντοπισμός απρόβλεπτων περιπτώσεων, οι οποίες δεν εχουν προβλεφθεί κατα την συγγραφή της τεχνικής εκθέσεως.
  • Αποθήκευση εντός κυτίων τμημάτων σοβά, συνδετικού υλικού τοιχοποιίας, σκυροδέματος οροφής και αποστολή αυτών στο Παράρτημα Δομικών Έργων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Α.Π.Θ.
• Στάδιο B.
  • Μετασκευή κατόπιν εγκεκριμένων αρχιτεκτονικών σχεδίων της εσωτερικής διαρρύθμισης όπως έχει σχεδιαστεί, μετά από συνεννόηση με την Υπηρεσία Φάρων.
  • Τοποθέτηση ηλεκτρικών πινάκων παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, ηλεκτρική εγκατάσταση, φωτισμός κλπ.
  • Κατασκευή υδραυλικών εγκαταστάσεων , κολλεκτέρ κλπ, αναλογα με τις χρήσεις
οι οποίες εχουν σχεδιαστεί στην αρχιτεκτονικη μελέτη.
• Στάδιο Γ.
  • Τοποθέτηση δαπέδων, τα οποία θα ακολουθήσουν τον υπάρχοντα τύπο δαπέδων του κτίσματος ή σύμφωνα με το ειδικό δίαταγμα της νήσου Μυκόνου 336Δ/1976.
  • Τοποθέτηση νέων ξύλινων κουφωμάτων, τα οποία θα ακολουθήσουν την πρωταρχική μορφολογία του φάρου ή σύμφωνα με το διαταγμα 336Δ/1976.
  • Επιχρίσματα με οδηγούς και αποκλειστικώς και μόνον δια κονιάματος, σύμφωνα με την υπόδειξη της σύνθεσης του Παραρτήματος Δομικών Έργων του Α.Π.Θ.

Μύκονος, Ιανουάριος 2017
Ο αρχιτέκτων,
 Δημήτριος Μάντικας

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ, Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ

Τα παραπάνω αναδεικνύουν την ανάγκη συνεργειών για το καλό του νησιού. Κανένας δεν είναι τόσο καλός ώστε να τα κάνει όλα μόνος. Η συνεργασία, η προσφορά και ο διάλογος μας κάνουν όλους καλύτερους. Ο φάρος του Αρμενιστή είναι εκεί και θα παραμείνει να φωτίζει την αλήθεια του νησιού μας για πολλά χρόνια στο μέλλον. 
Συγχαρητήρια σε όλους όσοι έδωσαν χρόνο, κόπο, ιδέες και μεράκι για να φτάσουμε ως εδώ. Ευχαριστούμε και όσους θα το πάνε παραπέρα μέχρι να θαυμάσουμε ένα ακόμα χώρο πολιτισμού αποκατεστημένο.

 

Οι γάμοι και τα παρατράγουδα.

του Γιώργου Γ. Ξυδάκη

                           Θα ξυπνήσει η κουρεμένη και θα δει το πάπλωμά της*


Έχω μεγαλώσει στη Μύκονο όταν άρχιζε να γενικεύεται το θαύμα του μαζικού τουρισμού.
Από το 1973 δούλευα βοηθός σερβιτόρου σε εποχιακά μαγαζιά στον Πλατύ Γιαλό, τον Άγιο Στέφανο, τη Χώρα.
Έζησα τη λάμψη μαγαζιών όπως η Vengera, Pierro’s, 9 Muses , Φιλιππή, Caprice κ.α.
Αλλά και την ταπεινή γοητεία μαγαζιών όπως Καβουρότρυπα, Κιούκας, Κούνελας, Αλέξης, Ζαχαρούλα, Μαλλιάκος κ.α.
Στο πέρασμα του αδίστακτου χρόνου πολλά μαγαζιά – σημαίες κλείσανε και πολλοί κλάψανε για το τέλος εποχής που σηματοδότησαν.
Όμως η Μύκονος δεν πληγώθηκε.
Γιατί το απόλυτο brand name είναι η Μύκονος, ο τόπος και οι άνθρωποι.
Κανένα μαγαζί, καμμία φίρμα δεν είναι σε θέση να διαφημίσει τη Μύκονο. Η Μύκονος προστίθεται στις εταιρικές ταυτότητες προσδίδοντας αίγλη και φήμη ακόμη και σε επιχειρήσεις που μπαίνουν μέσα, πληρώνοντας τοιουτοτρόπως το μερίδιο συμμετοχής στο fund Μύκονος!
Σήμερα βιώνουμε μια κατάσταση όπου σωματέμποροι, ναρκέμποροι και κάθε είδους έμποροι δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στο νησί, γεμίσαμε λίμο και βαν πολυτελείας με φιμέ τζάμια, επιχειρήσεις με δικά τους βαν και παράνομες πινακίδες σήμανσης λειτουργούν ασύδοτα, οι ακτές κι οι παραλίες γίνονται παραμάγαζα, σπίτι για να νοικιάσουν οι εργαζόμενοι δεν υπάρχει, και όποιος έχει αντίρρηση είναι οπισθοδρομικός.
Ο μαζικός «δημοκρατικός» τουρισμός της Μυκόνου όπου δίπλα στους τζετ σέτερς τρωγοπίναν και γλεντούσαν τα λαϊκά παιδιά από την Κοζάνη ή τη Νάπολη μετατρέπεται σε πεδίο αποκλεισμού, ξεπλύματος μαύρου χρήματος και προνόμιο των πλουσίων.
Το μοντέλο που τόσα χρόνια εξυπηρέτησε τα γούστα φραγκάτων επισκεπτών, διανοούμενων, καλιτεχνών αλλά και ανώνυμων νεολαίων και παραθεριστών, το μοντέλο που πέρναγε λεφτά στις τσέπες ντόπιων και ξένων επιχειρηματιών και εργαζομένων με διάχυση προς όλους, έχει αλλάξει.
Υψηλοί τοίχοι αντικαθιστούν τις χαμηλές ξερολιθιές, πορτιέρηδες ελέγχουν τις εισόδους μαγαζιών, φουσκωτοί καθαρίζουν στα χάι μαγαζιά με δύο νεκρούς τα τελευταία χρόνια και δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στους δρόμους από ανεξέλεγκτη χρήση αλκοόλ, επισφαλή οδήγηση και υπεράριθμα τροχοφόρα σε αναντίστοιχα μικρό οδικό δίκτυο.
Ζούμε στην εποχή μιας κρίσης, κύρια οικονομικής μα όχι μόνο, και βλέπουμε τα αποτελέσματα της κάκιστης διαχείρισης των προηγουμένων ηγεσιών. Κανείς δεν απολογήθηκε ή τιμωρήθηκε. Όμως τη ζημιά την πληρώνει ο λαός με βαρύτατες συνέπειες.
Δημαρχάκια και αντιδημαρχάκια παρέλασαν και παρελαύνουν, αλλά κανείς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και κανείς δεν θα απολογηθεί για τα λάθη και τις ενέργειες που όφειλαν να κάνουν για την προάσπιση του κοινού συμφέροντος και μέλλοντος του τόπου.
Εθελοτυφλούν λες και ζουν στην Αστυπάλαια, βαυκαλίζονται αμπελοφιλοσοφώντας αστειότητες και ανοησίες του τύπου «μας διαφημίζει η Αντριάνα Λίμα» και πάει λέγοντας.
Ή είναι διανοητικά ανίκανοι να δουν και να δράσουν για τα γεγονότα ή κάνουν τις πάπιες αποκομίζοντας οφέλη.
Ιδεολογίες στα γλέντια και τους τζίρους δεν χωράνε.

Όμως τον τελευταίο λόγο οφείλει να πει η ντόπια κοινωνία, να σκύψει πάνω στα προβλήματα, να τα δει σε βάθος χρόνου και να δράσει για τη βιωσιμότητα και το μέλλον των παιδιών και εγγονιών της.
Ο τουρισμός είναι σημαντικότατη οικονομική πηγή ευμάρειας. Η επίθεση που θα δεχτεί από αλλότρια συμφέροντα η δημόσια και ιδιωτική περιουσία στο νησί θα είναι τρομερή. Ήδη το αεροδρόμιο πήγε σε γερμανικά χέρια, το λιμάνι φτιάχνεται με δικά μας χρήματα για να δωρηθεί κι αυτό σε ξένα συμφέροντα, επιχειρήσεις και περιουσίες σύντομα θα καταλήξουν αλλού.
Αν δεν αντισταθούμε, θα καταλήξουμε στο γάμο του Καραγκιόζη να περιμένουμε να γλείψουμε τα κόκαλα της γιορτής. Μιας γιορτής που οι γονείς μας στήσανε και τροφοδότησαν, σαν τα κακόμοιρα πανηγύρια μας που αφού αφρόνως τα διογκώσαμε τώρα μας πλακώνουν και τα εγκαταλείπουμε.
Όταν ξυπνήσουμε κουρεμένοι πάνω στο πάπλωμα που φτιάχτηκε με τα δικά μας μαλλιά, θα είναι αργά.

*παλιά μυκονιάτικη παροιμιώδης φράση που κουβαλά
όλο τον σουρεαλισμό και το χιούμορ των ντόπιων.

Δημόσιος διάλογος τριών με δύο συμμετέχοντες δεν γίνεται. Debate γιοκ!

Το αποτέλεσμα της πρότασης ανοικτού διαλόγου

πηγή photo Mykonos press

Στις 4 Μαΐου στην ομιλία της στην Ανω Μερά, η επικεφαλής του συνδυασμού μας, Άννα Καμμή απηύθυνε πρόταση στους άλλους δύο συνδυασμούς για δημόσια από κοινού τοποθέτηση επί των προγραμματικών τους θέσεων. Στις 5 Μαΐου, βάσει της προαναγγελίας αυτής, αποστείλαμε έγγραφη πρόσκληση που κοινοποιήθηκε από κοινού στον επικεφαλής της «Επόμενης Μέρας» κ. Ανδρέα Φιορεντίνο και στον επικεφαλής της «Πρωτοβουλία Δράσης» κ.Κωνσταντίνο Κουκά.
Στην πρόταση μας απάντησε στις 11/05 ο επικεφαλής της «Πρωτοβουλίας Δράσης» θετικά .
Βασικός όρος για την υλοποίηση της πρότασης μας ήταν να γίνει αποδεκτή και από τους δυο ανθυποψηψίους μας.
Ο Επικεφαλής της «Επόμενης Μέρας» μέχρι και σήμερα 15 Μαΐου δεν έχει ανταποκριθεί,  ούτε έστω αρνητικά.
Παράλληλα η Κ.Ε.Πο.Μ απάντησε πρώτη και θετικά σε αντίστοιχη πρόταση για ραδιοφωνικό «ντιμπέιτ» που μας απέστειλε η υπεύθυνη του ραδιοφωνικού σταθμού Mykonos FM, κ Ελένη Κοντιζά. Ταυτόχρονα αποστείλαμε και λίστα υποψηφίων για τις διάφορες ενότητες που πρότεινε η κ Κοντιζά για θεματικά «ντιμπέιτ» με την συμμετοχή υποψηφίων δημοτικών συμβούλων από όλους τους συνδυασμούς.

Η Κ.Ε.Πο.Μ είναι ανοιχτή πάντα στον δημοκρατικό διάλογο και πιστεύει στην αξία του δημόσιου λόγου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που 20 υποψήφιοι του Συνδυασμού μας μίλησαν δημόσια στις προεκλογικές μας εκδηλώσεις και συνεχίζουν πάντα διαφορετικοί στο ραδιόφωνο.

Ακολουθούν η επιστολή της Άννας Καμμή και η απάντηση του Κωνσταντίνου Κουκά

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-­‐ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Θέμα: Κοινή ανοικτή τοποθέτηση επί προγραμματικών θέσεων
Κοινοποίηση:
Προς επικεφαλής συνδυασμών
­‐«Επόμενη Μέρα» κ. Ανδρέα Φιορεντίνο
­‐«Πρωτοβουλία Δράσης» κ. Κωνσταντίνο Κουκά

Μύκονος, Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Αγαπητοί κύριοι,
Μετά την επικύρωση των ψηφοδελτίων των τριών συνδυασμών για τις εκλογές της 18ου Μαΐου 2014, κρίνουμε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να ακουστούν οι θέσεις και τα προγράμματα των συνδυασμών ώστε να βοηθήσουμε τους ψηφοφόρους να έχουν όσο το δυνατόν σφαιρικότερη άποψη πριν οδηγηθούν στις κάλπες.
Εκτιμώντας ότι οι προεκλογικοί μονόλογοι δεν καλύπτουν την παραπάνω ανάγκη, προτείνουμε ανοικτή τοποθέτηση επί προγραμματικών θέσεων με την παρουσία των τριών επικεφαλής, με στόχο να παραχθεί ανοιχτός διάλογος και να αναδειχθούν οι θέσεις των συνδυασμών.

Η ανοιχτή αυτή τοποθέτηση μπορεί να γίνει σε ημερομηνία και χώρο που θα συναποφασιστεί από τους τρεις συνδυασμούς. Συντονιστής της εκδήλωσης θα οριστεί ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής. Για να είναι παραγωγική η συζήτηση μπορούν να οριστούν θεματικές ενότητες και ένας εύλογος χρόνος στον οποίο θα έχουν στην διάθεσή τους οι υποψήφιοι για τις απαντήσεις τους.
Εφόσον γίνει αποδεκτή η πρόταση ή αν υπάρξει θετική ανταπόκριση με αντιπρόταση,
θα γίνει η απαραίτητη επεξεργασία από εκπροσώπους και των τριών συνδυασμών που θα οριστούν, ώστε να εργαστούν από κοινού για την πραγμάτωση της εκδήλωσης και όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες.

Εν αναμονή της έγγραφης απάντησης σας, η οποία καλό θα ήταν να έχει δοθεί ως την Τετάρτη 7 Μαΐου 2014,

Με εκτίμηση Άννα Καμμή
Επικεφαλής του συνδυασμού
«Κινηση Ενεργών Πολιτών Μυκόνου»

 

Μύκονος 10 Μαΐου 2014
Επιστολή-Απάντηση σε Πρόσκληση
Θέμα: Αποδοχή σε κοινό δημόσιο διάλογο των επικεφαλής των υποψηφίων πολιτικών
συνδυασμών της Μυκόνου, στις επικείμενες δημοτικές εκλογές της 18ης Μαΐου 2014

Αγαπητή κυρία Καμμή
Σας ευχαριστούμε για την επιστολή σας της 5ης Μαΐου 2014 και την πρόσκληση για έναν ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο, για τα προγράμματα και τις θέσεις όλων των υποψήφιων τοπικών πολιτικών συνδυασμών στις επικείμενες δημοτικές εκλογές. ΆΆλλωστε, τόσο στη διακήρυξη της Πρωτοβουλίας Δράσης (αρκετές εβδομάδες πριν), όσο και στη συνέντευξή μου στην τοπική εφημερίδα – που είχαν προηγηθεί της επιστολής σας- είχαμε τονίσει την ανάγκη του διαλόγου και της συνεχής διαβούλευσης, ως βασικές προϋποθέσεις για την ιεράρχηση των προβλημάτων, αλλά και της πρότασης των καταλληλότερων λύσεων.
Επισημαίνω μάλιστα, ότι η Πρωτοβουλία Δράσης -χωρίς να είναι η μόνη- βρίσκεται σε μία διαρκή διαβούλευση με τους συμπολίτες μας και τους εκπροσώπους φορέων, μέσω ερωτηματολογίων αλλά και κατ´ ιδίαν συναντήσεων.
Εκτιμούμε δε, πως όσο αφορά στις προεκλογικές ομιλίες του συνδυασμού μας, αντίθετα με αυτά που αναφέρετε, καλύπτουμε τις ανάγκες του ακροατηρίου μας και δεν αφήνουμε αναπάντητα κενά. Οι ομιλίες μας στηρίζονται και σε ερωτήματα που μας έχουν θέσει οι ίδιοι οι πολίτες, απέναντι στους οποίους απευθύνουμε ολοκληρωμένες απαντήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό και με απώτερο στόχο την καλύτερη ενημέρωση των πολιτών, τοποθετούμαστε θετικά στο διάλογο μεταξύ των εκπροσώπων των Συνδυασμών, με μοναδικό σκοπό την καλύτερη κατανόηση από τους πολίτες των προγραμματικών τους θέσεων.
Για διαδικασίες και συντονισμό, άπαξ και συναποφασιστεί το εγχείρημα και από τους τρεις υποψήφιους πολιτικούς συνδυασμούς, θα ασχοληθούν εκπρόσωποι του συνδυασμού μας, που θα μεταφέρουν στην ομάδα των υποψηφίων της Πρωτοβουλίας Δράσης τα ζητήματα που κάθε φορά προκύπτουν μέχρι την επίτευξη του σκοπού αυτού, ώστε τυχόν εμπόδια να ξεπερνιούνται και να επιλύονται σύντομα και συλλογικά. Η συλλογικότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε απόφαση της ομάδας μας.
Τέλος θα ήθελα να σας επισημάνω πως ίσως θα έπρεπε περαιτέρω, να εξετάσουμε από κοινού και την πρόταση της Κας Κοντιζά, για ραδιοφωνική παρουσίαση στο σταθμό MYKONOS FM, ενός διαλόγου των επικεφαλής των πολιτικών συνδυασμών, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που μας έχει θέσει. Η παρουσίαση αυτή θα έχει επίσης ιδιαίτερο εύρος ακροαματικότητας, μιας που θα απευθύνεται στο σύνολο του πληθυσμού της Μυκόνου.

Με πραγματική εκτίμηση
Κωνσταντίνος Κουκάς
Επικεφαλής του συνδυασμού «Πρωτοβουλία Δράσης»

Γρηγόρης Καμμής: Τη σκόνη που έβαζαν οι προηγούμενοι κάτω απ’ το χαλί, καλούμαστε να καθαρίσουμε τώρα. Ας μην πουν το ίδιο οι επόμενοι για μας.

Συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο*
της Κ.Ε.ΠΟ.Μ. για τις Δημοτικές Εκλογές
της 18ης Μαΐου 2014

Γεννήθηκα το 1975 στο Καμ’νάκι στο πατρικό της μάνας μου Ευαγ. Βερώνη Καμμή οπού μαζί με τον πατέρα μου Θεοδ. Καμμή «ευρωκουρέα» και τις αδερφές μου Άννα και Νατάσσα μέναμε έως το καλοκαίρι του 1981, όπου μετακομίσαμε στον Τούρλο.

Παιδί του δρόμου της Ταγκούς λοιπόν, απ’ όπου περνάω πάνω από 5-6 φορές τη μέρα, έζησα αυτά τα 30 χρόνια αποχαιρετώντας ευκαιρίες και όνειρα να δω τον τόπο μου να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση.

Σχολικά χρόνια στη Μύκονο, μετά στη Σύρο και τέλος στην Αθήνα. Γυρίζοντας απ’ το στρατό, αποφάσισα να αφήσω το επάγγελμα του Μηχ. Σκαφών που έκανα για σχεδόν 10 χρόνια και να γίνω κομμωτής, πράγμα που κατάφερα με τη βοήθεια της οικογένειας μου.

Από παιδί λοιπόν, πολλή δουλειά, πολλά γλέντια και πολλές υποχρεώσεις, πράγματα κοινά για όσους ζούμε εδώ, στον τόπο του «πολύ».

Φανταζόμουν όμως ότι όλη αυτή η αλλοτρίωση του τόπου θα έχει και θετικά σε κοινωνικές παροχές, όπως η υγεία, η παιδεία-πολιτισμός, η τρίτη ηλικία, ο πεζός, η μάνα με το καροτσάκι, τα ΑΜΕΑ, το μπουκάλι του νερού που πρέπει να γυρίσει για ανακύκλωση και όχι να καεί στα Σκυλάμπελα. Κι όμως όχι! Αντιθέτως μάλιστα μερικά από αυτά κοντεύουν να χαθούν τελείως από αυτονόητες έννοιες και να μπουν στο κουτάκι με τα όνειρα.

Θυμώνω λοιπόν με όλους αυτούς τους Μανδαρίνους που με γέμισαν με υποχρεώσεις-τέλη «κεντρικής Ευρώπης» και δικαιώματα-παροχές «Τρίτου Κόσμου»
Όσοι δεν τους ξέραμε, τους μάθαμε.
Όσοι δεν τους βλέπαμε, τους είδαμε.
Κι όσους δε μας αφορούσε, τους νιώσαμε.
Δεν έχουμε δικαιολογία πια να εθελοτυφλούμε, να λέμε ψέματα στους εαυτούς μας και να μη σκεφτόμαστε τι θα αφήσουμε σε αυτούς που θα παραδώσουμε τον τόπο, την Ελλάδα, τη γη.

Τη σκόνη που έβαζαν οι προηγούμενοι κάτω απ’ το χαλί, καλούμαστε να καθαρίσουμε τώρα. Αχ! ας μην πουν το ίδιο οι επόμενοι για μας. Εννοείται ότι αυτή τη σκόνη δεν έχουν όρεξη να την καθαρίσουν αυτοί που τη δημιούργησαν ούτε οι μπροστινοί τους. Ένα πιο μεγάλο χαλί είναι το όνειρο τους, για να χωράει κι άλλη.

Δώστε εμπιστοσύνη σε μια ομάδα που ασχολείται με όλο αυτό, όχι από έκδηλη ιδιοτέλεια, αλλά από περίσσια ανιδιοτέλειας. Μια δυνατή ΚΕΠΟΜ μόνο καλό μπορεί να κάνει στον τόπο. Ελάτε μια φορά να σκεφτούμε τον τόπο και όχι μόνο τις περιουσίες μας. Είναι πιο πιθανό να σωθούμε όλοι μαζί, παρά ένας ένας μόνος του.

*Συνεχίζουμε την επίσημη δημοσιοποίηση ονομάτων, φωτογραφιών και
βιογραφικών των συμπολιτών μας που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο
της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Μυκόνου για τις Δημοτικές Εκλογές
της 18ης Μαΐου 2014 με επικεφαλής την Άννα Καμμή.

Ο διάλογος για ευρεία συμπαράταξη

Στο δημόσιο κάλεσμα συνεργασίας  για τις Δημοτικές Εκλογές του Μαΐου 2014 που απηύθυνε η ΚΕΠΟΜ στις 14 Ιανουαρίου, ανταποκρίθηκαν πολίτες και συλλογικότητες και ακολούθησε ενδιαφέρων διάλογος.

Στο  κάλεσμα αυτό,  βασισμένο σε  πλαίσιο αρχών που αποφάσισε η ολομέλεια της ΚΕΠΟΜ, αποτυπώνεται  μεταξύ άλλων και η θέση της κίνησης για επιλογή του/της επικεφαλής του ψηφοδελτίου με αμεσοδημοκρατικό τρόπο.

Πιστοί στις απόψεις μας για  διαφανείς διαδικασίες ενημερώνουμε ότι μέχρι στιγμής οι συζητήσεις που έχουν προηγηθεί, έφεραν στο τραπέζι πρόταση συνεργασίας από ομάδα συμπολιτών με προτεινόμενη επικεφαλής την δημοτική σύμβουλο Μαρσούλα Χανιώτη.

Η ομάδα αυτή, αποδεχόμενη το πλαίσιο συνεργασίας και όλους τους άξονες που έχουν τεθεί, μετά από επεξεργασία  προτάσεων και από τις δύο πλευρές για την επιλογή του/της επικεφαλής, απέρριψε τελικά πρόταση της ΚΕΠΟΜ για συμμετοχή σε εκλογική συμπαράταξη.
Δύο ήταν οι βασικές προτάσεις-προϋποθέσεις που οι συνομιλητές μας δεν αποδέχτηκαν:
– εκλογή της επικεφαλής σε ειδική εκδήλωση ύστερα από μυστική ψηφοφορία  κατευθείαν από ένα  ισοδύναμο (30-30) σώμα 60 εκλεκτόρων.
– την επίσημη, δημόσια και άμεση παραίτηση της Μαρσούλας Χανιώτη από τον δημοτικό σχηματισμό «Επόμενη Μέρα».

Ο διάλογος σε ότι αφορά στις ομάδες και στις συλλογικότητες δεν κατέληξε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, ίσως γιατί προσωπικές ή άλλες φιλοδοξίες και τακτικές δεν άφησαν για μια ακόμα φορά τη διάθεση των πολιτών και το διαφαινόμενο αίτημα της κοινωνίας για ένωση δυνάμεων να βρει ανταπόκριση.

Η ΚΕΠΟΜ ζήτησε διαφάνεια και πρόσφερε ισοδύναμη αντιμετώπιση των συμμετεχόντων.

Καιρός να γυρίσουμε σελίδα.

Προχωράμε δυναμικά μπροστά με επικεφαλής την Άννα Καμμή και πλάι μας όσους πολίτες συμπαρατάσσονται στον αγώνα τον καλό.

Αν όχι τώρα, ποτέ!

Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις του συνδυασμού. Δημοσιεύονται στο πλαίσιο του υγιούς και διάφανου διαλόγου και οι συντάκτες φέρουν την ευθύνη της υπογραφής τους.

Η Μύκονος χρειάζεται να κάνει την αυτοκριτική της. Το γεγονός ότι ο τόπος δεν πάει καλά είναι κοινή διαπίστωση όλων των πολιτών. Δυστυχώς δυσφημιστήκαμε διεθνώς την προηγούμενη σεζόν με την απαράδεκτη κατάσταση στον τομέα της καθαριότητας, αλλά εκτός αυτού το άκρως ανησυχητικό είναι η φθίνουσα τουριστική πορεία του τόπου. Ο κόπος και η φιλοξενία 10 γενεών κινδυνεύει να χαθεί εάν δεν καταφέρουμε να επαναπροσδιοριστούμε στο εξαιρετικά ταχύ, σύνθετο, παγκοσμιοποιημένο τουριστικό περιβάλλον. Εξηγούμαι. Η προπέρσινη σεζόν ήταν εξαιρετικά δύσκολη για δύο κυρίως λόγους. 1ον οι εκλογές που συνέπεσαν με την έναρξη της σεζόν. Η αβεβαιότητα που δημιουργήθηκε σε διεθνές επίπεδο λόγω της πολιτικά κρίσιμης εθνικής κατάστασης απέτρεψε πολλούς επισκέπτες να έρθουν, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί η σεζόν επικίνδυνα και πολλοί επιχειρηματίες να εξέλθουν με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες αν και η παρτίδα κάπως σώθηκε με τις υψηλές τιμές του Αυγούστου όπου κάπως επανέκαμψε η ροή των επισκεπτών.

Το δεύτερο πρόβλημα που η μυκονιάτικη επιχειρηματική κοινωνία κλήθηκε  να αντιμετωπίσει ήταν η κατάρρευση του εσωτερικού τουρισμού. Μέχρι πριν 3 χρόνια η Μύκονος στηριζόταν πολύ στους Έλληνες τουρίστες. Τώρα πια οι λίγοι συγκριτικά φανατικοί Έλληνες που εξακολουθούν να επισκέπτονται το νησί έρχονται και συνήθως γκρινιάζουν για τις υψηλές τιμές, ενώ αρκετοί είναι σχετικά νέα παιδιά που εργάζονται στο εξωτερικό και βρήκαν φτηνά απευθείας εισιτήρια. Άρα το νησί όφειλε  να αναπροσαρμόσει την πελατεία του και να κάνει ανοίγματα σε νέες αγορές λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη ότι ο Έλληνας αδυνατεί πλέον να έρθει. Δεν το έκανε.

Η περσινή σεζόν τελείωσε με ανάμεικτα συναισθήματα. Με τα νέα  δεδομένα της εθνικής κρίσης θα μπορούσαμε να ήμαστε ευγνώμονες που είχαμε τέτοια προσέλευση κόσμου. Πολλοί δούλεψαν αλλά υπάρχουν και πολλοί που δεν δούλεψαν. Όσοι δεν ανέβασαν το επίπεδο υπηρεσιών τους, δεν καταλαβαίνουν και δεν επενδύουν στο ηλεκτρονικό επιχειρηματικό περιβάλλον, και δεν εξορθολογίζουν τις τιμές τους αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα.

Για δεδομένα Μυκόνου πηγαίνουμε όλο και χειρότερα. Με αργά αλλά σταθερά βήματα η Μύκονος χάνει την αίγλη των περασμένων χρόνων της και ουσιαστικά μετατρέπεται σε κόμβο των Κυκλάδων. Και αυτό όχι για πολύ.

Ναι, διαβάζουμε ότι αυξήθηκε η προσέλευση στη Μύκονο και ότι είχαμε εντυπωσιακή αύξηση συγκρινόμενη με την σεζόν 2012 που ήταν από τις χειρότερες. Αλλά ποια είναι η πραγματικότητα; Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι έχουμε ένα διεθνές αεροδρόμιο το οποίο προτιμούν πολλές εταιρίες χαμηλού κόστους και βρισκόμαστε αρκετά κεντρικά ώστε να εξυπηρετούμε όποιον θέλει να επισκεφτεί τα άλλα φθηνότερα νησιά. Ας μας πουν οι ξενοδόχοι τι ποσοστό των περσινών κρατήσεων τους ήταν διαμονή μιας νύχτας! Μονοβραδίτικες διαμονές, κυρίως πελατών που δεν έβρισκαν άμεση ανταπόκριση μεταξύ της πτήσης τους και κάποιου πλοίου προς κάποιον άλλον  επιθυμητό προορισμό τους. Αν υπάρχει ένα δίδαγμα από αυτήν την σφοδρή κρίση που καταστρέφει την χώρα μας είναι το να μάθουμε να μετράμε τι μας μένει τελικά στην τσέπη μας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα είδαμε ονόματα που τα θεωρούσαμε κολοσσούς να καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Για να το πω λοιπόν με απλά λόγια, το νησί αν κρατιέται ακόμα στον παγκόσμιο χάρτη οφείλεται στην φήμη του ως τόπος διασκέδασης, στην ομορφιά του που δυστυχώς χάνεται  συνεχώς, και στη διεθνή πύλη εισόδου δηλαδή το αεροδρόμιο σε συνδυασμό με πάμπολλα δρομολόγια καραβιών και ταχύπλοων  για σχεδόν όλα τα νησιά γύρω μας από τα δύο μας λιμάνια.

Ακριβώς αυτές οι πύλες εισόδου και εξόδου μας κράτησαν ψηλά στους δείκτες αλλά όχι για πολύ. Σας το γράφω με απόλυτη σιγουριά ότι οι ανταγωνιστές μας το βλέπουν, και έχουν ήδη κινήσει τις διαδικασίες να μας αφαιρέσουν κι αυτό το τελευταίο συγκριτικό πλεονέκτημα. Η Πάρος φτιάχνει  αεροδρόμιο και θεωρώ βέβαιο ότι οι μεγάλες αεροπορικές εταιρείες ψάχνουν εντατικά τα  εναλλακτικά σενάρια ώστε να αποφύγουν την ακριβή Μύκονο. Θα το δείτε πολύ σύντομα.

Αν η Μύκονος έχασε το 30% του τζίρου της το 2012 μετά την εξάλειψη του εγχώριου τουρισμού (ανακτώντας ευτυχώς το 15%  πέρυσι λόγω των αναταραχών στις αραβικές χώρες αλλά και ενός κύματος αλληλεγγύης προς τη χώρα μας) με την ταχύτατη ανάπτυξη που επέρχεται στα νησιά-ανταγωνιστές μας, σύντομα θα βρεθούμε σε ακόμα πιο δεινή θέση. Ας μην κάνω ανάλυση της εξαιρετικής πορείας της  Σαντορίνης. Νομίζω ότι όλοι πλέον αντιλαμβανόμαστε το θαύμα που συμβαίνει εκεί και φυσικά ανησυχούμε ακόμα περισσότερο για την δική μας κατάσταση. Η ζήλεια είναι καλή όταν μας ωθεί να καταλάβουμε τι κάνουν οι άλλοι καλά και να το αντιγράψουμε ή να το κάνουμε ακόμα καλύτερα. Εδώ δυστυχώς έχουμε μείνει απλώς με την  ζήλεια, χωρίς οι περισσότεροι να μπορούμε να αντιληφθούμε τις αιτίες της κατάστασης. Αλλά ας μην μακρηγορήσω με το παράδειγμα της Σαντορίνης που μπορεί να αποτελέσει ολόκληρο άρθρο. Η Μύκονος λοιπόν αργά και σταθερά έχει μετατραπεί  σε ένα τούνελ του Αιγαίου. Πολλοί έρχονται και περνούν αναγκαστικά για να πάνε στον προορισμό τους κι εμείς ακόμα ¨τσιμπάμε¨  τα διόδια. Όχι όμως για πολύ.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι οι υψηλές τιμές. Ακριβώς επειδή έχει μειωθεί δραματικά η σεζόν πολλοί επιχειρηματίες έχουν εξαιρετικά υψηλές τιμές τον Αύγουστο προσπαθώντας να καλύψουν τα σπασμένα μιας ολόκληρης χρονιάς. Το φαινόμενο αυτό λειτουργεί σωρευτικά στην κακή φήμη της Μυκόνου. Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι μας κατατάσσουν στους πανάκριβους προορισμούς δηλαδή τους προορισμούς προς αποφυγή. Αυτό θα έχει άμεσες επιπτώσεις πολύ σύντομα όπου   σε ένα ηλεκτρονικά παγκοσμιοποιημένο  περιβάλλον όπου ο καθένας μας μπορεί να βρει και να συγκρίνει οποιαδήποτε τιμή για οποιοδήποτε αγαθό από το κινητό του. Κοινώς, τα κορόιδα μας τελειώνουν πολύ γρήγορα.

Για να συνοψίσω, τα 2 βασικά μας προβλήματα αυτή τη στιγμή, που μας θέτουν εκτός ανταγωνιστικότητας, είναι 1^ον η συρρίκνωση της σεζόν  που κρατάει τις τιμές πολύ ψηλά όταν το νησί έχει τους υψηλούς ρυθμούς  επισκεψιμότητας και  2^ον το γεγονός ότι πολύ σύντομα το συγκριτικό μας πλεονέκτημα του διεθνούς αερολιμένα και των 2 λιμανιών θα πάψει να υπάρχει.

Ποια είναι η λύση στα παραπάνω; Μία είναι η λύση κατά την ταπεινή μου γνώμη. Η ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού σε συνδυασμό με ανοίγματα σε νέες δυναμικές αγορές. Το μοντέλο θάλασσα-κοκταίηλ και το αγόρι μου μας τελειώνει σύντομα. Εάν θέλουμε να μείνουμε ψηλά χρειαζόμαστε μια ηγεσία που θα αναπτύξει τον αρχαιολογικό, συνεδριακό, γαμήλιο, θρησκευτικό, καταδυτικό, γαστρονομικό κοκ τουρισμό. Αυτό θα επιφέρει σταδιακά μεγαλύτερη σεζόν και θα μειώσει τις τιμές. Δηλαδή για να το πω λαϊκά δεν θα κοιτάμε οι περισσότεροι να τα αρπάξουμε τον Αύγουστο. Δεν χρειάζεται βέβαια να αναφέρω τις ευεργετικές συνέπειες στην φήμη και στο μάρκετινγκ του νησιού. Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από την μονομέρεια της νύχτας και του gay. Καλά ήταν αυτά μέχρι τώρα αλλά πιστεύω ότι μόνα τους δεν αρκούν πια. Ιδέες υπάρχουν πολλές και τρόποι να υλοποιηθούν. Άνθρωποι δεν ξέρω αν υπάρχουν.

Ας ελπίσουμε ότι στο σύντομο διάστημα μέχρι τις εκλογές θα βρεθούν. Αλλιώς αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις…

Με εκτίμηση

Γιάννης Κουκάς.

Ο ΑLPHA στη Ρήνεια: MME, Άνθρωποι, Υπηρεσίες, Θεσμοί… Μαλλιά κουβάρια!

                           

Ρήνεια- αεροφωτογραφία από τα Στενά (Μπίρης Κυπριανός)

                                       της Δέσποινας Νάζου

Πριν από μερικές μέρες, και ενώ ήδη προβαλλόταν το τρίτο μέρος της έρευνας της τηλεόρασης του ALPHA για τη Ρήνεια, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την δημοσιογράφο που επιμελήθηκε του καταγγελτικού  αυτού αφιερώματος. Ήθελε να μλήσουμε για τη Ρήνεια, να εντάξει και τις δικές μου  (επιστημονικές;) απόψεις σε αυτό το τηλεοπτικό συνονθύλευμα εύκολου εντυπωσιασμού και σκανδαλολογίας, αποσπασματικών εικόνων, κατακερματισμένων λόγων και απόψεων διαφόρων φορέων και ανθρώπων, απίστευτων  λαθών και γενικεύσεων ως προς τα συμβάντα και το πολιτισμικό πλαίσιο, υπεραπλουστεύσεων και σχηματικών ερμηνειών. Π.χ «τα Ρήνεια» , ή ότι η Ουνέσκο την έχει ανακηρύξει ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς,  ενώ μόνο η Δήλος έχει χαρακτηριστεί ως τέτοιο.

Ήδη, το πρώτο μέρος της έρευνας που είχα παρακολουθήσει με είχε εντυπωσιάσει για την ευκολία με την οποία  οι ‘παραγωγοί/ερευνητές’  της εκπομπής ήταν σίγουροι ότι γνώριζαν έτσι, με μια επίσκεψη- άντε και με μια διανυκτέρευση- ποιοι είναι οι ‘παραβάτες’ και πόσο αυθαιρετούν, πόσο ανύπαρκτοι είναι οι φορείς, ποιος είναι ο ρόλος της αρχαιολογικής υπηρεσίας, πόσο ‘απροστάτευτος’ είναι ο τόπος, λόγω κυρίως της εικόνας πολλών νεόδμητων κτισμάτων που από κελιά κατέληξαν να είναι νεο-χωριανές υπερπαραγωγές.

Από το ντοκιμαντέρ ουδεμία πληροφορία πήραμε για το πώς βρέθηκαν Μυκονιάτες να έχουν παρτίδες στη Ρήνεια, για το τι ακριβώς κάνουν εκεί όσοι έχουν τις παρτίδες σήμερα, για το πώς ζουν  παράλληλα στη Μύκονο και με τι ασχολούνται. Δεν πληροφορηθήκαμε δηλαδή  επαρκώς για το παρελθόν και το  παρόν της Ρήνειας, πολύ περισσότερο δεν αποκτήσαμε μια σφαιρική άποψη για την αντιμετώπισή της (και τα πολιτικά παιχνίδια που αυτό συνεπάγεται) επειδή είναι ταυτόχρονα αγροτικός, αλλά και αρχαιολογικός τόπος.

Οι αποσιωπήσεις, η προχειρότητα, η επιδερμική ματιά της ερευνήτριας δημοσιογράφου, έφτιαξε ένα νεό  πλαίσιο ερμηνείας της ‘παραβατικότητας’ και της ‘ανομίας’ στη Ρήνεια  με τον τρόπο που ήδη γνωρίζουμε ότι κατασκευάζουν τα ΜΜΕ τις τηλεοπτικές τους πραγματικότητες. Οι εικόνες τους αποτελούν μόνο ένα μέρος ‘αλήθειας’ και αποκτούν κάθε φορά νόημα από το τί λεγεται ή δεν λέγεται για αυτές. Αν το είχε αναλάβει ο Αυγερόπουλος σε εκπομπή του Εξάντα θα είχαμε διαφορετική σύνθεση και αφήγηση, αν το ντοκιμαντέρ γινόταν από κρατικό φορέα και όχι μόνο για χρήση στην τηλεόραση θα είχαμε άλλη σκοπιά προσέγγισης και αν πάλι πραγματοποιούνταν από κόμματα και πολιτικές παρατάξεις θα είχαμε άλλο πλαίσιο αντίληψης αυτού που συμβαίνει στη Ρήνεια.

Αν προσπαθήσουμε να ξεμπερδέψουμε το νήμα της Ρήνειας θα δούμε ότι πρόκειται για μια πολύ σύνθετη υπόθεση στην οποία εμπλέκονται ιστορικά πολλές πλευρές και σίγουρα η ανομία και παραβατικότητα που σήμερα εμφανίζονται ως καθεστώς στο νησί, σχετίζονται με τα παρακάτω :

1. Με τον τρόπο που μέσα στα χρόνια οι   άνθρωποι έμαθαν να διαντιδρούν με το κράτος και τις εξουσίες του προκειμένου να περιορίσουν την ισχύ τους και τους καταναγκασμούς που τους επέβαλαν. Ειδικά,ο αγροτικός κόσμος στην Ελλάδα, όντας ένας κόσμος συγκρούσεων,  αντιδικιών και αυτοδικιών, έδρασε (και δρα  ακόμη σε πολλές περιοχές) στο όριο νομιμότητας-ανομίας, αμφισβητώντας το περιεχόμενο αυτών των εννοιών που τίθενται συνήθως μονομερώς και ‘από τα πάνω’. Η αμφισημία και οι γκρίζες ζώνες ήταν ζωτικής σημασίας για να υπάρξουν κοινωνικά οι ‘αδύναμοι’ ή όπως θα έλεγε και ο ανθρωπολόγος M. Herzfeld «… H μεγαλύτερη απειλή κατά της ιδανικής τάξης τού κράτους είναι το διφορούμενο…». Στη Ρήνεια οι αμφισημίες για την ταυτότητα των κληρούχων, αν είναι αυθεντικοί ‘αγρότες’ ή όχι μέσα από τις παροντικές γεωργοκτηνοτροφικές τους δραστηριότητες περισσεύουν, ενώ απότελούν πεδίο σκληρών αντιπαραθέσεων μεταξύ των διαφορετικών αρχών.
2. Με τις πρακτικές αστυνόμευσης και απογόρευσης που υιοθέτησαν υπηρεσίες, όπως οι αρχαιολογικές εφορείες ανά την Ελλάδα σε προηγούμενες δεκαετίες και δημιούργησαν μια σειρά από αρνητικές εικόνες και στερεότυπα για την αρχαιολογία και τους στόχους της. Χωρίς να αμφισβητείται η αγωνία αυτών των υπηρεσιών και η συνεισφορά τους στη διατήρηση σημαντικών υλικών όψεων του παρελθόντος, χωρίς να υποτιμάται ο επιστημονικός τους ρόλος και οι αντίξοες συνθήκες μέσα στις οποίες λειτούργησαν, εντούτοις, στην προσπάθειά τους να καταστήσουν  αυτές τις παρελθοντικές όψεις ‘μνημεία’, τις άδεισαν από ‘ζωή’ και σύγχρονους ανθρώπους. Σύμφωνα με την κυρίαρχη λογική που χαρακτήρισε για μεγάλο διάστημα του 20ου αιώνα τις υπηρεσίες και συγκεκριμένες γενιές αρχαιολόγων που  εργάστηκαν σε αυτές, οι αρχαιολογικοί χώροι όφειλαν να είναι αποκαθαρμένοι από την παρουσία των κατοίκων που επί αιώνες έζησαν ή εξακολουθούν να ζουν εκεί, καθώς και από τις δικές τους αντιλήψεις και χρήσεις του συγκεκριμένου χώρου, βάζοντας έτσι  οριστικά  τέλος στην οργανική σχέση των τοπικών πληθυσμών με το μνημειακό τοπίο. Επιπροσθέτως, σπανίως  καλλιεργήθηκε εκείνα τα χρόνια   μια ουσιαστική σύνδεση των τοπικών κοινωνιών με τα μνημεία τους και την ιστορία τους και ακολούθως  οι κοινωνίες δεν τα σεβάστηκαν και δεν  αντιστάθηκαν στην καταστροφή τους. Δυστυχώς  μέσα  στο ντοκιμαντέρ κυριάρχησε αυτή η αρχαιολογική θεώρηση ενώ γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πλέον  αρχαιολογικές ‘φωνές’  που υπερασπίζονται την πολυ-χρονικότητα και πολυ-λειτουργικότητα των αρχαιολογικών τόπων.  Ευτυχώς στη Ρήνεια, όπου κατά περιόδους  η ΚΑ’ εφορεία αρχαιοτήτων αντιπαρατέθηκε  σκληρά με τους αγρότες/κληρούχους για μια σειρά από ζητήματα,  δεν τέθηκε ποτέ ρητά εκ μέρους της ζήτημα εκδίωξής τους από το νησί.
3. Με το πολιτικό ήθος, που καλλιεργήθηκε στη διάρκεια των χρόνων της άγριας τουριστικής αναπτυξης στη Μύκονο. Η ασυδωσία και η ανομία στο ‘μητρικό’ νησί, η συμφεροντολογική λογική που κυριάρχησε στην επιχειρηματική Μύκονο τις τελευταίες δεκαετίες, δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός Ρήνειας, αφού η πλειοψηφία των ‘Δηλιανών’, πότε ως ‘επιχειρηματίες’ (στη Μύκονο) και πότε ως ‘αγρότες’/κληρούχοι (στη Ρήνεια) αντιλαμβάνονταν τους εαυτούς τους ως τους μόνους υπεύθυνους να θέτουν τα μέτρα των δράσεων, δηλ. ως  «αυτεξούσιες οντότητες κρατικού τύπου»
4. Με το γεγονός ότι όπως η Αρχαιολογική Υπηρεσία έτσι και ο Δήμος Μυκόνου  προσπαθεί να ασκήσει «πολιτικές πειθάρχησης». Ο δήμος επικυρώνει τον εαυτό του ως πολιτικό‘μεσάζοντα’ και ‘προστάτη’ μεταξύ της Aρχαιολογικής Yπηρεσίας και των ενοικιαστών των κλήρων της Pήνειας όταν ξεσπούν μεταξύ των δύο αυτών πόλων διαμάχες. Ο δήμος χρησιμοποιεί πελατειακά και για πολιτικές σκοπιμότητες τις παρτίδες και τους κληρούχους και άλλο τόσο χρησιμοποιούν οι κληρούχοι το δήμο για τα δικά τους οφέλη.
5. Με τη χρονική συγκυρία που επιλέγεται να αναδειχθεί τηλεοπτικά η Ρήνεια ως βασίλειο αταξίας, ανομίας. Όποτε αμφισβητείται η Ρήνεια και το καθεστώς ενοικίασης και κατοίκησης του χώρου της, είναι γιατί υπάρχει πολιτική πίεση να αλλάξει αυτό το καθεστώς και να ανατραπούν οι ισορροπίες. Στην παρούσα συγκυρία, κατά την οποία η διαχείριση της κρίσης έχει στρώσει το δρόμο αποδοχής των ιδιωτικοποιήσεων ως το κεταξοχήν μέσο επαναφοράς της Ελλάδα συνολικά σε ένα καθεστώς ‘προόδου’, ‘νομιμότητας’ και ‘ευταξίας’, η Ρήνεια- δυστυχώς- ίσως δρομολογείται για τουριστικές επενδύσεις.

Για να μην παρεξηγούμαστε: Δεν χωρά αμφιβολία ότι στη Ρήνεια αρκετοί κληρούχοι δρουν αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα. Ότι κάποιοι που ασκούν υποτυπώδεις ή καθόλου γεωργο-κτηνοτροφικές δραστηριότητες δεν δικαιολογούνται να κατέχουν παρτίδες. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι οι αρμόδιοι φορείς δεν ασκούν ελέγχους και ότι «πολλά κελιά έγιναν βίλες» και κάποια άλλα ίσως «κατοικίες προς τουριστική ενοικίαση»; Σε αυτές τις πρακτικές είμαστε ριζικά αντίθετοι, όπου και αν συμβαίνουν. Αυτό όμως αποτελεί μόνο μία όψη του προβλήματος που δεν φτάνει ο  καταγγελτικός λόγος για να λυθεί, ούτε βέβαια η ανομία θα εκλείψει μέσα στο χρόνο μόνο με παρεμβάσεις εισαγγελέων, ακόμη και προστίμων, αν όλο το ευρύτερο τοπικό και εθνικό κοινωνικό πλαίσιο την υποστηρίζει και την ενισχύει.

Ρήνεια, αεροφωτογραφία από την περιοχή της Αγίας Τριάδας

Ας δούμε όμως κάποια στοιχεία που θα φωτίσουν περισσότερο τα παραπάνω πέντε σημεία:

Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΤΙΔΩΝ ΣΤΗ ΡΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΔΗΛΟ

Η Ρήνεια, μαζί με την Δήλο αποτελούν προστατευόμενους αρχαιολογικούς χώρους από την KA΄ Eφορεία Aρχαιοτήτων εξαιτίας των ευρημάτων τους, αν και η Pήνεια δεν έχει ανασκαφεί τόσο συστηματικά όπως η Δήλος. Τη δεκαετία του 1990, η Δήλος ανακηρύχτηκε από την Ουνέσκο μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Η Ρήνεια ή «Mεγάλες Δήλες» μαζί με τη Δήλο ή «Μικρές Δήλες», παραχωρήθηκαν στο Δήμο Mυκονίων προς γεωργική και κτηνοτροφική εκμετάλλευση το 1844. Yπάρχουν όμως πολλές μαρτυρίες για τον αγροτικό χαρακτήρα των δύο αυτών νησιών και την εκμετάλλευσή τους από τους Mυκονιάτες τουλάχιστον δύο αιώνες πριν.

Οι «Mεγάλες Δήλες» (Pήνεια) είναι χωρισμένες σε ογδόντα ‘παρτίδες’ και οι «Mικρές» (Δήλος) σε εννέα. Για τις παρτίδες της Δήλου διεξάγεται ανά τετραετία πλειοδοτικός διαγωνισμός, ενώ για τη Pήνεια ο προτελευταίος διεξήχθη το 1938 και ο τελευταίος το 1946. Kατόπιν, με το νόμο της «αναγκαστικής μίσθωσης» (1948), η Pήνεια εντάχθηκε σε ειδικό καθεστώς και απλώς κληρούχοι Mυκονιάτες «χωριανοί» νέμονται τη γη έναντι ευτελούς, συμβολικού ποσού, ώστε να ενθαρρυνθεί στο νησί η γεωργοκτηνοτροφία.

Για την ενοικίαση των παρτίδων, αποφασίζει η Eπιτροπή Aπαλλοτριώσεων Nομού Kυκλάδων (Περιφέρεια Ν. Αιγαίου)

Τα στοιχεία που έχουμε για τις εκδικάσεις των μισθώσεων προέρχονται από πρωτότυπη   ανθρωπολογική έρευνα της δεκαετία του 1990 (βλ. Νάζου 2003)[1] και στηρίζεται στο δημοτικό αρχείο Μυκόνου. Ωστόσο ενδέχεται να ακολουθείται ακόμη η ίδια διαδικασία. H εκδίκαση υποθέσεων που σχετίζονται με την αναγκαστική μίσθωση γαιών νήσου «Mεγάλης Δήλου ή Pήνειας», βάσει των αιτήσεων «ακτημόνων» καλλιεργητών Δήμου Mυκονίων, γίνεται στο Δήμο. Aποφασίζει η παραπάνω Eπιτροπή στην οποία επικεφαλής είναι  ο νομάρχης άλλοτε ή ο περιφερειάρχης σήμερα, αλλά υπάρχει κι ένας εκπρόσωπος από το Δήμο Mυκόνου. Oυσιαστικά όμως για το ποιος θα πάρει τι τον κύριο λόγο έχει ο Δήμος και δευτερευόντως ο «Aναγκαστικός Συνεταιρισμός Γεωργοκτηνοτρόφων Pήνειας»[2] (το συλλογικό θεσμικό όργανο των Δηλιανών).

Σύμφωνα με το Aρχείο του Δήμου Mυκονίων, τα έγγραφα και η αλληλογραφία που αφορούν την Eπιτροπή Aπαλλοτριώσεων Nομού Kυκλάδων (Nομαρχιακή Aυτοδιοίκηση Kυκλάδων, Διεύθυνση Aγροτικής Aνάπτυξης), την KA΄ Eφορεία Aρχαιοτήτων, το Δήμο Mυκονίων και τον Aναγκαστικό Συνεταιρισμό Γεωργοκτηνοτρόφων Pήνειας καλύπτουν μια μεγάλη  χρονική περίοδο (από το 1948). Mέσα από αυτά μαθαίνουμε ότι «κληρούχοι» μπορεί να είναι όλοι οι κάτοικοι του Δήμου Mυκονίων, οι δε συμβάσεις τους ισχύουν για δέκα χρόνια. Mέσα από αυτές τις συμβάσεις επίσης μαθαίνουμε ότι οι παρτίδες μοιράζονται σε παραπάνω από έναν κληρούχο (έως και τρεις σε μια παρτίδα).

Στις παρτίδες της Pήνειας ζουν πλέον περιστασιακά και ανάλογα με τις εργασίες τους μερικά από τα μέλη –κυρίως τα αρσενικά– των οικογενειών που έχουν μισθώσει κλήρους. Διαμένουν σε αγροτικά οικήματα, «κελιά», κατάλληλα διαμορφωμένα για πρόχειρη κατοίκηση, τα οποία κατά περιόδους ‘εκσυγχρονίζονται’ προκειμένου να εξασφαλιστεί πιο άνετη διαμονή. Mερικοί από τους Δηλιανούς αγρότες έχουν μποστάνια και καλλιεργούν εποχιακά φρούτα και λαχανικά. Στις Δήλες δεν υπάρχουν δρόμοι παρά μόνο κάποιοι χωματόδρομοι στα χνάρια παλαιότερων ρυμών (μεγάλων μονοπατιών). Oι μεταφορές ογκωδών αγαθών γίνονται με ιδιόκτητο τρακτέρ ή με γαϊδούρια. Oι περισσότεροι κινούνται με τα πόδια, καθώς οι αποστάσεις δεν είναι μεγάλες ούτε αδιάβατες. Oι μεταφορές ανθρώπων, ζώων, τροφοδοσίας και εργαλείων πραγματοποιούνται με το καΐκι του Aναγκαστικού Συνεταιρισμού Pήνειας, αλλά και με διάφορα ιδιόκτητα σκάφη. H παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος σε ορισμένες από τις αγροτικές εγκαταστάσεις τη δεκαετία του 1990 προερχόταν  από γεννήτριες και σήμερα έχουν και φωτοβολταϊκά.

Σε αντίθεση με τα μικρής αξίας μισθώματα στις «Mεγάλες Δήλες» (Pήνεια), στις «Mικρές» (Δήλος) τα ετήσια μισθώματα , τη δεκαετία του 1990 παρουσιάζονται αφάνταστα υψηλά. H Δήλος είναι χωρισμένη σε εννέα παρτίδες που περιλαμβάνουν το μη ανεσκαμμένο από τους αρχαιολόγους τμήμα του νησιού (δηλαδή το μεγαλύτερο κομμάτι του). Oι παρτίδες αυτές δεν διανέμονται σε «ακτήμονες αγρότες», όπως εκείνες της Pήνειας, αλλά εξακολουθούν να δημοπρατούνται δημόσια με πλειοδοτικό προφορικό διαγωνισμό. Aυτό έχει ως αποτέλεσμα η γη να αποτελεί ένδειξη της οικονομικής επιφάνειας του κάθε μισθωτή και προέκταση των επενδυτικών του δραστηριοτήτων, κάτι που τη φέρνει στους αντίποδες της αποτίμησης της γης στις «Mεγάλες Δήλες» όπου η κάθε παρτίδα έχει περισσότερο συμβολική αξία για τον μισθωτή παρά οικονομική.

Η Δήλος σήμερα εννοιολογείται ως ο κατεξοχήν ‘αρχαιολογικός’ τόπος, ο οποίος βρίσκεται στη δικαιοδοσία της Aρχαιολογικής Yπηρεσίας, οπότε και ο ‘δημόσιος’ χαρακτήρας ελέγχεται συστηματικότερα και μέσα από τους κρατικούς θεσμούς. Aντίθετα, η Pήνεια, εντασσόμενη στη σφαίρα εποπτείας της Aρχαιολογικής Υπηρεσίας, δίχως όμως την αυστηρή ηγεμονία της και ταυτοχρόνως αποτελώντας δημοτική περιουσία, έχει έναν ‘δημόσιο’ χαρακτήρα με ελαστικά όρια που επιτρέπει στα άτομα να ασκούν τις δραστηριότητές τους ως ‘ιδιοκτήτες’, αμφισβητώντας διάφορες εξουσίες –εσωτερικές/εξωτερικές– και αναπτύσσοντας στρατηγικές μεγιστοποίησης των ‘κεφαλαίων’ τους.

Υπάρχει ένα διαγενεακό και –εν ολίγοις παράτυπο σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία– ‘κληρονομικό δικαίωμα’ επί των παρτίδων το οποίο υπερασπίζεται και επισήμως ο Aναγκαστικός Συνεταιρισμός Pήνειας που το θέτει σχεδόν ως αξίωμα.

ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΡΗΝΕΙΑ

 Oι Μ. Δήλες έχουν παγιωθεί στις συνειδήσεις των Δηλιανών, ως ‘συγκρουσιακός’, ‘παραβατικός’ ή ‘αυθαίρετος’ χώρος, μέσα από ‘εξαιρετικά’ γεγονότα. Πρόκειται για μια παγίωση που ξεκινά από το αδιασάφητο ιδιοκτησιακό καθεστώς της, τον ‘δημόσιο’ χαρακτήρα της και που αφήνει περιθώρια για πολλές και διαφορετικές ερμηνείες των νομικών ρυθμίσεων. Πηγάζει τόσο μέσα από τις δημόσιες ενστάσεις των Δηλιανών προς τη Nομαρχιακή Eπιτροπή όσο και μέσα από τις αφηγήσεις των ανθρώπων που περιγράφουν «τρομερές παρεξηγήσεις και θυμούς» μεταξύ των Δηλιανών.

Yπάρχουν φορές που συγκρούονται οι απόψεις  δύο πλευρών για το ποιος πρέπει να έχει παρτίδες στις Δήλες, καθώς ισχύουν πολλά μέτρα, και κάποιοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους με όρους κοινωνικής/πολιτικής ‘ασυμμετρίας’, δηλαδή με όρους ‘εύνοιας’ ή ‘δυσμένειας’ από τη δημοτική αρχή που ουσιαστικά αποφασίζει για τη διανομή των παρτίδων. Yπάρχει επίσης το αίσθημα της συνυπευθυνότητας που τη μοιράζονται –εν γένει– από τη στιγμή που μπαίνουν στο παιχνίδι της διεκδίκησης παρτίδων και όλοι καθίστανται συνυπεύθυνοι για τους όρους διεξαγωγής της μοιρασιάς. Tο συγκεκριμένο ζήτημα εμπλέκει πάντα την εξουσία τού Δήμου και την καθιστά κυρίαρχη στις διευθετήσεις που γίνονται προκειμένου να εκτονωθούν οι εντάσεις που δημιουργούνται. H πολιτική αυτή διάσταση είναι βαρύνουσας σημασίας γιατί φέρει τους κληρούχους σε σχέση εξάρτησης ή και συναλλαγής με τον παραπάνω θεσμικό φορέα, σχέση η οποία μεταφράζεται πολλές φορές και ως ‘πελατειακή’.

Παρά το γεγονός ότι δεν εξαρτάται η πλειοψηφία των κληρούχων οικονομικά  αποκλειστικά από τις παρτίδες στη Pήνεια, αυτές αποτελούν συμβολικό όσο και κυριολεκτικό πεδίο έντονου ανταγωνισμού και συγκρούσεων μεταξύ τους για απόκτηση εξουσιών που προσδίδουν κύρος και ‘γόητρο’ στα άτομα και τις οικογένειές τους. Επίσης αποτελούν έναν χώρο που συγκροτείται μια αίσθηση εντοπιότητας και συλλογικής μυκονιάτικης ταυτότητας . Ως ομάδα ή  συλλογικότητα με κοινούς στόχους και οικονομικές ή πολιτικές επιδιώξεις, οι Δηλιανοί  φαίνεται ότι συγκροτούνται κατ’ επιλογήν, όταν υπάρχει ένας κοινός ‘εξωτερικός’ κίνδυνος ή κρίνεται από την πλειονότητα ότι εμφανίζονται επικίνδυνες και απειλητικές ατομικές επιδιώξεις που πλαγιοκοπούν τις θεσμοθετημένες αντιλήψεις περί ‘δικαίου’ και δίκαιης διανομής.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ  ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΥΚΟΝΟΥ

Η ΚΑ’ Εφορεία Αρχαιοτήτων, μέσα από το αρχείο του Δήμου φαίνεται ότι αντιπαρατίθεται έντονα και συνεχώς σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία αφορά την επισκευή των κτισμάτων, η οποία μπορεί να σχετίζεται με απλές εργασίες που όμως γίνονται χωρίς την άδειά της έως πιο παραβατικές που αλλάζουν τη φυσιογνωμία των κτισμάτων και ερμηνεύονται –ως προς τις προθέσεις των κληρούχων– μέσα σε ένα πλαίσιο εμπορικής δράσης και εκμετάλλευσης.

H αμφισβήτηση της ‘αγροτικότητας’ και της ‘ακτημοσύνης’ των ενοικιαστών αποτελεί μόνιμη τακτική της Aρχαιολογικής Yπηρεσίας. Σε αυτές τις αμφισβητήσεις εμφανίζεται ν’ανταπαντά συνήθως το Δημοτικό Συμβούλιο ως ο απόλυτα πολιτικός ‘μεσάζοντας’ και ‘προστάτης’ μεταξύ της Aρχαιολογικής Yπηρεσίας και των ενοικιαστών των κλήρων της Pήνειας. Υπερασπίζεται τους  «αγρότες», ως φορείς μιας δράσης που έχει σημαντικές παραμέτρους με τοπικές και εθνικές συνδηλώσεις.

Ενδεικτικά ο Δήμος σε απαντητική επιστολή (δεκαετία 1990) θεωρεί ότι: 1) Tο αίτημα να σταματήσει η ενοικίαση παρτίδων των δύο γειτονικών νησιών θα σημάνει την πλήρη εγκατάλειψη αυτών των μνημείων στο έλεος των περαστικών αρχαιοκαπήλων, 2) Στο τοπικό επίπεδο, θα χαθεί ένα σημαντικό κομμάτι που παράγει  αξιόλογες ποσότητες κτηνοτροφικών  αγροτικών προϊόντων και τις διαθέτει στην τοπική αγορά, 3) Mε την απομάκρυνση των αγροτών και τη διαγραφή του γεωργικού χαρακτήρα των δύο αυτών νησιών, ο Δήμος θεωρεί ότι πολύ δύσκολα θα βρει επιχειρήματα για να αντισταθεί  στις υπαρκτές πιέσεις για τουριστική ‘αξιοποίηση’ της Pήνειας και της Δήλου, 4) Mε την παρουσία των αγροτών φυλάσσονται καλύτερα τα νησιά αφού και το YΠ.ΠO. δεν έχει τους πόρους να τα φυλάξει καλύτερα.

5) Aν απομακρυνθούν οι αγρότες, πάνω από 100 παραδοσιακά αγροτικά κτίσματα και εγκαταστάσεις θα ρημάξουν. Θα χαθεί έτσι ένα ζωντανό και σπάνιο αγροτικό μουσείο, τόσο με την ενδιαφέρουσα μνημειακή του πλευρά (κυκλαδίτικη αγροτική αρχιτεκτονική) όσο και με το έμψυχο υλικό και τη δραστηριότητά του (αγροτικές πρακτικές).

Mέσα λοιπόν από την παραπάνω επιχειρηματολογία κατανοούμε ακόμη περισσότερο τον τρόπο που νομιμοποιείται η ‘αμφισημία’ του λόγου περί του «αγροτικού» χαρακτήρα των παρτίδων στη Pήνεια ως επίσημη ‘πολιτική’ πρακτική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Ήδη από το 1990 και μετά η τουριστικοποίηση της Ρήνεια εμφανίζεται ως πιθανόν ενδεχόμενο, μια και η Μύκονος φαίνεται ότι έχει ξεπεράσει κάθε όριο για περαιτέρω ανάπτυξη.

Η ιδιωτικοποίηση του νησιού δεν είναι η επιθυμητή λύση. Η ενοικίαση παρτίδων, οι κληρούχοι, και οι συστηματικές  αγροτικές δραστηριότητες θα μπορούσαν να διαφυλάξουν το δημόσιο χαρακτήρα της Ρήνειας. Όμως οι ίδιοι οι Δηλιανοί πρέπει να σταθούν αξιόπιστοι φύλακες του αγροτικού της χαρακτήρα. Να προστατέψουν το νησί, πράττοντας μέσα στα όρια της νομιμότητας, μακριά από πολεοδομικές αυθαιρεσίες και αφού επανατοποθετηθούν με διαφανείς διαδικασίες και χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες στις διαδιακασίες ενοικίασης.

Ας κινήσει ο Αναγκαστικός Συνεταιρισμός διαδικασίες δημιουργίας μητρώου αγροτών Δήλου-Ρήνειας, με καταγραφή κλήρων και παραγόμενων προϊόντων. Ας αναλάβει συστηματικά πρωτοβουλίες  ενίσχυσης  των γεωργικο/κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων με την υιοθέτηση καλλιεργειών και παραγωγή προϊόντων που θα διοχετευτούν στην Μυκονιάτικη τουριστική αγορά και θα της προσδώσουν τοπικό χαρακτήρα. Η αγροτική διαχείριση της Ρήνειας αλλά και  της Μυκόνου, ας αποτελέσει  επίσης επιτέλους προτεραιότητα για την Περιφέρεια και τη Δημοτική αρχή. Ο πρωτογενής τομέας, παρά την έντονη τουριστική ανάπτυξη, υπάρχει ακόμη -έστω και  στο περιθώριο της τοπικής οικονομίας. Τη δεκαετία του ’90 έχουμε καταγραφές που αναφέρουν 600 άτομα ως αγρότες, 12.000 αιγοπρόβατα, 1000 βοοειδή και 1500 χοίρους. Η βοσκή τους γινόταν στη Ρήνεια και στη Δήλο. Επίσης την αμέσως επόμενη δεκαετία, σύμφωνα με τη Διεύθυνση Γεωργίας της Νομαρχίας Κυκλάδων, στη Ρήνεια η καλλιεργούμενη με κριθάρι έκταση φτάνει τα 1122 στρέμματα και οι βοσκότοποι τα 3275. Τα παραπάνω στρέμματα και των δύο κατηγοριών αντιστοιχούν σε 42 παραγωγούς. Στη Δήλο αναφέρεται ότι υπάρχουν μόνο βοσκότοποι που καταλαμβάνουν 1035 στρέμματα (4 παραγωγοί). Σήμερα γνωρίζουμε ότι στέλνεται μυκονιάτικο γάλα στον συνεταιρισμό της Τήνου. Προφανώς θα μπορούσαν να παράγονται αξιόλογα κτηνοτροφικά προϊόντα και από ζώα που βόσκουν στη Ρήνεια!

Ούτε η ανομία λοιπόν, αλλά ούτε η ιδιωτικοποίηση είναι η λύση. Ούτε επίσης το άδειασμα των τόπων από τους κατοίκους τους  για απονεκρωμένους αρχαιολογικούς τόπους. Η Ρήνεια μπορεί να έχει ένα πολύ αξιόλογο αγροτικό μέλλον και να αποτελέσει έναν πρότυπο αγροτικό χώρο. Θέλει όμως όλοι όσοι σχετίζονται με τις παρτίδες να κατανοήσουν τις νέες ιδιαίτερες συνθήκες που καλούνται να ζήσουν και να δραστηριοποιηθούν, αλλά και τους αυξημένους κινδύνους  που υπάρχουν για την οριστική απώλεια της Ρήνειας.

---

[1] Νάζου, Δ. (2003), «Οι Πολλαπλές Ταυτότητες και οι Αναπαραστάσεις τους σ’ ένα Τουριστικό Νησί των Κυκλάδων: ‘Επιχειρηματικότητα’ και ‘εντοπιότητα’ στη Μύκονο». Διδακτορική Διατριβή, Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου».

[2] Tο 1950 ιδρύθηκε ο Aναγκαστικός Συνεταιρισμός Γεωργοκτηνοτρόφων Pήνειας που ανέλαβε και τη διανομή σε  Μυκονιάτες ακτήμονες.

Οικολογική ευαισθησία και εθελοντισμός, έννοιες καθημερινά ζώσες και ενεργές

Με την ευκαιρία της Κυριακής (14/4/2013) που ανακηρύχθηκε ημέρα δράσης καθαρισμού από την ΕΕΔΣΑ:
http://www.eedsa.gr/library/downloads/Docs/Katharismos%20EEDSA.pdf

«για να γιορτάσουμε την μέρα του περιβάλλοντος και να διαδώσουμε το μήνυμα για μια Ελλάδα, όπου η συλλογικότητα και τα υψηλά ιδανικά είναι μοχλοί προόδου», θα θέλαμε να προσθέσουμε κάποιες σκέψεις που προεκτείνουν την ευγενική αυτή δράση και ίσως αποτελέσουν την αφετηρία  για μια βαθύτερα στοχαστική προσέγγιση της στάσης μας απέναντι στο περιβάλλον και την ίδια τη ζωή μας.

Πιστεύουμε ότι καλό θα ήταν μια τέτοια μέρα όλοι μας να κάνουμε έναν απολογισμό των πράξεων και των δράσεων που κάναμε τον χρόνο που πέρασε προς την κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος. Η οικολογική μας ευαισθησία και ο εθελοντισμός είναι έννοιες που έχουν αξία και φέρνουν αποτέλεσμα όταν είναι καθημερινά ζώσες και ενεργές και όχι με διάρκεια μιας ή λίγων ωρών ή ημερών.

Καθημερινά βιώνουμε την αυξανόμενη υποβάθμιση του περιβάλλοντος, σε τοπικό, εθνικό, ή διεθνές επίπεδο.

Τοπικά η καθημερινή πλέον εικόνα της αδυναμίας συλλογής και διαχείρισης των σκουπιδιών μας, η κατάσταση που επικρατεί σε ΧΑΔΑ και ΧΥΤΑ καθώς και η μετατροπή της περιοχής των Μεταλλείων σε άτυπο μπαζοσκουπιδότοπο υποβαθμίζει τη ζωή και το περιβάλλον μας και θέτει σε κίνδυνο την προοπτική ενός αειφόρου και αειθαλούς τουριστικού τόπου και άρα υπονομεύει τον πολυτιμότερο πόρο επιβίωσης μας και την ασφάλεια μας.

Σε εθνικό επίπεδο η Χαλκιδική, η «αξιοποίηση» του Ελληνικού, ο Ασωπός ποταμός στη Βοιωτία, η Κορώνεια στη Θεσσαλονίκη, η εμπορευματοποίηση του νερού (ιδιωτικοποίηση ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ), η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, των λιμανιών και νησίδων, η αιθάλη της ατμόσφαιρας στη χειμερινή Αθήνα, είναι λίγα μόνο παραδείγματα της επίθεσης που δέχεται το περιβάλλον και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή μας.

Σε διεθνές επίπεδο, τεράστιες παγκοσμίου εμβέλειας καταστροφές όπως της ΒΡ στον κόλπο του Μεξικού το 2010, η πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα, τα συνεχή διατροφικά σκάνδαλα και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, διαγράφουν το πλαίσιο ενός δυσοίωνου μέλλοντος, όπου όλα οφείλονται στην άπληστη διαχείρηση με σκοπό το μέγιστο κέρδος.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΕΕΔΣΑ, «…μετά από μήνες προετοιμασίας, φτάνει και φέτος η ώρα να καθαρίσουμε όλη την Ελλάδα μέσα σε μια ημέρα! Η ΕΕΔΣΑ σε συνεργασία με τον εθελοντικό φορέα «Ώρα για Δράση», συντονίζει στην χώρα μας τον διεθνή θεσμό Let’s Do It!»

Μας φαίνεται απορίας άξιον, πως, οργανισμοί σαν την Ελληνική Εταιρεία Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, μπορούν και διατείνονται πως σε μια μέρα δράσης τέτοιου τύπου θα καθαρίσουν όλη την Ελλάδα. Από τι; Από τα σκουπίδια των δρόμων που σε λίγες μέρες θα είναι εκεί πάλι πολλαπλάσια; Ακούγεται μάλλον σαν μια διεκπεραιωτική υπόθεση που πρέπει να γίνει, τσουβαλιάζοντας σε μια δράση έννοιες όπως: εθελοντισμός και προστασία του περιβάλλοντος.

Εμείς επικροτούμε παρόμοιες ενέργειες, αλλά μόνο σε ένα πλαίσιο  διαρκούς καθημερινής δράσης, κριτικής στάσης, ενεργής συμμετοχής και εθελοντικής προσφοράς ενάντια στην απομύζηση των φυσικών πόρων και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η διαχείρηση του περιβάλλοντος έχει πολιτική διάσταση και αποφέρει τεράστια κέρδη μέσα από την καταστροφή του και την ταυτόχρονη εξαθλίωση των κοινωνιών που συμπαρασύρονται από αυτές τις πολιτικές. Ετσι παρόμοια πολιτική και δυναμική πρέπει να είναι η απάντηση μας, αναστοχαστική και δημιουργική, προτάσσοντας λύσεις και δράσεις στη βάση της συλλογικότητας και του εθελοντισμού.

Μετανάστες, θύματα σε κάθε περίπτωση.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

του Μάκη Μωράκη

Η κατάργηση των οικονομικών συνόρων που έφερε η Αμερικάνικη παγκοσμιοποίηση οδήγησε και στην παγκοσμιοποίηση μιας Αμερικάνικης κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Με αποκορύφωμα την περίοδο Κλίντον οι ιδιωτικές τράπεζες αφέθηκαν χωρίς πολιτικό έλεγχο να καθορίζουν την παγκόσμια οικονομία. Η περίφημη Νέα Τάξη πραγμάτων άλλαξε τον παραγωγικό τομέα με την χαλάρωση των δασμών και οδήγησε τις επιχειρήσεις σε χώρες χαμηλού κόστους και σε φορολογικούς παραδείσους εις βάρος της μεσαίας εισοδηματικής τάξης των Δυτικών κοινωνιών. Η μεσαία τάξη στυλοβάτης του κράτους άρχισε να καταρρέει. Ο μέσος πολίτης από καταθέτης έγινε δανειζόμενος. Η πρόχειρη λύση στο πρόβλημα κινήθηκε σε δύο άξονες

α) τον αλόγιστο δανεισμό από αγορά κατοικίας μέχρι διακοποδάνεια ώστε οι μικρομεσαίοι να μπορούν να καταναλώσουν τα προϊόντα που παράγονται στις χώρες χαμηλού εργατικού κόστους

β) την αποδοχή της παράνομης μετανάστευσης και της ανασφάλιστης εργασίας.

Δύο άξονες εφευρήματα του νεοφιλελευθερισμού. Με ηθικό επικάλυμμα την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και στο όνομα της ελευθερίας  το σύστημα αποδέχτηκε την εισροή μεταναστών από τις λεγόμενες τρίτες χώρες όσο εξυπηρετούσε την οικονομική στρατηγική του.

Η Ελλάδα του Σημίτη και του Καραμανλή ακολούθησε πιστά το νεοφιλελεύθερο δόγμα στον παραγωγικό τομέα. Φθηνά εργατικά, τραπεζικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες ακόμη και σε  μετανάστες με ελλιπή  χαρτιά, δίχως περιουσιακά στοιχεία, αποτέλεσαν κυρίαρχη πρακτική. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αποδοχή των μεταναστών δεν έχει καμία ουμανιστική, αλλά προωθήθηκε από τα αστικά κόμματα που διακυβέρνησαν με οικονομικούς όρους. Την στιγμή που οι Έλληνες ιδιώτες βρήκαν πρόσφορο έδαφος στα Βαλκάνια (Μπιζνες στα Βαλκάνια), το Ελληνικό κράτος είδε τους μετανάστες ως νέους πελάτες για το ίδιο  και τις Ελληνικές τράπεζες.

Η ιστορική εξέλιξη της κρίσης είναι γνωστή. Πολλές ιδιωτικές τράπεζες βασίστηκαν σε προβληματικά ομόλογα, τοξικά όπως ονομάστηκαν, η φούσκα έσκασε και ακολούθησαν όσα ακολούθησαν. Σε γενικές γραμμές οι θεωρίες που ακούμε όλα αυτά τα χρόνια για την έξοδο από την κρίση συνοψίζονται στην νεοφιλελεύθερη άποψη που λέει:

α) Η κρίση οφείλεται στα υπερχρεωμένα κράτη τα οποία πρέπει με προγράμματα λιτότητας να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα ώστε το σύστημα να ξεμπλοκάρει

β) Το κράτος πρέπει να συνεχίσει να παρεμβαίνει υπέρ των τραπεζών ώστε να διατηρήσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα (το αντίθετο δηλαδή από αυτό που έπραξε η Ισλανδία μετά την κατάρρευση της). Πριν λίγες μέρες δοκιμάστηκε και ένα νέο ακραίο δόγμα με το κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο. Με λίγα λόγια Καπιταλισμός χωρίς παραγωγή μπορεί να υπάρξει χωρίς τράπεζες όχι.

Και στην αριστερή, μαρξιστική  που λέει ότι η κρίση είναι τεχνητή για να κερδοφορίσουν περισσότερο οι λίγοι ή αποτελεί την παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος που καταρρέοντας τρώει τις σάρκες του. Το κούρεμα καταθέσεων μοιάζει με κίνηση καμικάζι που αυτοπυρπολείται όπου στον ρόλο του καμικάζι ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός.

Έχει πάντως τεχνηέντως φύγει από το επίκεντρο των αναλύσεων ο ρόλος των εκατομμυρίων μεταναστών στην εξελικτική πορεία της κρίσης. Σήμερα η Ελληνική κυβέρνηση βλέποντας την άνοδο του Εθνικισμού ξεκινά σκούπα και σηκώνει φράχτες ενώ σε όσους έχουν νόμιμη διαμονή επιτίθεται μέσο της εφορίας στις καταθέσεις τους ώστε να αποφύγει διαρροή κεφαλαίων προς τις πατρίδες τους .

Η αξιωματική αντιπολίτευση  σε αντιδιαστολή, αξιακά προσβλέπει στην κατάργηση των συνόρων και στην προστασία των δικαιωμάτων των οικονομικών μεταναστών πληρώνει το πολιτικό κόστος από μία κοινωνία που βλέπει πλέον εντόνως εχθρικά τον ξένο.

Ο Σύριζα όμως προσπαθώντας να προσφέρει κυβερνητική πρόταση στρέφεται από τον διεθνισμό σε ένα δόγμα «εθνικότερο». Ενώ παραδέχεται ότι τα προβλήματα είναι διεθνή βλέπει ως έξοδο από την κρίση την αναδημιουργία μιας εθνικής οικονομίας  με ενισχυμένο τον ρόλο του κράτους, ελέγχου των ντόπιων τραπεζών και ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής. Για μια οικονομία που θα εξυπηρετεί τις υλικές ανάγκες του Ελληνικού λαού .

Το μοντέλο αυτό αν το δούμε προσεχτικά θυμίζει τις θέσεις της Λαϊκής Δεξιάς όπως εκφράστηκαν από το ΛΑΟΣ πριν την πτώση του και άκομψα σήμερα από την Χρυσή Αυγή. Τα όρια μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς γίνονται ασαφή μέσω της πολυπλοκότητας και της πολυμορφίας των προβλημάτων. Χαρακτηριστική και η προσέγγιση Ανεξαρτήτων Ελλήνων και Σύριζα.

Κάπου εκεί ξεφλουδίζουν οι παραδοσιακές ιδεολογίες. Η αριστερά οφείλει να προσαρμόζεται και να αναδημιουργείται διατηρώντας στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Θύματα σε κάθε περίπτωση είναι οι οικονομικοί μετανάστες οι οποίοι σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο και παίζονται μπάλα μέσα σε μία κοινωνία που βράζει. Και το χειρότερο η μεσαία τάξη βλέπει ως μεγαλύτερο εχθρό τους μετανάστες από ότι το τραπεζικό σύστημα που γέννησε και συντηρεί την κρίση. Ελπίζω τα γεγονότα της Κύπρου να ενεργοποιήσουν συνειδήσεις και να αναδείξουν ότι η κρίση είναι «μηχανιστικό αποτέλεσμα» μιας αλόγιστης νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πρέπει πρωτίστως να προστατέψουμε τον άνθρωπο, ανεξαρτήτου εθνικότητας από την αλλοτρίωση. Χωρίς αυτό ως βάση της σκέψης μας η κρίση θα γεννήσει μεγαλύτερα ανθρώπινα τέρατα από τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια.

Κάτι δεν πάει καλά με τον τουρισμό

Τα πράγματα στον τουρισμό πάνε κάθε χρόνο από το κακό στο χειρότερο. Οι προβλέψεις ωστόσο των ανθρώπων του τουρισμού και των στελεχών του υπουργείου είναι αισιόδοξες. Δημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον κείμενο της Ιουλίας Πλημμυρίδου στο πλαίσιο προβληματισμού και διαλόγου για ένα θέμα που αφορά όλους μας στο νησί.

Μύκονος 1968 στον Άγιο Στέφανο

Ο τουρισμός, το δίχως άλλο, είναι η βαριά βιομηχανία μας.
Προβάλλουμε και διαφημίζουμε τον τουρισμό, θεωρώντας ότι, όσο περισσότεροι άνθρωποι επισκέπτονται την Ελλάδα, τόσο περισσότερα χρήματα θα εξοικονομήσουμε.
Αυτό όμως, όπως θα αποδείξουμε παρακάτω δεν ισχύει.
Για το σκοπό λοιπόν αυτόν, ας χωρίσουμε τον τουρισμό σε δύο κύριες κατηγορίες

Α) «τον ελεύθερο τουρισμό», όταν τα άτομα από μόνα του αποφασίζουν να επισκεφθούν την χώρα μας και

Β) «τον οργανωμένο τουρισμό» όταν δηλαδή οι τουρίστες έρχονται «πακέτο» με κάποιο τουριστικό γραφείο.

Υπάρχουν πολύ σημαντικές διαφορές στα δύο είδη τουρισμού και αυτές κυρίως επισημαίνονται στον τρόπο και τον τόπο, που καταβάλλονται τα χρήματα, από ποιους και γιατί φορολογούνται, οι ανταγωνιστικές πιέσεις που ασκούνται στην χώρα, για φθηνά τουριστικά πακέτα, καθώς και άλλοι μέθοδοι που θα αναλύσουμε παρακάτω

Α) Ελεύθερος τουρισμός

Ο τρόπος που κινείται το χρήμα στον ελεύθερο τουρισμό είναι ο εξής:

Όταν ένας τουρίστας έρχεται και κάνει ελεύθερο τουρισμό στην Ελλάδα πληρώνει:

Μεταφορικά μέσα: Αεροπλάνα, ταξί, συγκοινωνίες τοπικές, υπεραστικές, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα ή μοτοποδήλατα, ενοικιαζόμενα σκάφη, πλοία της γραμμής κλπ
Διαμονή: μικρά ή μεγάλα ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάμπινγκ κλπ
Διατροφή – διασκέδαση: εστιατόρια, fast food, σουβλατζίδικα, κέντρα διασκέδασης, μπαρ, καφετέριες, club κλπ
Καταστήματα: τουριστικών ειδών, σουβενίρ, εποχικά καταστήματα και καταστήματα σε τουριστικές περιοχές γενικά.

Όλοι οι παραπάνω επαγγελματίες κερδίζουν απευθείας από τον τουρίστα για τις υπηρεσίες και τα αγαθά που προσφέρουν. Δεν μοιράζονται με κανέναν το κέρδος τους, ενώ το κράτος φορολογεί τους επαγγελματίες πάνω στο καθαρό κέρδος και εισπράττει Χ φόρους από αυτούς.
Βάσει στατιστικών στοιχείων 15.000.000 τουρίστες καταφθάνουν στην χώρα μας ετησίως. Και το κράτος και οι επιχειρήσεις κερδίζουν, ενώ από τους φόρους που εισπράττει, το κράτος μπορεί και συντηρεί τις υποδομές του.

Β) Οργανωμένος τουρισμός.

Όταν ο τουρίστας χρησιμοποιεί τουριστικά γραφεία του εξωτερικού τότε συμβαίνει το εξής:
Τα τουριστικά γραφεία κλείνουν όλες τις παραπάνω υπηρεσίες για λογαριασμό του τουρίστα, εισπράττοντας όμως ένα ποσοστό επί των κερδών των προαναφερομένων επιχειρήσεων, ή χειρότερα, επινοικιάζουν τις ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις για δική τους εκμετάλλευση.
Όλα τα χρήματα του τουρισμού προεισπράττονται στο εξωτερικό, ενώ οι τουριστικές επιχειρήσεις διαπραγματεύονται με το συγκεντρωμένο δανεικό ρευστό, τις ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις, από τις οποίες αποσπούν πακέτα απαράδεκτα χαμηλά.
Οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις έχουν ελάχιστο καθαρό κέρδος πάνω στο οποίο μπορεί το ελληνικό κράτος να φορολογήσει. Τα κέρδη του ελληνικού τουρισμού μεταφέρονται στις τουριστικές επιχειρήσεις του εξωτερικού, όπου τα εκάστοτε κράτη φορολογούν και εισπράττουν φόρους, ουσιαστικά όμως, για τον δικό μας ελληνικό τουρισμό.
Ακόμα χειρότερα, μερικές χώρες προέλευσης του τουρίστα, φορολογούν αυστηρά τις τουριστικές τους επιχειρήσεις, αφού εκείνες βλέπουν χρήματα να φεύγουν από την χώρα τους.
Τα τουριστικά γραφεία από την άλλη, πιέζουν για καλύτερες τιμές στα πακέτα τους, λόγο ανταγωνισμού και βαριάς φορολόγησης, εκβιάζοντας ότι θα στραφούν σε άλλες χώρες.
Ένας φαύλος κύκλος με επίκεντρο τις ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις.
Με άλλα λόγια η κα Μέρκελ εισπράττει φόρους, όχι μόνο για την δική της βαριά βιομηχανία, αλλά και για την δική μας.

Παράδειγμα 1:

Αν κάποιος επισκεφθεί τα Μάλια της Κρήτης και ζητήσει από μόνος του να νοικιάζει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, τους καλοκαιρινούς μήνες, τότε θα πληρώσει τουλάχιστον 50 ευρώ τη βραδιά. Ο ίδιος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, επινοικιάζει προς 8 – 10 ευρώ τη βραδιά τα δωμάτια του σε τουριστικά γραφεία του εξωτερικού.
Υπάρχει δηλαδή μια διαφορά της τάξης των 40 – 42 ευρώ.
Τα τουριστικά γραφεία του εξωτερικού νοικιάζουν τα δωμάτια μέσω των γραφείων τους ή ιστοσελίδων προς 38 ευρώ τη βραδιά. Κερδίζουν δηλαδή ΚΑΘΑΡΑ 28 – 30 ευρώ για κάθε βραδιά για κάθε δωμάτιο στα Μάλια της Κρήτης.
Χρήματα που κερδίζουν από υπηρεσίες που παρέχονται στην Ελλάδα, από επιχειρήσεις που κατοικοεδρεύουν στην Ελλάδα, τα οποία όμως φορολογούνται αλλού.
Ακόμα πιο παράξενο είναι το φαινόμενο των ελλήνων, οι οποίοι πλέον γνωρίζοντας ότι μέσω ιστοσελίδων θα πετύχουν καλύτερες τιμές, κλείνουν από Ελλάδα, μέσω ιστοσελίδων δωμάτια στην Ελλάδα, όμως μέσω τουριστικών γραφείων του εξωτερικού, με άλλα λόγια στέλνουμε τα χρήματα μας έξω, για να μας παραχθεί μια υπηρεσία στην χώρα μας.

Επειδή τα γραφεία γνωρίζουν ότι όταν ο τουρίστας που κάνει ελεύθερο τουρισμό δεν μπορεί να κλείσει δωμάτια ή να εξυπηρετηθεί όπως πρέπει, τότε θα στρέφεται φυσικά στον οργανωμένο τουρισμό, κλείνουν όλα τα δωμάτια των ξενοδοχείων για τους μήνες αιχμής του ελληνικού τουρισμού, που είναι συνήθως Ιούλιος, Αύγουστος, προκαταβολικά, ενώ το ίδιο έχει παρατηρηθεί και στα αεροπορικά εισιτήρια, δεσμεύοντας τα «εικονικά» κάνοντας ομαδικές κρατήσεις. Κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα εσφαλμένο κλίμα, που εμποδίζει την ανάπτυξη του ελεύθερου τουρισμού.

Και τέλος το «All inclusive» ή καλύτερα το μάντρωμα. Είναι η νέα μόδα στον Τουρισμό. Ένας τρόπος να εισπράξουν χρήματα από το φαγητό και την διασκέδαση του τουρίστα, μέσα από το ξενοδοχείο, με άλλα λόγια ακόμα λιγότερα χρήματα στις επιχειρήσεις εστίασης και διασκέδασης των τουριστικών περιοχών, ακόμα λιγότερα χρήματα στα ταμεία του κράτους.

Παράδειγμα 2:

Ένα άλλο παράδειγμα που θα περιγράψουμε, είναι τα κρουαζιερόπλοια ή αλλιώς, πλωτά εμπορικά κέντρα.
Στεγάζουν, σιτίζουν, προμηθεύουν με αγαθά και υπηρεσίες, καθώς μεταφέρουν τους τουρίστες.
Όλο το χρήμα κινείται από την πλώρη στην πρύμνη.
Πιάνουν συνήθως λιμάνι σε κοσμοπολίτικα νησιά και μεγάλες πόλεις, ενώ λίγος χρόνος, πριν από τον απόπλου, μένει στον κόσμο, να διασκεδάσει, να ψωνίσει, να πιει ένα καφέ ή να περιηγηθεί τα αξιοθέατα, με άλλα λόγια να ξοδέψει χρήματα σε ελληνικές επιχειρήσεις.

Το καλοκαίρι του 2010 με κρουαζιερόπλοια κατέπλευσαν 1 εκατομμύριο κόσμος στην χώρα μας.
Ελάχιστο κέρδος έχει το ελληνικό κράτος από τα σκάφη αυτά, ενώ αν το 20% των επιβατών, έκαναν ελεύθερο τουρισμό στην Ελλάδα, θα κερδίζαμε το δίχως άλλο πολύ περισσότερα χρήματα, από όσα από το σύνολο τους.

Στο Κατάκολο είχαν προγραμματισμένες προσεγγίσεις, από 15 Μαρτίου έως 15 Νοεμβρίου 2010, 360 κρουαζιερόπλοια, εκτός από τα έκτακτα δρομολόγια.
«Ο μέσος όρος παραμονής των πλοίων είναι οι 7 ώρες και στο διάστημα αυτό οι επιβάτες επισκέπτονται την Αρχαία Ολυμπία ή τις κοντινές παραλίες».

Το κόστος δε μιας τέτοιας κρουαζιέρας, για μια τετραμελή οικογένεια ανέρχεται από 3.000 έως 10.000 ευρώ (ανάλογα το σκάφος και τη θέση κράτησης), χωρίς να συνυπολογίσουμε τα χρήματα τα οποία θα δαπανήσουν στα καταστήματα του πλοίου, τα μπαρ, και τα εστιατόρια.

Παράδειγμα προγράμματος επταήμερης κρουαζιέρας ανά άτομο:

Sampled Prices:
Inside staterooms $1,349.00
Outside stateroom $1,549.00
Outside staterooms with balcony $1,699.00
Suites with balcony $2,399.00

Schedule: Bari, Italy (01 Aug d1800); Katakolon (Olympia), Greece (02 Aug 1230-1730); Santorini, Greece (03 Aug 0800-1430); Mykonos, Greece (03 Aug 1930(+1)0100); Piraeus (Athens), Greece (04 Aug 0730-1630); Corfu (05 Aug 1400-1930); Dubrovnik, Croatia (06 Aug 0730-1400); Venice, Italy (07 Aug 0900-1800); Bari, Italy (08 Aug a1200)

Κατά παρόμοιο τρόπο λειτουργούν και τα ενοικιαζόμενα ιστιοφόρα και τα σκάφη αναψυχής.
Κλείνονται στο εξωτερικό μέσω γραφείων, ή ιστοσελίδων του Διαδικτύου.
Τα χρήματα όλα καταβάλλονται προκαταβολικά στο εξωτερικό.
Ο τουρίστας παραλαμβάνεται από το αεροδρόμιο, από άτομο του πληρώματος των σκαφών και κατευθύνεται σε αυτό.
Διαμονή, διατροφή, μεταφορά όλα παρέχονται εδώ, αλλά πληρώνονται και φορολογούνται αλλού.
Ακόμα πιο τραγική είναι η κατάσταση με τα σκάφη τα οποία προέρχονται από Τουρκία και άλλες γειτονικές χώρες. Νοικιάζουν κρουαζιέρες για περιήγηση σε ελληνικά νησιά, σα να ήταν δικά τους. Όλο το Αιγαίο είναι κατάμεστο με ιστιοφόρα, πολυτελή σκάφη, φουσκωτά κλπ τα οποία από την μία δεν πληρώνουν στο ελληνικό κράτος τίποτα, από την άλλη έχουν την αξίωση να τους παραχθεί βοήθεια σε περίπτωση ανάγκης, ενώ απαιτούν καθαρές θάλασσες και παραλίες. Για του που αδειάζουν τα σκουπίδια και τις αποχετεύσεις τους καλύτερα να μη ρωτάμε.

Παράδειγμα 3:

Μεταφορά των τουριστών από ξηράς, εδώ συμβαίνει το εξής:
Τα τουριστικά γραφεία του εξωτερικού νοικιάζουν πούλμαν, τα οποία και πληρώνουν ανά μέρα ή ώρα πχ από 400-750 ευρώ αναλόγως.
Στις μετακινήσεις τους χρεώνουν για την μετάβαση στην Ακρόπολη και την επιστροφή στο ξενοδοχείο προς 50 ευρώ το άτομο. Αν έχουν ένα γκρουπ των 100 ατόμων τότε θα χρειαστούν 2 πούλμαν τα οποία θα στοιχίσουν από 800-1500 ευρώ, ενώ θα εισπράξουν, 5.000 ευρώ. Τα ποσά αυτά δεν φαίνονται πουθενά, μπορεί να έχουν χρεωθεί στο πακέτο, ή μπορεί να θεωρηθούν ως extra και να εισπραχθούν, χωρίς πουθενά να πληρωθεί κάποιος φόρος. Το να αποδοθούν στην Ελλάδα φόροι, ούτε κουβέντα.
Οι αποστάσεις και οι εκδρομές που καλύπτουν τα τουριστικά γραφεία ποικίλουν και θα πρέπει να ερευνηθούν. Μυκήνες, Ολυμπία, Δελφούς, μικρές εκδρομές με σκάφη σε κοντινά νησιά, Αίγινα, Τζιά κλπ

Παράδειγμα 4:

Άλλη χαρακτηριστική εκμετάλλευση είναι οι προμήθειες που εισπράττουν από τουριστικά μαγαζιά και εστιατόρια.
Και τα τουριστικά γραφεία και τα κρουαζιερόπλοια, κλείνουν συμφωνίες με καταστήματα και εστιατόρια από τις περιοχές που περνάνε, για ποσοστά επί των πωλήσεων τους και κατευθύνουν τους επιβάτες τους σε αυτές τις επιχειρήσεις και ΜΟΝΟ.
Τα ποσοστά τα οποία εισπράττουν είναι ένα μέρος από τα καθαρά κέρδη των επιχειρήσεων, είναι δηλαδή τα χρήματα αυτά, τα οποία θα φορολογούσε το ελληνικό κράτος και θα είχε οικονομικό όφελος.
Τώρα όμως, είναι στα χέρια των ξένων τουριστικών γραφείων και για άλλη μια φορά, τελείως αφορολόγητα.

Διαπιστώσεις

Γεγονός είναι ότι, τα τουριστικά γραφεία χρησιμοποιούν την Ελλάδα, την ιστορία, τις θάλασσες, τα νησιά και ότι άλλο θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο, προκειμένου να κερδίσουν χρήματα.
Από πλευράς και μόνο πνευματικών δικαιωμάτων τίθονται ερωτήματα.

Γεγονός είναι, ότι η Ελλάδα, δεν εισπράττει από τα γραφεία αυτά, κανένα φόρο ή τέλος ή έχει κάποιο άλλο οικονομικό όφελος.
Η οικονομική δυναμική των τουριστών που καταφθάνουν μέσω αυτών, είναι αρκετά περιορισμένη. Έχουν ήδη καταβάλει τον οβολό τους, έχουν ήδη απορία αν το ταξίδι τους, αξίζει τα χρήματα που ξόδεψαν.
Και εδώ τίθονται ερωτήματα και εδώ το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να ελέγξει ποιοι, φέρνουν ποιους, που.
Τηρούνται κάποιες ελάχιστες προδιαγραφές μεταφοράς, στέγασης σίτισης; βάσει των χρημάτων που έχουν πληρώσει οι τουρίστες; στο τέλος τέλος, οι ελληνικές τουριστικές υπηρεσίες θίγονται, όταν κάτι δεν πάει καλά, οπότε θα πρέπει να υπάρχει κάποιος μηχανισμός ελέγχου.

Γεγονός είναι, ότι απομυζούν τον τουρισμό, ενώ βλάπτουν την ελληνική τουριστική βιομηχανία, αφού κυριολεκτικά, οι πανάκριβες επενδύσεις μας, έχουν καταστεί βιοτεχνίες τουριστικού «φασόν».

Γεγονός είναι, ότι οι χώρες προέλευσης του τουρίστα, έχουν όφελος, αφού εισπράττουν φόρους για υπηρεσίες που παρέχονται αλλού και για το λόγω αυτό η παραγωγικότητα πχ των Γερμανών είναι αυξημένη, αφού θα πρέπει να συνυπολογιστούν και οι παραγωγικότητες της Ελλάδος, Ιταλίας, Ισπανίας, αφού εισπράττουν φόρους για τον τουρισμό των κρατών αυτών.

Γεγονός είναι ότι κυρίως οι χώρες του νότου έχουν οικονομικό πρόβλημα αφού δεν τους επιτρέπεται να κερδίσουν από τις «βαριές βιομηχανίες τους». Σχεδόν όλες οι τουριστικές επενδύσεις, δίνουν κέρδη σε ξένα κράτη.

Γεγονός είναι ότι όλος αυτός ο κόσμος που επισκέπτεται την χώρα μας, μετακινείται, προστατεύεται, επιβαρύνει το περιβάλλον, χρησιμοποιεί τις υποδομές μας, περιθάλπεται όταν χρειαστεί, δημιουργεί ατυχήματα και γενικά υπάρχει σχετική οικονομική επιβάρυνση. Ας σκεφτούμε πως 15.000.000 άτομα έρχονται μέσα σε χρονικό διάστημα 3-5 μηνών. Μιάμιση φορά ο πληθυσμός της χώρας.
Αν υποθετικά μόνο το 1% αυτών των ανθρώπων πάθαινε κάτι κατά τη διάρκεια των διακοπών του, (τσίμπημα από τσούχτρα, τροφική δηλητηρίαση, άτσαλο πέσιμο, πνιγμός, τροχαίο ατύχημα) και αν μόνο το 1% αυτών είχε ανάρμοστη συμπεριφορά (μεθυσμένοι ταραξίες, κλοπές, βανδαλισμοί, εμπρησμοί, βιαστές κλπ) τότε θα πρέπει να περιθάλψουμε 150.000 άτομα και να σωφρονίσουμε άλλα τόσα, χώρια τις ζημιές και την επιβάρυνση στο περιβάλλον.
Αλήθεια πόσο επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό μας;
Πόσο πιέζουν τις υποδομές μας; (ύδρευση, σκουπίδια, αποχέτευση, οδικό δίκτυο κλπ) Τι εισπράττουν οι δήμοι των τουριστικών περιοχών, για να αντεπεξέρθουν στις αυξημένες ανάγκες των καλοκαιρινών μηνών;
Έτσι λογικό είναι το Ελληνικό κράτος να πρέπει να εισπράξει φόρους για να συντηρήσει τις υποδομές και τις υπηρεσίες, ώστε να μπορεί να καλύψει τις τουριστικές ανάγκες των επισκεπτών του.

Προτάσεις

Για να μην αυξηθεί το τουριστικό προϊόν, είναι σημαντικό να μην επιβαρυνθεί ο τουρισμός με άλλους φόρους. Η αναδιανομή των φόρων, από τα κράτη προέλευσης του τουρίστα, θα πρέπει να είναι ο στόχος των κρατών υποδοχής του τουρισμού. Η δημιουργία ενός φόρου τουρισμού που θα αποδίδεται στην Ελλάδα για τον σκοπό αυτό.
Ένας άλλος τρόπος θα ήταν να υπήρχε μια ελάχιστη τιμή, στις ενοικιάσεις δωματίων, ανάλογα την κατηγορία του ξενοδοχείου. Το κράτος θα εισέπραττε βάση αυτού, άσχετα από το πόσο τελικά συμφώνησε ο ξενοδόχος.
Θα μπορούσε να υπολογιστεί πόσο κοστίζει την ημέρα ένας τουρίστας στο Ελληνικό κράτος και να προεισπράττονταν τα χρήματα αυτά από τα τουριστικά γραφεία.
Να γίνει μια ολοκληρωμένη οικονομική – περιβαλλοντική μελέτη για τον τουρισμό, με στατιστικά στοιχεία, προκειμένου να αναλυθεί σωστά το πρόβλημα,
«τι μας στοιχίζει και τι εξοικονομούμε από αυτόν».

 Στρατηγικές συμμαχίες γύρω από τα κράτη της Mεσογείου.

Λόγω της οικονομικής κρίσης και της κακής οικονομικής κατάστασης της χώρας, θα μπορούσε να εκτεθεί το πρόβλημα και να επιδιωχθούν αλλαγές και επεμβάσεις σε διεθνές επίπεδο, αφού και οι άλλες χώρες της μεσογείου κυρίως, έχουν παρόμοιο πρόβλημα με τον τουρισμό τους. Στρατηγικές συμμαχίες των κρατών αυτών ίσως έδινε λύσεις.

Φόρος τουρισμού

Κάθε έλληνας πολίτης πρέπει να πληρώνει φόρους για να συντηρεί τις υποδομές και της υπηρεσίες της χώρας, προκειμένω να ζει ελεύθερα στην πατρίδα του.
Κάθε μετανάστης κάνει το ίδιο εφόσον είναι βέβαια νόμιμος και όλα είναι σωστά και ωραία. Κάθε πολίτης σε κάθε χώρα, πράττει το ίδιο.

15 εκατομμύρια άτομα συντηρούνται από το Ελληνικό κράτος τα οποία φυσικά βαρύνουν τον προϋπολογισμό. Αν σαν πολίτες του κόσμου έχουν απαιτήσεις για παροχές και υπηρεσίες, για υποδομές και εξυπηρέτηση, τότε πρέπει να συμβάλουν με τον οβολό τους και αυτοί.
Αν υπολογίζαμε το χρόνο παραμονής τους στην χώρα μας κατά μέσο όρο, από είκοσι μέρες έως ένα μήνα, τότε ισοδύναμα το Ελληνικό κράτος θα έπρεπε να συντηρεί επιπλέον πληθυσμό 1 εκατομμύριο με 1,250,000 άτομα, για όλο το χρόνο, χωρίς να εισπράττει φόρους από αυτούς.
Οι επιχειρήσεις του εξωτερικού που κερδίζουν χρήματα από την Ελλάδα, πρέπει να πληρώσουν φόρους στην Ελλάδα, αλλιώς δεν συμφέρει να είμαστε τουριστική χώρα. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε εμείς τις διακοπές του γερμανού.
Υπάρχουν διακρατικές συμβάσεις και διμερείς σχέσεις, όμως κάτω από αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να αναλογιστούμε αν μπορούμε να έχουμε τουρισμό στην Ελλάδα.

Θα πρέπει λοιπόν να δημιουργηθεί ένας τουριστικός φόρος, ο οποίος θα επιβαρύνει όσους κερδίζουν από τον ελληνικό τουρισμό και όσους θέλουν να κάνουν με ασφάλεια διακοπές στην Ελλάδα. Το πώς θα εισπραχθεί αυτός είναι τεχνικό θέμα, όμως είναι ένας φόρος ο οποίος

α) δεν επιβαρύνει τον έλληνα πολίτη,
β) είναι δίκαιος,
γ) θα αυξήσει τον ΑΕΠ
δ) θα φέρει θέσεις εργασίας, και τέλος
ε) θα βοηθήσει στην οικονομική εξισορρόπηση της χώρας

Ιουλία Πλημμυρίδου

Μανόλης Γλέζος: Οι πλάτες μας είναι οι δικές μας πλάτες.

«Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή, θα επιφέρει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, ώστε να προχωρήσουμε σε μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που θα αποτρέψουν την ολοσχερή καταστροφή της χώρας. Και να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Οι πλάτες μας (να το πω έτσι λαϊκά), είναι οι δικές μας πλάτες! Δεν έχουμε άλλες πλάτες. Κι όσες φορές ο ελληνικός λαός στηρίχτηκε στις δικές του πλάτες, κέρδισε. Όσες φορές στηρίχτηκε σε ξένες, έχασε. Αυτό λέει η ιστορία.» Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Μανόλης Γλέζος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr με αφορμή τη γενική απεργία της 20ης Φεβρουαρίου 2013.

Κρ.Π.: Εν όψει της γενικής απεργίας που θα γίνει στις 20 Φεβρουαρίου, θα θέλατε να επισημάνετε κάτι;

Μ.Γλ.: Επισημαίνω το γεγονός, κατ’ αρχήν, ότι ο αγώνας των εργαζομένων είναι η απάντηση στην πολιτική της ηθικής και οικονομικής τους εξόντωσης. Γιατί τονίζω και επιμένω στην ηθική πλευρά του ζητήματος; Διότι υπάρχει ένα αναπάντητο ερώτημα από την πλευρά των Τροϊκανών και της κυβέρνησης που έχει άμεση σχέση με αυτό το πρόβλημα:

Γιατί, ενώ δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός για την κρίση που έχει προκληθεί στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, να πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα; Πρώτα και κύρια οφείλουν να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα, όλοι όσοι υποστηρίζουν την Τρόϊκα, κι αυτοί που εκτελούν τις εντολές της.

Κόψανε μισθούς, κόψανε μεροκάματα, κόψανε συντάξεις, κόψανε επιδόματα όλων των τύπων και των κατηγοριών, έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο απελπιστικό, και δεν εννοούν να δώσουν απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.

Με τα χρήματα που αρπάξανε από το λαό, πήγανε να σώσουνε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. 180 δις έχουν πάρει ως τώρα οι τράπεζες για να περισωθούν, και οφείλουν 533 δις, που λένε ότι άρχισαν να τα δίνουν(δεν είναι σίγουρο ακόμα αυτό…), αλλά το ερώτημα εξακολουθεί και παραμένει: Γιατί πρέπει να πληρώσει ο ελληνικός λαός;

Κρ.Π.: Και η Τρόικα παραδέχτηκε ότι έκανε και λάθος…

Μ.Γλ.: Αυτά όλα τα θεωρώ παρωνυχίδες. Το κύριο θέμα είναι αυτό το ερώτημα.

Γι’ αυτό ο αγώνας των εργαζομένων, είναι δίκαιος! Και όλες οι μορφές του αγώνα, από τις στάσεις εργασίας, μέχρι τις συμβολικές καταλήψεις, θεωρώ ότι είναι αναγκαίες από τη μεριά του εργαζόμενου λαού. Και ειδικά ο εργαζόμενος λαός, πρέπει να κατανοήσει αυτό το πρόβλημα που ανέφερα, για να μπορεί να έχει τα βασικά επιχειρήματα για να προχωρήσει μπροστά.

Κρ.Π.: Γενική απεργία, μίας μόνο μέρας, μπορεί να φέρει αλλαγές; Δεν θα έπρεπε να γίνει απεργία διαρκείας;

Μ.Γλ.: Απ’ ότι φαίνεται, δεν έχει γίνει κατανοητό ως τώρα, όλο το πρόβλημα, όπως το έθεσα πριν. Νομίζουν μερικοί ότι ντε και καλά, είναι κάτι που έρχεται από τη μοίρα. Ότι είναι δηλαδή «τυχερό» μας να πληρώνουμε τη κρίση! Επίσης, πως είναι προδιαγεγραμμένο, το ότι πρέπει να την πληρώσει ο λαός! Και γι’ αυτό ζητούν θυσίες από το λαό.

Για να προβεί κάποιος σε έναν αγώνα, πρέπει πρώτα να γνωρίζει απόλυτα το θέμα. Αν δεν το γνωρίζει, μην περιμένουμε να συνειδητοποιήσει και το πρέπει να κάνει. Δηλαδή, για να αποκτηθεί η απαραίτητη συνείδηση, ώστε να ενεργήσει ο οποιοσδήποτε πολίτης για οποιοδήποτε θέμα, προϋποθέτει οπωσδήποτε γνώση του προβλήματος! Και μάλιστα, ολοκληρωμένη γνώση του προβλήματος.

Αν δεν έχει επίγνωση και αυτογνωσία, και δεν κατέχει ένα πρόβλημα, δεν μπορεί να προχωρήσει.

Γι’ αυτό το λόγο, λέω, ότι αν δεν το κατανοήσουν απόλυτα αυτό το θέμα οι εργαζόμενοι -γι αυτό και το προτάσσω- δεν πρόκειται να αποκτηθεί η απαραίτητη αυτογνωσία και κατά συνέπεια η απαραίτητη κοινωνική συνείδηση, ώστε όλοι μαζί να προβούμε σε μια πανελλαδική απεργία διαρκείας με αίτημα: Σταματήστε, πια, αυτό το κακό!

Κρ.Π.: Δεν θα έπρεπε, όμως, να γίνει μια κινητοποίηση διαρκείας, που να αφορά όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και τους άνεργους, και όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης;

Μ.Γλ.: Για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να εξετάσουμε δύο όψεις του ίδιου προβλήματος.

Η μία όψη είναι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης. Το περίεργο είναι ότι αναγνωρίζει ότι τα μέτρα είναι επώδυνα. Έχει εξαντλήσει όλο το ελληνικό λεξιλόγιο για να περιγράψει τα επαχθέστατα αυτά μέτρα εναντίον του λαού. Και ως λύση, βρίσκει μία και μοναδική: Τα δάνεια! Τα δάνεια όμως, όπως πριν από 2300 χρόνια, είχε πει ο Μένανδρος, δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να δημιουργούν δούλους: «Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί…».

Κι αυτό είναι γεγονός. Άμα δανείζεσαι, για να βγάλεις το χρέος, πάλι πρέπει να ξαναδανειστείς, και μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο. Αρκεί να θυμηθούμε, ότι το πρώτο δάνειο που συνήψε η Ελλάδα, το 1824, το ξοφλήσαμε πριν 12 χρόνια! Σκεφτείτε πόσες φορές το έχουμε… ξεχρεώσει!

Λοιπόν, σε σκλαβώνει το δάνειο. Άρα, δεν είναι λύση τα δάνεια.

Η άλλη όψη του ζητήματος είναι: Μας λένε –δήθεν!- ότι δεν έχουμε να κάνουμε προτάσεις, ότι δεν έχουμε άλλες λύσεις. Και εμείς απαντούμε:

Αν λογαριάζεις το χρήμα ως μέσον παραγωγής αγαθών, πέφτεις σε αυτή την κατρακύλα, και δεν πρόκειται να βγεις από αυτό το αδιέξοδο. Εμείς, που θεωρούμε –και είναι η πραγματικότητα- ότι δεν δημιουργεί το χρήμα αξίες αλλά ο εργαζόμενος δημιουργεί αξίες, απαντούμε: Όταν κινητοποιηθεί ο ενεργός πληθυσμός της χώρας, αμέσως θα δημιουργηθουν αξίες.

Αυτοί, κόβουνε τους μισθούς, κόβουν τις συντάξεις, κόβουν τα επιδόματα, και δεν μπορεί ο εργαζόμενος να πάει να αγοράσει οπότε κλείνει η αγορά και αμέσως παρουσιάζονται τα λουκέτα.

Είναι φως φανάρι ότι η εικόνα που παρουσιάζεται στην Ελλάδα, χαρακτηρίζεται από την ανεργία, από τον κλείσιμο των καταστημάτων, και από τις αυτοκτονίες των απελπισμένων που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Η συνέχεια της συνέντευξης …ΕΔΩ

Μια πρώτη αντίδραση στους νέους φόρους

Κυκλοφόρησε μια ανοικτή πρόσκληση από ομάδα πρωτοβουλίας πολιτών της Μυκόνου και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Καλούμαστε να συζητήσουμε ένα σοβαρό θέμα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του νησιού. Το σημαντικό εδώ είναι πως πάλι είναι πολίτες εκείνοι που μπαίνουν μπροστά.  Πάντα έτοιμοι να προσφέρουν με τον προβληματισμό, την συμμετοχή, την ανταλλαγή απόψεων και ενίοτε την συμμετοχή τους σε αγωνιστικές διεκδικήσεις.

«Συννεφιά» – Μύκονος 2012, φωτο Δ.Ρ.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Αγαπητοί φίλοι
Την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου του σωτήριου έτους 2013, θα γίνει μια πρώτη συνάντηση Μυκονιατών, με σκοπό την συζήτηση επί τοπικών θεμάτων ή και γενικότερων προβλημάτων. Μια πρώτη πρόταση που έχει τεθεί, είναι να βρούμε τρόπο να αντιμετωπίσουμε τη φοροθύελλα που έχει ξεσπάσει, εν Ελλάδι, αλλά και εν Μυκόνω, κυρίως με τους νέους φόρους μεγάλης ακίνητης περιουσίας, ειδικά σε χωράφια που δεν αποδίδουν έσοδα στον ιδιοκτήτη τους και έχουν χαρακτηριστεί ως μη δομήσιμα και κατά συνέπεια μη εμπορικά, από το τελευταίο Χωροταξικό που έπληξε το νησί μας. Μία πρώτη σκέψη επίσης είναι να αντιμετωπισθεί το θέμα νομικά, με ομαδικές αγωγές κλπ. Όπως αντιλαμβάνεστε για να αποδώσουν τέτοιες ενέργειες απαιτείται μεγάλη συμμετοχή πολιτών. Ας συναντηθούμε λοιπόν, για να μετρηθούμε και να δούμε αν η κοινωνία μας θέλει να αγωνιστεί για μια άσπρη μέρα ή προτιμάει την ανώφελη γρίνα των ομηγύρεων που δεν οδηγεί πουθενά.
Θα προσκληθούν δικηγόροι, λογιστές και εφοριακοί του νησιού, ώστε να βοηθηθεί η διαδικασία.
Τετάρτη 23 Ιανουαρίου, καφε BLU BLU (παλιό λιμάνι) στις 6.00μμ. Επελέγη το συγκεκριμένο καφέ λόγω του παιδότοπου που έχει, ώστε να μην έχουν θέμα ακόμη και οι γονείς μικρών παιδιών!

Απάντηση σε ανώνυμο λασπολόγο

Απάντηση στον  ανώνυμο λασπολόγο  Γιάννη Ι. και στο κείμενό του:  «Για την διεφθαρμένη Δ.Ο.Υ. Μυκόνου-Κλείστε την να τελειώνουμε…»

της Άννας Καμμή

Δεν μου αρέσει να απαντώ σε αισχρά κείμενα λασπολόγων και μάλιστα ανώνυμων!

Νομίζω ότι χάνω τον πολύτιμό μου χρόνο να ασχολούμαι με ανόητους κειμενογράφους που «σκοτώνουν» την ώρα τους συκοφαντώντας άλλους, κρυμμένοι στην ανωνυμία τους!

Αποφάσισα παρόλα αυτά να το κάνω, όχι γιατί το κείμενο θέλει να με θίξει προσωπικά και κατηγορεί την Δημοτική Κίνηση που εκπροσωπώ( ΚΕΠοΜ), αλλά γιατί αγνοεί εσκεμμένα όλον αυτόν τον κόσμο , τους Πολίτες αυτού του νησιού, που για μια ακόμη φορά διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση της ζωής τους.                                                                                                                          Αυτή την φορά  οι αντιδράσεις και οι κινητοποιήσεις έγιναν  πιο δυναμικά και πιο μαζικά και φαίνεται πως ενόχλησε μερικούς βολεμένους, πραγματικά αργόσχολους, που φοβούνται μήπως και διαταραχθεί το status kwo αυτού το τόπου και χάσουν κάνα κοκαλάκι που τους πετάνε για να «γλείφουν».

Τα προβλήματα της Μυκόνου δεν άρχισαν και τέλειωσαν με την ενδεχόμενη κατάργηση της Εφορίας της!

Εμείς τουλάχιστον- που δεν έχουμε τι να κάνουμε και που έχουμε λύσει το βιοποριστικό μας πρόβλημα κατά των Γιάννη Ι. (ευτυχώς που η Μύκονος είναι μια σταλιά τόπος και γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, όλοι πλην των ανωνύμων)- εμείς λοιπόν χρόνια τώρα αντιδρούμε για θέματα που αφορούν στην καθημερινότητά μας και το δημόσιο καλό!

Χρόνια τώρα αντιπαλεύουμε ένα διεφθαρμένο σύστημα που εκτρέφει  χορτάτους λασπολόγους που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία: Να σπέρνουν  συκοφαντίες και έριδες για να υπηρετήσουν τους αφέντες  τους οι οποίοι  δεν θέλουν να διαταράζεται η ηρεμία τους !

Λειτουργούν σαν τους κουκουλοφόρους σε μια ειρηνική πορεία !

Ο Γιάννης Ι. και οι όμοιοί του δεν μπορούν να δεχθούν ότι  ο κόσμος  δεν είναι  κοπάδι προβάτων , έχει αρχίσει  να ξυπνάει και να διεκδικεί.

Ζούμε σε εποχή «κρίσης». Κρίσης αξιών που οδήγησε σε πολιτική και οικονομική κρίση, αποτέλεσμα ενεργειών διεφθαρμένων πολιτικών που εκλέγονταν από πελάτες ψηφοφόρους.

Μπορούμε όμως να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και να έρθουμε πιο κοντά, να  βγάλουμε τις ταμπέλες που μας έμαθαν να τοποθετούμε και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να διεκδικούμε και να αγωνιζόμαστε. Δεν θα αφήσουμε τον Γιάννη Ι. και τους ομοίους του να δηλητηριάσουν  την συνοχή μας και να υποτονίσουν τις αντιδράσεις μας, που από εδώ και πέρα θα είναι πιο συχνές. Θα τους παραμερίσουμε και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όπως τόσα χρόνια ξέρουμε να κάνουμε!

Είμαι υπερήφανη που ανήκω σε αυτήν την δυναμική ομάδα των Πολιτών της Μυκόνου, που επώνυμα και λεβέντικα ενεργήσαμε ομαδικά για ένα από τα προβλήματα του τόπου και που καταφέραμε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να πιέσουμε  για την εύρεση μιας δίκαιης για  όλους λύσης.

Κανένας σωστός πολίτης δεν θέλει διεφθαρμένο κράτος και υπηρεσίες! Η διαφθορά καλλιεργείται  από πολιτικούς που ψηφίζονται από τύπους σαν τον Γιάννη Ι.!

Και η  σημερινή  Δ.Ο.Υ Μυκόνου δεν μας έχει δείξει σημάδια διαφθοράς!

Για να τελειώσω με τους χαρακτηρισμούς  του Γιάννη Ι.

Δεν είναι μόνο ανήθικος λασπολόγος. Το πάθος του «κιτρινισμού» του δεν του επιτρέπει να διαβάζει σωστά τις ανακοινώσεις που του στέλνονται.

Συμβουλή: To «σκοτάδι»  δεν βοηθάει την όραση. Βγες και λίγο «έξω», κάνε καμιά βόλτα στην ωραία φύση του νησιού μας. Μπορεί και να αποκτήσεις πιο δημιουργικά ενδιαφέροντα…

Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 2012 ,

Μέρα μνήμης για αυτούς που «νοιώθουν»!

Σημείωση-Σχόλιο Κ.Ε.Πο.Μ. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έχουμε ως τώρα σχολιάσει ανώνυμα λιβελογραφήματα κι ας έχουμε υποστεί συνεχή και αδιάκοπη ρίψη λάσπης. Το κάνουμε σήμερα και αναρτούμε την απάντηση της Άννας Καμμή γιατί πέρα από το προσωπικό θίγεται και ένα πλήθος ανθρώπων ποιυ συμμετείχαν σε έναν αγώνα που αποτελεί συνέχεια άλλων αγώνων. Δεν άρχισε χτες και δεν τελειώνει σήμερα. Συνεχίζουμε υπογράφοντας κανονικά τα κείμενά μας, είτε ως ιδιώτες είτε ως φορέας, γιατί απλά δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε. Οι επιθέσεις εναντίον στελεχών μας δεν είναι τυχαίες. Και στο παρελθόν κάποιοι δεν είδαν με καλό μάτι την συνεχή παρουσία μας στα κοινά. Τους χαλάει τα σχέδια γι αυτό και οι συνεχείς επί του προσωπικού επιθέσεις λασπολογίας. Προφανώς και σήμερα κάποιοι ενοχλήθηκαν από την πρώτη κιόλας παρουσία της Άννας στο Δημοτικό Συμβούλιο. Εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε την κοινωνία χωρίς να κρυβόμαστε! Όπως δεν κόπηκαν τα φτερά της Δέσποινας, έτσι και η Άννα θα συνεχίζει να φτερουγίζει στην καθημερινότητα των αγώνων για το καλό του νησιού σαν μια ακόμα δυναμική παρουσία που προκύπτει μέσα από τη συλλογικότητα των οργάνων της Κ.Ε.Πο.Μ.

Και μια πληρωμένη απάντηση από την Άννα Λοΐζου

                           Διαλέξτε λοιπόν στρατόπεδο

Η υβριστική επίθεση προς την κα Καμμή και την ΚΕΠΟΜ,

προσβάλει και όλους εμάς που συμμετείχαμε στην κατάληψη

της ΔΟΥ Μυκόνου και δεν είμαστε ούτε Καμμή ούτε ΚΕΠΟΜ,

πολύ δε περισσότερο, αργόσχολοι!

Για μια ακόμη μια φορά βλέπω πως τα προβλήματα των συμπατριωτών μου Μυκονιατών, τελικά γι’ αυτούς δεν είναι προβλήματα. Σκέφτομαι πως όταν έγινε το Χωροταξικό κανείς δε διαμαρτυρήθηκε, όταν αυξήθηκαν οι αντικειμενικές αξίες δεν άνοιξε ρουθούνι, για το ΦΠΑ του τουριστικού προϊόντος δε μίλησε κανείς, η αύξηση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων δεν ενόχλησε κανέναν, η έλλειψη προσωπικού και κονδυλίων από Κέντρο Υγείας, Αστυνομία, σχολεία, υπηρεσίες, δεν αφορά κανέναν Μυκονιάτη, ούτε βέβαια η διαφθορά του Δήμου. Τουλάχιστον δεν ξεσηκώθηκε κανένας για να ξεσηκώσει και μερικούς άλλους, να φωνάξουν όλοι μαζί, να εκβιάσουν Αρχές και Κράτος, μήπως και διορθωθεί τίποτα…

Τώρα έδωσε ο θεός και ξεσηκώθηκαν μερικοί για το κλείσιμο των ΔΟΥ.

Και ώ! του θαύματος, από τότε που το αντιλήφθηκαν οι διάφοροι ΑΝΩΝΥΜΟΙ του διαδικτύου και των καφενείων, άρχισαν να βρίζουν θεούς  και δαίμονες και όπως πάντα με τη γνωστή γλώσσα των τραμπούκων. Μεταξύ αυτών κάποιος Γιάννης Ι., (δηλαδή ανώνυμος κι αυτός) μας ενημερώνει πως «Η ΔΟΥ δίνει νόημα ζωής στους αργόσχολους». Και συνεχίζει με υβριστική επίθεση προς την κα Καμμή και την ΚΕΠΟΜ, που προσβάλει και όλους εμάς που συμμετείχαμε στην κατάληψη της ΔΟΥ Μυκόνου και δεν είμαστε ούτε Καμμή ούτε ΚΕΠΟΜ, πολύ δε περισσότερο, αργόσχολοι!

Άκουσε λοιπόν Γιάννη Ι. και οι όμοιοί σου, πως έχουν τα πράγματα :

Αυτός ο τόπος κατοικείται από διάφορες κατηγορίες ανθρώπων. Από ακαταμάχητους ηλίθιους, αμόρφωτους και συμφεροντολόγους (βάσει εκλογικών στοιχείων, 1300 τόσοι είναι ψηφοφόροι επιπέδου κορνίβα)- κατηγορίες επικίνδυνες για τον τόπο – μέχρι αδιάφορους, βολεμένους, φοβισμένους, πολιτικοποιημένους, ευαισθητοποιημένους, ρομαντικούς, φιλήσυχους, φιλόδοξους, κουλτουριάρηδες, ξένους και λίγους που ξέρουν τι ακριβώς θέλουν από τη ζωή τους και το διεκδικούν.

    Αυτός ο τόπος λοιπόν δεν ανήκει μόνο στους τραμπούκους του. Ανήκει και σε όλους εμάς που δε ζούμε μόνο για την τσέπη μας, αλλά και για μια ποιότητα ζωής για εμάς και τα παιδιά μας.

    Μάθε λοιπόν, πως κανένας από εμάς δεν θα είχε αντίρρηση να μηχανογραφηθεί η ΔΟΥ και να γίνεται η δουλειά μας όπως γίνεται στη Βρετανία π.χ, όπου το κτίριο της εφορίας, υπάρχει μόνο για ειδικές περιπτώσεις εξυπηρέτησης του πολίτη και τις καθημερινές υποθέσεις του ο πολίτης, τις διεκπεραιώνει είτε με αλληλογραφία με την εφορία, είτε ηλεκτρονικά, πληρώνει ηλεκτρονικά κλπ.

      Επειδή όμως ζούμε στη σημερινή Ελλάδα, με ψεύτες πολιτικούς και ένα πουλημένο κράτος, που από νοικοκυραίους κοντεύει να μας καταντήσει ζητιάνους, δε ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ ότι ο υπάρχον κρατικός μηχανισμός θα καταφέρει να μηχανογραφήσει εγκαίρως τις ΔΟΥ και να απασχολήσει αλλού τους υπαλλήλους, που μπορεί να τους βρίζουμε, εν προκειμένω χωρίς στοιχεία και άδικα κατά την άποψή μου, αλλά δεν παύουν να είναι Έλληνες με οικογένειες και ίσα δικαιώματα με όλους τους άλλους. Απλά το κράτος θα  ταλαιπωρήσει όπως πάντα  τους πολίτες για κανένα 6μηνο -στην καλύτερη περίπτωση- και μετά θα πει «δεν τα καταφέραμε», όπως μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό κάνουμε κατάληψη «προληπτικά», σαν μέσον πίεσης, ώστε επιτέλους το κράτος να τηρήσει τις δεσμεύσεις του ΕΓΚΑΙΡΩΣ. Τις απόψεις μας μάλιστα συμμερίζονται και όλα τα νησιά που μετακινούνται οι ΔΟΥ τους και ήδη κάνουν απεργίες και καταλήψεις, τα περισσότερα με πρωτοστάτες τους Δήμους τους και τον κόσμο τους ενωμένο! Και επιτέλους κάνουμε μια αρχή, μήπως και βρούμε τελικά έναν τρόπο να αντιμετωπίσουμε και τα υπόλοιπα προβλήματά μας όλοι μαζί!

   Και επειδή όσοι λέτε τα δικά σας, στην ουσία είσαστε έξω απ’ το χορό, μάθετε ότι όσοι ήταν εκείνο το βράδυ στο Γρυπάρειο ξέρουν πολύ καλά πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία και γιατί τώρα. Ήμασταν όλοι εμείς που είπαμε  εκεί μέσα τις απόψεις μας, που αφήσαμε στην άκρη τις πολιτικές μας πεποιθήσεις, που μιλήσαμε και για τα υπόλοιπα προβλήματα της Μυκόνου, που κατά καιρούς τους ίδιους πάντα Μυκονιάτες έχουν απασχολήσει, όπως τα σκουπίδια (βλέπε ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΜΥΚΟΝΟΥ), τα σχολεία (βλέπε ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΟΝΕΩΝ), διαφθορά Δήμου (βλέπε σε τι θέση βρίσκονται σήμερα αυτοί που την  αποκάλυψαν), κοινωνικά προβλήματα (βλέπε ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ, ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ) κλπ.

ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΓΡΑΦΙΚΟΙ!!!!!

Κι απέναντι, ΠΑΝΤΑ οι ίδιοι και οι ίδιοι που τίποτε δε θέλουν να αλλάξει σε αυτό τον τόπο, από φόβο μήπως και αλλάξουν οι ρουσφετολογικές τους συνήθειες, γιατί χωρίς αυτές είναι ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ στον ίδιο τους τον τόπο!

     Και τι να πρωτοεξηγήσεις σε αυτόν το Μυκονιάτη που στέλνει το παιδί του  στο σχολείο, όχι  για να μορφωθεί αλλά για να το ξεφορτωθεί από το σπίτι!!! Τι να εξηγήσεις στο Μυκονιάτη της πουλημένης ψήφου, που είναι δεμένος χειροπόδαρα στα πολιτικά  ρουσφέτια που χρωστάει; Στο Μυκονιάτη που χτυπάει την πόρτα του Δημάρχου μόνο για να γλύψει, προκειμένου να κάνει την παρανομία του ή τη δουλειά του;

Σας φταίει λοιπόν η ΔΟΥ και το γιατί ξεσηκώθηκε ΤΩΡΑ ο κόσμος!

Ε, λοιπόν αυτή τη φορά δε θα σας περάσει. Ή μαζί μας θα ‘ρθείτε ή θα βρεθείτε απέναντι. Αυτό το κράτος είναι υπό κατεδάφιση. Αλλά πέφτοντας θα πάρει μαζί του και όλη τη χολέρα που το ίδιο έσπειρε ανάμεσά μας. Και επιτέλους έφτασε η ώρα να ακουστούν και των φιλήσυχων και ρομαντικών οι φωνές. Η λάσπη που πετάτε στα άδεια κεφάλια σας θα πέσει.

Και αφού ή λέξη ΜΑΖί δεν σας λέει τίποτε, διαλέξτε στρατόπεδο!

Η παρέμβαση της Άννας Λοΐζου όπως και της Άννας Καμμή, έτσι για την ιστορία, απαντά εδώ!

Άκαιρη κι αψυχολόγητη επίθεση της ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ στην Κ.Ε.Πο.Μ.

Οι Γαλάτες αντιστέκονται σε κατακτητές και υποταγμένους

Με αφορμή την επίθεση στην ΚΕΠΟΜ από την δημοτική κίνηση ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ μέσω του εντύπου «Σχολιάζω», αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε την βαθιά απογοήτευση μας για την αισθητική των συντακτών που συνέθεσαν ένα κείμενο γεμάτο λαϊκίστικες κορώνες στο οποίο δεν χωρούν επιχειρήματα. Ένα κείμενο γεμάτο αντιφάσεις, ανακρίβειες, διγλωσσία και κραυγαλέα ψεύδη. Ένα κείμενο που δεν σέβεται καν την δεοντολογία αφού στερεί στον αναγνώστη την δυνατότητα να βρει τις πηγές των άρθρων στα οποία απαντά και τα οποία έχει περιπλέξει, δίνοντας μόνο τον σύνδεσμο του μπλογκ που εκφράζει τις απόψεις της Επόμενης Μέρας.Ένα κείμενο που τελικά απλά ικανοποιεί την επηρμένη αυταρέσκεια των συντακτών του οι οποίοι με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς βγάζουν τα απωθημένα τους πιστεύοντας ότι με την κατασυκοφάντηση πιστώνουν πολιτικά κέρδη.

Η Κ.Ε.ΠΟ.Μ γνωρίζει μόνο την πολιτική που γίνεται με αρχές και όχι εμπρόσωπες αναφορές ή αναχρονιστικό και αναστοχαστικό καφενειακό λόγο.

Στον κραυγαλέο λόγο της Επόμενης Μέρας αποτυπώνονται όλα εκείνα τα συστατικά που οδήγησαν την Μύκονο στην οπισθοδρόμηση. Φαίνεται ότι ο συνδυασμός του κ. Φιορεντίνου  αδυνατεί να απεγκλωβιστεί από το παρελθόν όπου συνυπήρξε με τα στελέχη της παρούσας Δημοτικής Αρχής, όταν σαν κομμάτι ενός πάζλ ανέχτηκε την αδιαφάνεια, την άλογη ανάπτυξη και την περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Η Κ.Ε.ΠΟ.Μ έχει διαφορετικό όραμα για την Μύκονο. Ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2010 από κατοίκους του νησιού που θεώρησαν ότι πρέπει να ακουστεί μια διαφορετική φωνή στον Δήμο, κρίνοντας ότι οι υπάρχοντες συνδυασμοί δεν διέφεραν επί της ουσίας μεταξύ τους. Μέλη της Κ.Ε.ΠΟ.Μ είναι για χρόνια ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας με συμμετοχή σε διάφορους φορείς και δεν θεωρείται απουσία από τα κοινά η μη προηγούμενη συμμετοχή στο δημοτικό συμβούλιο.

Προφανώς με το κείμενο αυτό η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ επιλέγει να αντιπαρατεθεί
απρόκλητα με την ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΥΚΟΝΟΥ, πράγμα το οποίο
σημαίνει ότι μας θεωρεί αντιπάλους κι όχι πιθανούς συμμάχους για μια
Μύκονο διαφορετική. Είναι σαφές ότι τη λογική αυτή εμείς δεν μπορούμε
να την παρακολουθήσουμε. Έχουμε επιλέξει σαν αντίπαλό μας την
παρούσα Δημοτική Αρχή για την ως τώρα πολιτεία της και τις ατομικές
συμπεριφορές των εκπροσώπων της. Η παράταξη του κ. Φιορεντίνου οφείλει
να ξεκαθαρίσει με ποια πλευρά είναι και τι είδους συμμάχους αναζητά
στον αγώνα για την αυριανή Μύκονο.

Τελειώνοντας θέλουμε να επισημάνουμε ότι δεν δεχόμαστε μαθήματα δημοκρατίας από εκείνους που επέλεξαν να είναι κομματικά αγκιστρωμένοι, δέσμιοι νεοφιλελεύθερων πολιτικών και συνδεδεμένοι με ένα πελατειακό κατεστημένο που οδήγησε τον τόπο σε βαθιά κρίση.

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΥΚΟΝΟΥ

Links: (Όλη η εφ. «Σχολιάζω» με το δισέλιδο που αφορά στην ΚΕΠΟΜ) https://docs.google.com/document/d/1rXj_cY9fhk6tS-3-XegQLa_hcNSNIZU0zOk0C9LYaWM/edit?pli=1

(άρθρο συντάκτη της ΚΕΠΟΜ το οποίο ενόχλησε την ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ):

https://kepom.wordpress.com/2012/05/24/limeniko-tameio/

Κι εδώ το …πουλάκι: http://issuu.com/kepom γιατί τα στελέχη της ΚΕΠΟΜ δεν το δηλώνουν απλά, αλλά ήταν, είναι και θα είναι παρόντα και ανοικτά στην ενημέρωση και στον αξιοπρεπή διάλογο.

Tι συμβαίνει τελικά με το Λιμενικό Ταμείο;

Γιατί δεν υπάρχουν λεφτά ν’ αγοραστεί πετρέλαιο για τα οχήματα και τις γεννήτριες, για τους λαμπτήρες στη λιμενική ζώνη, πόσιμο νερό και χαρτί τουαλέτας για τους υπαλλήλους του Λιμενικού Ταμείου; Πώς το επταμελές Δ.Σ. ως δια μαγείας γίνεται εννιαμελές; Να το κουνέλι απ’ το καπέλο!

Προς το λιμάνι. Φωτογραφία, Βιβή Χανιώτη.

Όλοι έχουμε ακούσει ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει με το λιμενικό ταμείο τον τελευταίο χρόνο.  Κάτι σοβαρό που αφορά στην λειτουργία του. Ότι δηλαδή δεν υπάρχουν λεφτά ν’ αγοραστεί πετρέλαιο για τα οχήματα του, ότι δεν υπάρχει επίσης πετρέλαιο για τις γεννήτριες του κι έτσι αν η ΔΕΗ έχει διακοπή, το λιμάνι θα σβήσει. Ότι δεν υπάρχουν λεφτά ν’αντικατασταθούν οι λαμπτήρες τoυ λιμανιού, που χαλάνε. Ότι δεν υπάρχει χαρτί για τους εκτυπωτές, μελάνια, νερό για τους υπαλλήλους, χαρτί τουαλέτας. Είναι ποτέ δυνατόν;

Πριν να φθάσουμε όμως ως εδώ, θα πρέπει να πάρουμε τα πράγματα με μιά σειρά. Τα Λιμενικά Ταμεία(ΛΤ) που δημιουργήθηκαν με διάταγμα το 1939, υπάγονταν αρχικά στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας(ΕΝ),  ήταν αλλά και εξακολουθούν να είναι εξουσιοδοτημένα να εισπράτουν τέλη χρήσης λιμένος, τέλη προσόρμησης πλοίων, χρήση πεζοδρομίων και κοινόχρηστων χώρων στην περιοχή των λιμανιών, επιχορηγήσεις,  εισφορές, αντίτιμα πραγμάτων ή υπηρεσιών, και διάφορα άλλα. Μιά δημόσια δηλαδή υπηρεσία που εισπράτει για το κράτος.  Όλο αυτό, κατά τους ταπεινώτερους υπολογισμούς, ξεπερνά το ποσό του 1.1 εκατομμυρίου ευρώ τον χρόνο για τα μυκονιάτικα δεδομένα. Είναι δυνατόν λοιπόν μια τέτοια υπηρεσία να μην έχει χρήματα για χαρτί τουαλέτας;

Υπομονή… Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 παρουσιάζεται μιά ευκαιρία: στo πλαίσιo των διαδικασιών ανάπτυξης αποκεντρωμένων δομών διοίκησης, ενισχύοντας έτσι τους κατά τόπους δήμους, τα ΛΤ μπορούν, εφ’ όσον οι τοπικές δημοτικές αρχές το επιθυμούν, να μετατραπούν σε δημοτικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ), με επταμελή διοικητικά συμβούλια(ν. 2738/1999), περνώντας μ’ αυτόν τον τρόπο απο την δικαιοδοσία του υπουργείου Ναυτιλίας σ’ εκείνη των Εσωτερικών. Ο τότε δήμαρχος Χ. Βερώνης, μαζί με αρκετούς δημάρχους άλλων ¨τουριστικών νησιών¨, αρπάζει την ευκαιρία και το Λιμενικό Ταμείο γίνεται, μετά τις απαραίτητες γραφειοκρατικές ρυθμίσεις,  δημοτικό νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, ενώ το 2003 αποκτά και το πρώτο του, επταμελές, διοικητικό συμβούλιο (ΔΣ). Οι κρουαζιέρες έχουν πάρει τα πάνω τους, κόσμος και αυτοκίνητα πηγαινοέρχονται με αυξανόμενο ρυθμό και ο δήμος έχει έτσι αποκτήσει ένα  οικονομικά ανθηρό δημοτικό φορέα που είναι σε θέση, τουλάχιστον, να αντιμετωπίσει τα έξοδά του.

Μέχρι την παραίτηση του Βερώνη, το σύστημα λειτούργησε ως εξής: η στελέχωση του ΔΣ αφορούσε τον δήμαρχο, τον λιμενάρχη, και ανθρώπους που λίγο ως πολύ είχαν κάποια σχέση με το αντικείμενο, χωρίς να είναι οπωσδήποτε και πολιτικά πρόσωπα. Μετά βέβαια από την εμφάνιση ισχυρής αντιπολίτευσης στον Δήμο, το 2006, και το Δ.Σ. του λιμενικού ταμείου πολιτικοποιήθηκε,  με την εξής αναλογία: 4 εκπρόσωποι της πλειοψηφίας ( ένας τους ο δήμαρχος ), 2 της μειοψηφίας, 1 ο λιμενάρχης, σύνολο 7. Η πλειοψηφούσα παράταξη στον δήμο έλεγχε απόλυτα και το Λιμενικό Ταμείο.

Την 1/1/2009 ο Βερώνης παραιτείται και το ΔΣ του Λιμενικού Ταμείου συνεχίζει με αντικαταστάτη τον επόμενο δήμαρχο, χωρίς καμμιά άλλη αλλαγή. Η συμπολίτευση συνεχίζει να ελέγχει το ταμείο.

Μετά τις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010, το παλιό ΔΣ παραιτείται σύμφωνα με τον νόμο και τοποθετείται νέο από 1/1/2011. Εδώ έχουμε όμως νομικές αλλαγές. Στον νέο Δημοτικό και Κοινοτικό Κώδικα (ν.3463/2006), που στο μεταξύ ισχύει, αναφέρεται ότι εφ’όσον οι υπάλληλοι του ΛΤ ξεπερνούν τους 10 δικαιούνται μιά έδρα στο ΔΣ. Οι υπάληλλοι όντως ξεπερνούσαν πιά τους 10, διεκδικούν το δικαίωμά τους και έτσι μία από τις έδρες της πλειοψηφίας δίνεται σ’αυτούς 1. Εκεί λοιπόν, στις αρχές του 2011 και στο νέο ΔΣ,  για πρώτη φορά ο δήμαρχος και η συμπολίτευση, με την ευκαιρία μιας αδιάφορης, για τους υπόλοιπους Μυκονιάτες, απόφασης  «για την ρύθμιση κυκλοφοριακών θεμάτων » [ποιός έχει το πάνω χέρι στην είσοδο των τροχοφόρων στο Γιαλό, ο δήμαρχος ή ο λιμενάρχης;] συνειδητοποιούν ότι δεν διαθέτουν οπωσδήποτε και την πλειοψηφία 2.

Και  εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα, για το τι θα ήταν καλύτερο να γίνει. Μπαίνοντας κατ’ αρχήν στην θέση του δημάρχου όλο αυτό σήμαινε ότι σε μια οικονομικώς αρνητική συγκυρία, πιθανώς να είχε προβλήματα ελέγχου στην ανθηρή υπηρεσία που λέγεται Λιμενικό Ταμείο. Τα προβλήματα φυσικά, προέκυψαν άθελά του από την εφαρμογή μιας νέας πρακτικής που στο μεταξύ αναπτύχθηκε (μια έδρα της πλειοψηφίας στους εργαζόμενους), καθιστώντας έτσι την πλειοψηφία της συμπολίτευσης ζητούμενο και όχι δεδομένο. Χρειαζόταν μια ενημέρωση της καθ’ ύλην αρμόδιας αποκεντρωμένης διοίκησης, για το οξύμωρο της κατάστασης. Ότι δηλαδή, η πλειοψηφούσα αρχή στον δήμο αδυνατεί να ελέγξει μιά υπηρεσία της από την στιγμή που ο νομοθέτης άλλως όρισε. Το να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα θα ήταν θέμα χρόνου και σίγουρα θα λυνόταν υπέρ της συμπολίτευσης, αφού ο νομοθέτης ενδιαφέρεται και για την όσο το δυνατόν πιό εύρρυθμη λειτουργία των θεσμών. Ένας συναινετικός δήμαρχος θα άφηνε τα πράγματα ως έχουν, κρατώντας χαμηλούς τόνους, βρίσκοντας ένα μίνιμουμ συννενόησης με την αντιπολίτευση, λύνοντας τα προβλήματα σε τοπικό επίπεδο. Ωστόσο η πραγματικότητα τόσο εντός, όσο και εκτός, του δημαρχιακού μεγάρου, είναι εντελώς διαφορετική και άκρως απογοητευτική. Δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα συννενόησης, ούτε καν προσπάθεια για κάτι τέτοιο, μεταξύ δημάρχου και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς για όλους μας!

Κι έτσι επιλέχθηκε, όπως θα δείτε, η χειρότερη δυνατή λύση. Θέλω να πιστεύω ότι ο δήμαρχος, επηρεαζόμενος από παρατρεχάμενους, πρόθυμους να του πουλήσουν εκδουλεύσεις, ή άσχετους που το έπαιζαν νομικοί, κι έχοντας απέναντί του μια αντιπολίτευση που τον περίμενε στην γωνία, προέβη σε μια σειρά από βεβιασμένες κινήσεις, δηλαδή γκάφες, που δυστυχώς γι’αυτόν, θα μένουν στο διαδίκτυο εσαεί για να του το θυμίζουν.

Τι ακριβώς έγινε; Για να ξεπεραστεί το αδιέξοδο των επτά εδρών, (3 η πλειοψηφία, 4 οι υπόλοιποι, δηλαδή 2 η μειοψηφία, 1 οι εργαζόμενοι, 1 ο λιμενάρχης), κάποιος φωστήρας με ερασιτεχνικές νομικές γνώσεις -πως αλλοιώς να τον πω!-  έφτιαξε ένα συμπίλημα όλων των νομολογιών που υπήρξαν στο μεσοδιάστημα, [ δεν θέλω να σας πονοκεφαλιάσω, αλλά για όσους ενδιαφέρονται ας δουν στο 3 ] και ως δια μαγείας οι επτά έδρες έγιναν εννιά. Να το κουνέλι απ’ το καπέλο! Δηλαδή, 5  της πλειοψηφίας και 4 όλοι οι άλλοι. Ως κύριο επιχείρημα, χρησιμοποιήθηκε το άρθρο 244 του νόμου 3463/06, που ορίζει μεταξύ άλλων: “…ο αριθμός των μελών του διοικητικού συμβουλίου (των λιμενικών ταμείων), ορίζεται σε εννέα (9) στην περίπτωση που η γεωγραφική περιοχή του εκτείνεται στα όρια δύο Ο.Τ.Α (Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης)”. Στην Μύκονο, δυστυχώς ή ευτυχώς, μόνο ένας Ο.Τ.Α. έχει απομείνει. Κι ένας Ο.Τ.Α. σημαίνει 7μελές συμβούλιο!  Ερμηνεύοντας λοιπόν αυθαίρετα το άρθρο, παύθηκε το επταμελές ΔΣ του ταμείου, έγινε ‘’επανα- σύσταση’’ του νομικού προσώπου που λέγεται Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Μυκόνου, ορίστηκε νέο εννιαμελές ΔΣ και πάρθηκαν άμεσα και αποφάσεις 4! Μέσα στην ίδια μέρα! Κι όλα αυτά με απλές αποφάσεις του Μυκονιάτικου δημοτικού συμβουλίου, ως κράτος εν κράτει.  Τυπική ίσως αντίδραση κάποιου που θεωρεί ότι όλα είναι δικά του, άρα και όλα επιτρέπονται; Πλήρης αδυναμία ελέγχου ανίκανων, για να μην πώ επικίνδυνων, συνεργατών; Και καλά αυτοί οι άλλοι μπορεί να έταζαν του δημάρχου ανώγια και κατώγια, δεν είναι εξάλλου υπόλογοι σε κανέναν, ο ίδιος ο δήμαρχος  ωστόσο  που έβαζε την υπογραφή του, δεν δίστασε, δεν αναρωτήθηκε κάν,  αφού την τελική ευθύνη θα την είχε μόνος του; Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά; Ειλικρινά, μου είναι αδύνατον να  καταλάβω!

Όλα αυτά δεν μπορούσαν βεβαίως να μείνουν κρυφά. Άμεσα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, αντί κι αυτός με την σειρά του να προσπαθήσει να λογικεύσει τον δήμαρχο και να του δείξει το άτοπο για το καλό του τόπου, αρχίζει τις οχλήσεις σε όλα τα επίπεδα. Σιγά – σιγά ο κρατικός μηχανισμός αντιλαμβάνεται το μέγεθος της γκάφας και αναλαμβάνουν να εξηγήσουν στον δήμαρχο πόσο κάνουν ένα κι ένα. Γίνεται αρχικά προσπάθεια συμβιβασμού για να στρογγυλευθεί η «επανα- σύσταση» σε «τροποποίηση του καταστατικού» και μετά σε «πρόταση για τροποποίηση» σε αντίστοιχα δημοτικά συμβούλια, αλλά το πράγμα δεν μαζεύεται 4. Έτσι η αποκεντρωμένη διοίκηση βγαίνει τελικά απέναντι στον δήμαρχο, θεωρεί άκυρη την επέμβαση του δήμου στην εκ νέου «σύσταση» ή έστω «τροποποίηση καταστατικού» του λιμενικού ταμείου, θεωρεί παράνομο το νέο εννιαμελές ΔΣ του ταμείου,  με συνακόλουθα άκυρες όλες τις αποφάσεις του. Με δυό λόγια το φιμώνει κανονικά. Κι έτσι ενώ δαπάνες για το ταμείο δεν εγκρίνονται πιά, τα χρήματα λιγοστεύουν, το πετρέλαιο αρχίζει να μην φτάνει, δεν υπάρχουν πιά λεφτά για λάμπες, αλλά ούτε για νερό και χαρτί τουαλέτας και ο δήμαρχος καταφεύγει σχεδόν υποχρεωτικά στο Συμβούλιο Επικρατείας για να βρεθεί λύση. Η δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει βέβαια τους δικούς της, αργούς, ρυθμούς, ο χειμώνας περνά μέσα στην απόλυτη απραξία, η οικονομική κρίση βαθαίνει, το καλοκαίρι έρχεται και ο δήμος το μόνο που έχει καταφέρει είναι να αυτοακυρώσει μιά υγιή οικονομικά  υπηρεσία. Κι όλα αυτά σ’ένα νησί, όπου το λιμάνι που διαχειρίζεται, ακριβώς, το λιμενικό ταμείο, αποτελεί μέρος της βιτρίνας του τόπου. Ποιός  είναι ο πιό χαμένος; Ο δήμαρχος ή ο τόπος;

Τέλος της ιστορίας: Πριν από ένα μήνα περίπου ο δήμαρχος, πιεσμένος αφόρητα από προθεσμίες, μια κάκιστη σαιζόν σε εξέλιξη και τα αδιέξοδα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει, υποχρεώνεται σε ολική αναδίπλωση. Παίρνει πίσω και το νέο καταστατικό, και το εννιαμελές ΔΣ και τις αποφάσεις του. Υποχρεώνεται να ενεργοποιήσει ξανά το παλιό, προ της κρίσης, επταμελές διοικητικό συμβούλιο, ούτως ώστε τα πράγματα να πάρουν πάλι τον δρόμο τους, έστω και μετά από έναν ολόκληρο χρόνο.  Φυσικά η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας εκκρεμεί. Δεν θέλω να προλάβω τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, αλλά η όλη ιστορία στερείται νομικής βάσης. Για να μην μιλήσουμε ξανά και για την αδέξια προσπάθεια εφαρμογής της. Γιατί λοιπόν το Συμβούλιο Επικρατείας να στήσει ευήκοον ούς στον προσφεύγοντα σ’αυτό, δήμο; Και αλήθεια, αν ο δήμος χάσει την υπόθεση,  ποιός θα πληρώσει τα έξοδα; Και ποιός τελικά κέρδισε κάτι απ’ όλα αυτά; Σίγουρα, όχι ο τόπος, ο οποίος βγήκε τραυματισμένος  από μια διελκυστίνδα μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, χωρίς καμμιά απολύτως βαθύτερη ουσία.

Προς τι όλα αυτά;  Διότι ο δήμαρχος και η συμπολίτευση – δυστυχώς και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν δίνει καλύτερα δείγματα γραφής –  φαίνεται να θεωρούν το ΛΤ τσιφλίκι  τους και άρα νομίζουν ότι μπορούν να επιβάλουν την θέλησή τους όποτε και με όποιον τρόπο θελήσουν. Πήραν πιστεύω ένα καλό μάθημα. Πέρα από την έλλειψη διορατικότητας που χαρακτήρισε την όλη ιστορία, νομίζω πως όλοι οι εμπλεκόμενοι ξέχασαν κάτι πάρα πολύ απλό: τα χρήματα του Ταμείου – το δια ταύτα δηλαδή – δεν ανήκουν ούτε στον δήμαρχο, ούτε βέβαια και σε κανέναν από τους υπόλοιπους εκλεγμένους εκπροσώπους στον δήμο, οι οποίοι ελέγχονται – ας μην το ξεχνούν – για τα πεπραγμένα τους. Αν τα χρήματα του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Μυκόνου ανήκουν σε κάποιον, αυτός είναι μόνο η Μύκονος και οι κάτοικοί της.

Και για την ιστορία: Η ΚΕΠοΜ σταθερά αντιτάχθηκε από την αρχή σε όλες τις προσπάθειες της δημοτικής αρχής να την κάνει μέτοχο σ’ αυτό το θολό τοπίο, καταψηφίζοντας όλες τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου που είχαν σχέση με το λιμενικό ταμείο, με τελευταία αυτήν του προυπολογισμού του, προ μηνός περίπου, με το σκεπτικό ότι η συγκεκριμένη δημοτική αρχή δεν κρίνεται ικανή να διαχειριστεί ικανοποιητικά έστω και ένα ευρώ, πολύ δε περισσότερο να συλλάβει και να υλοποιήσει σωστά έναν προϋπολογισμό.

Α. Μ.

1. Δήμος Μυκόνου > Εφημερίδα της Υπηρεσίας > Πρακτικά 2011 >  Αποφάσεις Δημοτικού Συμβουλίου > ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ: 22 / 2011

2. Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Μυκόνου > Θέματα ημερήσιας διάταξης 8/4/2011 > θέμα υπ’ αριθμόν 28 : περί τροποποίησης της κανονιστικής απόφασης ρύθμισης κυκλοφοριακών θεμάτων, ή στο διαδίκτυο  www.mykonosports.gr/index.php?MDL=pages&Alias=MENU_13_24_02_07

3. ν. 2738/1999 (ΦΕΚ 180 Α’), ν.3463/2006, ν.3731/2008, ν.3852/2010

4. sites.diavgeia.gov.gr/dimosmykonou/ada/4Α3ΘΩΚΚ-2 και sites.diavgeia.gov.gr/dimosmykonou/ada/4ΑΣΒΩΚΚ-Θ9Ο και sites.diavgeia.gov.gr/dimosmykonou/ada/4Α3ΘΩΚΚ-Β καιsites.diageia.gov.gr/dimosmykonou/ada/4ΑΘΓΩΚΚ-Ψ

Παιδική χαρά

Του Λεωνίδα Πατραμάνη

Aιών παις εστί παίζων, πεσσεύων. Παιδός η βασιληίη*. Ηράκλειτος

Πρόσφατα έτυχε να βρεθώ με την κόρη μου σε μια παιδική χαρά σε συνοικία της Αθήνας και ντράπηκα. Όχι για την άσχημη κατάσταση της αλλά για το αντίθετο: μέσα σε έναν άλσος πάμπολλα παιχνίδια για τα μικρά παιδιά, με ασφάλεια και ανέσεις για τους γονείς, πεντακάθαρο.

Ντράπηκα για τα δικά μας χάλια: κάθε φορά που βρίσκομαι -σε μια από τις όχι και πολλές παιδικές χαρές του νησιού- ντρέπομαι κατ’ αρχήν για τον εαυτό μου, που επιτρέπουμε τόσα χρόνια να επικρατεί τόση μιζέρια για τα παιδιά μας όταν γύρω μας υψώνεται η πολυτέλεια πρός τέρψιν και των πιο απαιτητικών επισκεπτών (άραγε τι γνώμη σχηματίζουν κάθε φορά που αντικρίζουν τα χάλια μας;)

Ντρέπομαι που τα παιδιά μας δεν μπορούν να απολαύσουν ένα βασικό τους δικαίωμα, το παιχνίδι, όπως άλλού στην Ελλάδα παρ’ όλο που τα νούμερα επαίρονται πως είμαστε -ή τουλάχιστον είμασταν μέχρι προσφάτως- από τους πιο πλούσιους δήμους στην Ευρώπη.

Ντρέπομαι που δεν υπάρχουν άρτιες και καθαρές παιδικές χαρές όπου οι μικρότερες ηλικίες  θα βρίσκονται σε ένα πανδαιμόνιο αθωότητας, ντρέπομαι που δεν υπάρχει ένα κλειστό γυμναστήριο (υπόσχεση πολλών ετών) όταν σε άλλα νησιά, για τα οποία καγχάζουμε ενίοτε ότι είναι «πίσω», αυτά είναι δεδομένα εδώ και χρόνια.

Ντρέπομαι που δεν υπάρχει ένα κλειστό κολυμβητήριο για τους νέους αλλά και τους ηλικιωμένους, σε έναν νησί με εκατοντάδες ιδιωτικές πισίνες.

-Ε, τώρα και συ, με τις παιδικές χαρές – εδώ χάνεται ο κόσμος, είναι μια στερεότυπη απάντηση απ’ τα μυαλά της ύφεσης. Μα αυτό ακριβώς: ο κόσμος χάνεται…  Χάνονται οι γειτονιές, ο ανοιχτός χώρος, οι πλατείες.

Οι νέες γενιές κοινωνικοποιούνται εντός των τειχών σε διαδικτυακές κοινότητες αφού η εν Μυκόνω κοινότης δεν τους παρέχει αυτά που τους οφείλονται. Και τους οφείλονται πράγματι καθότι κάθε κοινωνία που προσδοκά να έχει μέλλον, φροντίζει για αυτό και αφιερώνει μεγάλο μέρος της ενεργητικότητας της ώστε να αναδείξει τα ταλέντα της .

Εδώ, αντιθέτως, ας τους αφήσουμε να παίζουν σε ρημαγμένους σκουπιδότοπους, ας κάνουν προπόνηση κρατώντας ομπρέλλες όταν βρέχει -έτσι μεγαλώσαμε και εμείς, και τι πάθαμε; Το τι πάθαμε είναι στην κρίση του καθενός.  Όμως τρέμω την διαπίστωση πως όταν δεν είσαι ικανός για τα μικρά είσαι εντελώς ανίκανος για τα μεγάλα και σημαντικά που οι καιροί απαιτούν.

Μόνη μας ελπίδα πάντα οι συνειδητοποιημένοι πολίτες που απαιτούν το καλύτερο δυνατό  για τα παιδιά τους, για τα παιδιά μας.

_____________________________________________________

*Ο Χρόνος είναι παιδί που παίζει, που ρίχνει τους πεσσούς. Η βασιλεία ανήκει στο παιδί.

Σκουπίδια: μπορούμε αλλιώς!

Πρόταση και διάλογος για ίδρυση Εταιρίας Λαϊκής Βάσης με σκοπό την διαλογή στην πηγή

Η κατάσταση με τα σκουπίδια στο νησί, έφτασε στο απροχώρητο. Πλέον κινδυνεύουμε όχι μόνο εμείς αλλά και το τουριστικό προϊόν από το οποίο ζούμε όλοι μας. Υπάρχει λύση;

Την Κυριακή 13 Μαΐου, η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Μυκόνου κάλεσε όλους τους Μυκονιάτες, όσους διαμένουν για μικρό ή μεγάλο διάστημα στο νησί, κι εκείνους που το αγαπάνε και σκέφτονται το καλύτερο για το μέλλον του, να παρευρεθούν σε μια εκδήλωση που είχε θέμα της μια φρέσκια πρόταση για τον περιορισμό στο ελάχιστο, σχεδόν στο μηδέν, των απορριμμάτων που παράγει το νησί. Καλεσμένος μας ο Σταύρος Αργυρόπουλος, γεωπόνος από την Σπάρτη, ένας απλός άνθρωπος, επιχειρηματίας που είχε μια λαμπρή ιδέα, κίνησε τα νερά στην περιοχή του κι έκανε πράξη το όνειρο. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, η Λακωνία μπήκε σοβαρά στο παιχνίδι της ανακύκλωσης.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Η Κ.Ε.Πο.Μ. δέχτηκε με ενδιαφέρον την εισήγηση του Σταύρου Ασημομύτη (Μενάγια) να εξετασθεί η πρόταση Αργυρόπουλου και να διερευνηθεί η πιθανή αξιοποίησή της για το νησί. Καλέσαμε τον εμπνευστή της ιδέας στις 4 /3/2012 στη φιλόξενη Στέγη Μελέτης και Πολιτισμού τυ Παναγιώτη Κουσαθανά, για μια πρώτη ενημερωτική συνάντηση. Το πρόγραμμα Ανακύκλωσης και Διαχείρισης απορριμμάτων στην πηγή, βασίζεται στη δημιουργία Εταιρίας Λαϊκής Βάσης από πολίτες και φορείς της Μυκόνου.

Ανοικτός διάλογος την ύστατη ώρα

Η κατάσταση με τα σκουπίδια στο νησί έφτασε στο απροχώρητο. Ότι κι αν είχαμε δει ως τώρα φαντάζει αστείο μπροστά στην απόλυτη ντροπή να καίγονται τα σκουπίδια επί τόπου γύρω από τους κάδους. Πλέον κινδυνεύουμε όχι μόνο εμείς αλλά και το τουριστικό προϊόν από το οποίο ζούμε όλοι μας. Αυτή την απόλυτη ντροπή την μοιραζόμαστε όλοι. Όμως δεν τη μοιραζόμαστε και πολιτικά, αφού εδώ και καιρό, έχουμε αναπτύξει σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων για να περιορίσουμε το κακό και να καταγγείλουμε τους υπεύθυνους ενώπιον των συμπολιτών μας.

Η Κ.Ε.Πο.Μ., με υπευθυνότητα για την αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης που βιώνουμε, κάλεσε σε ανοικτό διάλογο τον κόσμο και όλους τους φορείς του νησιού. Με κεντρικό θέμα: «Σκουπίδια – Μπορούμε αλλιώς!», ο κ. Αργυρόπουλος κλήθηκε σαν κεντρικός ομιλητής να αναπτύξει την πρότασή του.

Ανάπτυξη πρότασης Αργυρόπουλου

Με απλά λόγια ο ομιλητής εξήγησε ότι ο λόγος που έκανε τον ίδιο να ασχοληθεί με το θέμα, ήταν το πρόβλημα των διοξινών. Γιατί τελικά σήμερα όπως έχει διαμορφωθεί το φυσικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον στην παγκόσμια κοινότητα, είναι πολύ εύκολο να σκορπίζεις θάνατο καθημερινά, να αδιαφορείς για την υγεία τη δική σου, του γείτονά σου, των συμπολιτών σου. Το ίδιο εύκολο όμως, είναι να καταστραφεί μια χώρα ή ένας μικρός τόπος σαν τη Μύκονο όταν αποκαλυφθεί η κακοδιαχείριση σε θέματα περιβάλλοντος.

Ο ομιλητής τόνισε εξαρχής: «Δεν πουλάω καμία μέθοδο, δεν είμαι εργολάβος απορριμμάτων, δεν κρύβεται κανένας πίσω μου. Από το 1985 μελετάω το θέμα. Η απλή σκέψη είναι ότι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στη διαχείριση των απορριμμάτων τους. Δεν μιλάω πλέον για σκουπίδια γιατί απλά δεν υπάρχουν σκουπίδια. Υπάρχουν υλικά τα οποία μπορούμε να διαχειριστούμε και από τα οποία μπορούμε να έχουμε κέρδος. Και επειδή μια ιδιότυπη “μαφία των σκουπιδιών” λυμαίνεται τον χώρο με συμβάσεις, προγράμματα και ξεκοκάλισμα επιδοτήσεων, καλό είναι να παρέμβει ο πολίτης επωφελούμενος από τη διαδικασία».

Κάποια στιγμή τόνισε χαρακτηριστικά: «Ανοίγουμε ένα πακέτο ρύζι, χρησιμοποιούμε το περιεχόμενο και πετάμε τη συσκευασία στα σκουπίδια. Όμως έχουμε πληρώσει και για την συσκευασία, με λίγα λόγια πετάμε τα λεφτά μας. Αυτή ήταν και η αρχική σκέψη η οποία γέννησε την εταιρία διαχείρισης απορριμμάτων».

Τα σύμμεικτα απορρίμματα είναι σκουπίδια, τα διαχωρισμένα είναι προϊόντα.

Δεδομένου ότι όλα τα ανακυκλώσιμα αποφέρουν χρήματα, οι δημότες θα πληρώνονται για την διάθεση των διαχωρισμένων απορριμμάτων τους στην εταιρία. Η εταιρία με την σειρά της πουλά τα ανακυκλώσιμα υλικά κατά είδος σε ενδιαφερόμενους πελάτες και έτσι προσβλέπει στο κέρδος. Με απόφαση του Δ.Σ. το κέρδος μπορεί να διατεθεί στους μετόχους ή για κοινωφελείς σκοπούς στον οικείο δήμο. Δηλαδή ο πολίτης έχει τριπλό κέρδος:

1. Πληρώνεται από την Εταιρία Λαϊκής Βάσης για ό,τι ανακυκλώσιμο παραδίδει, για κάθε ένα μπουκάλι, κουτάκι αλουμινίου, κομμάτι χαρτί, πλαστικό, μέταλλο ή τηγανόλαδα.
2. Είναι μέτοχος σε μια εταιρία που παράγει ΚΕΡΔΟΣ το οποίο διανέμεται, επανεπενδύεται ή διατίθεται για κοινωφελείς σκοπούς,
3. Έχει τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ΚΑΘΑΡΗ και τον τόπο, εν προκειμένω την Μύκονο, απαλλαγμένη από περιβαλλοντική επιβάρυνση.

Αναπτύσσοντας το θέμα και απαντώντας σε ερωτήματα, πολλά ζητήματα αναλύθηκαν με λεπτομέρειες. Τα στοιχεία είναι απίστευτα, κοστολογημένα και τεκμηριωμένα όσο πιο καλά γίνεται.  Η πρόταση με όποια μορφή τελικά κι αν αποφασίσουμε να τη στηρίξουμε, είναι ελπιδοφόρα. Κυρίως, είναι μια πρόταση άμεσα εφαρμόσιμη. Γι αυτό και εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από συμπολίτες μας. Ομάδα εργασίας θα μελετήσει και θα προωθήσει -αν υπάρξει κατάλληλο έδαφος- την ιδέα στην εφαρμογή της. Όσοι έχουν ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο αντικείμενο ας έρθουν σε επαφή προσωρινά μαζί μας, είτε δια ζώσης, είτε μέσω της ιστοσελίδας https://kepom.wordpress.com/  είτε στο e-mail μας kepomyk@gmail.com

Μια απλή ιδέα, που μπορούμε να την κάνουμε πράξη

Η ιδέα της Εταιρίας Λαϊκής Βάσης βασίζεται στην απλή αλήθεια ότι για να πείσεις τους πολίτες να διαχωρίσουν με συνέπεια τα απορρίμματα τους, πρέπει να τους κάνεις συμμέτοχους, να κερδίζουν δηλαδή από αυτό κοινωνικά και οικονομικά. Στην προσπάθεια αυτή μετοχές μπορούν να αγοράσουν όλοι οι κάτοικοι και δεν αποκλείεται η συμμετοχή του Δήμου, με την προϋπόθεση ότι την πλειοψηφία των μετοχών θα κατέχουν πάντα οι πολίτες. Η διαχείριση των απορριμμάτων έχει κόστος, έχει όμως και οικονομικό όφελος, το οποίο η σκέψη είναι να το εισπράττουν οι ίδιοι οι πολίτες, οι παραγωγοί δηλαδή των προϊόντων. Αρκεί ο καθένας, να αναλάβει να διαχωρίζει στην πηγή σωστά τα απορρίμματα. Θα εργάζεται δηλαδή με ένα τρόπο στο σπίτι του και θα αμείβεται γι αυτό.

Δράσεις για το περιβάλλον

Αντιμετωπίζουμε καθημερινά –και τον τελευταίο καιρό προκλητικά- την αδυναμία διαχείρισης των απορριμμάτων από τον Δήμο στον τόπο μας. Προς αυτή την κατεύθυνση η Κ.Ε.Πο.Μ έχει αναλάβει αρκετές δράσεις και πρωτοβουλίες και στο παρελθόν:

➤ Tον Μάρτιο του 2011 καταγγείλαμε τον Δήμο για την συνεχιζόμενη καύση των σκουπιδιών και την δυσλειτουργία του ΧΑΔΑ, γεγονός το οποίο πρόσβαλλε την ποιότητα ζωής μας.

➤ Συμμετείχαμε –και συνεχίζουμε- στη Διασυλλογική Δράση για το Περιβάλλον με 28 ενεργούς συλλόγους και φορείς του νησιού. Μαζί διοργανώσαμε:

1. Ενημερωτική εκδήλωση για την διαχείριση των απορριμμάτων, στις 6/6/2011, στο Γρυπάρειο με ομιλητή τον αντιδήμαρχο Σύρου, κ.Νίκο Αλμπανόπουλο, υπεύθυνο για την καθαριότητα και την ανακύκλωση.

2. Διανομή ενημερωτικού υλικού για την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση από περίπτερο που στήσαμε στον Γιαλό στις 19/6/2011 σε εκατοντάδες συμπολίτες μας.

3. Στις 19/07/2011 η διασυλλογική κίνηση «Σύλλογοι Μυκόνου για την Καθαριότητα και το Περιβάλλον» ύστερα από την συλλογή 1500 υπογραφών κατέθεσε αίτημα υπογεγραμμένο από 50 συμπολίτες μας με αριθμό πρωτοκόλλου 6054 για την διενέργεια ανοιχτού Δημοτικού Συμβουλίου βάσει του άρθρου 10, παραγ.4 του κανονισμού λειτουργίας του Δ. Σ., με θέμα την καθαριότητα και το περιβάλλον. Δυστυχώς, δέκα μήνες μετά δεν έχει υπάρξει, κατά παράβαση κάθε έννοιας δημοκρατίας και επιταγών του Καλλικράτη, καμία απάντηση.

 Πάμε όλοι μαζί, συλλογικά και συνυπεύθυνα

Η Κ.Ε.Πο.Μ. στο πλαίσιο της ενεργούς παρουσίας της στη Μύκονο, έριξε τον σπόρο μιας ιδέας. Αγκάλιασε την προσπάθεια ενημέρωσης για μια πιθανή λύση. Εναπόκειται στον πολίτη της Μυκόνου να επιλέξει αν θα ζήσει συμφιλιωμένος με το περιβάλλον και την τεχνολογική ανάπτυξη ή θα παραμείνει ανενεργός, άβουλος και στην ουσία ανταγωνιστικός με την ίδια τη ζωή και το μέλλον όλων μας.

Θέλουμε να πάψει ο Δήμος να είναι ηθικός αυτουργός και υπεύθυνος για όσα τραγικά συμβαίνουν στο περιβάλλον. Να πάψουμε να συζητάμε για αδυναμία αποκομιδής των απορριμμάτων, για «άγνωστους ψυχοπαθείς και ανεγκέφαλους» κατά τον κ. δήμαρχο, που βάζουν φωτιές στη χωματερή και δίπλα στους κάδους ακόμα και μέσα στον οικισμό. Θέλουμε να μην έχουμε μηδενικό πρόγραμμα ανακύκλωσης. Να μη βιώνουμε πια αυτή την παρακμιακή εικόνα στο νησί.

Από την Κ.Δ.Ε.Π.Π.Α.Μ. που είναι ο αρμόδιος δημοτικός φορέας για το περιβάλλον ζητήσαμε να είναι διοργανώτρια της εκδήλωσης, δεδομένου ότι η ιδέα αφορούσε όλους μας. Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν και όχι με δικιά μας ευθύνη. Ο Δήμος Μυκόνου και όλοι οι φορείς του νησιού είχαν κληθεί επίσημα να παρέμβουν στην συζήτηση. Τον Δήμο τον θέλουμε συμπαραστάτη και συμμέτοχο. Θεωρούμε ότι η παρουσία των δημοτικών συμβούλων όπως ο Μίλτος Ατζαμόγλου –που είναι και πρόεδρος της Κ.Δ.Ε.Π.Π.Α.Μ.-, Λευτέρης Σικινιώτης, Δημήτρης Μπάλλας, Γιάννης Θεοχάρης, Μαριγούλα Αποστόλου, Μαρσούλα Χανιώτη και εκπροσώπων φορέων, όπως ο διοικητής της 6^ης ΜΣΕΠ κ.Νίκος Κιπενής, συμβάλλει στον πολιτικό πολιτισμό του νησιού. Κάποιοι μάλιστα συμμετείχαν εποικοδομητικά και στο διάλογο.

Μετά την ενημέρωση για την προτεινόμενη ίδρυση κοινωνικής Εταιρίας Λαϊκής Βάσης, πολλοί αισθάνθηκαν την ανάγκη να βάλουν μπρος αμέσως, και ν’ αρχίσουν να μαζεύουν υλικά! Κάποιοι το κάνουν ήδη εδώ και χρόνια. Θα αναφέρουμε μελλοντικά τις επιλογές και την φροντίδα τους. Είναι πρωτοβουλίες που αξίζει να επιβραβευθούν δημόσια. Φωτισμένοι επιχειρηματίες και ιδιώτες. Πολλοί είδαν το μήνυμά σαν το ελάχιστο ελπιδοφόρο φως στην άκρη του δυσώδους τούνελ. Κάποιοι δήλωσαν ήδη επιθυμία συμμετοχής σε μια τέτοια εταιρία. Ό,τι και να προκύψει μ’ αυτή, είτε με άλλη πρόταση, πρωτίστως πρέπει να πάψει ο τόπος να είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.

Πρέπει να τονωθούν ξανά οι έννοιες της αλληλεγγύης, της κοινωνικής ευαισθησίας, της περιβαλλοντικής συνείδησης, της ενεργής συμμετοχής. Ρίξαμε το σπόρο. Δεν είναι δικιά μας υπόθεση να αναλάβουμε το βάρος της πιθανής ίδρυσης μιας τέτοιας εταιρίας. Γύρω από τον πυρήνα που δημιουργήθηκε ας συσπειρωθούν οι πρώτοι, οι πιο ζεστοί συμπολίτες μας, μαζί κι εμείς. Το όραμα της Κίνησης Ενεργών Πολιτών είναι το όραμα της συλλογικής δημιουργίας και σε αυτό το όραμα δεν χωρούν αποκλεισμοί και δεν θα κουραστούμε να τονίζουμε ότι η Μύκονος, αξίζει πάντα το καλύτερο.

Γι αυτό ας αγωνιστούμε!

Αντιπρόταση για τη ράμπα, γιατί ποτέ δεν είναι αργά!

Εντύπωση προκάλεσε η παρέμβαση της Κίνησης Ενεργών Πολιτών Μυκόνου στο θέμα της ράμπας στο Καμ’νάκι.
Κάποιοι νόμισαν πως ο ρόλος του πολίτη είναι διακοσμητικός. Όμως οφείλουμε όλοι μας να υπενθυμίζουμε την ύπαρξή μας και το δικαίωμά μας να έχουμε άποψη για έναν τόπο στον οποίο ζούμε, έναν τόπο που αγαπάμε. Κυρίως πρέπει να καταγγέλουμε την χωρίς λόγο κατασπατάληση πολύτιμων χρημάτων.
52.000 ευρώ στοίχισε το έκτρωμα.
Π ε ν ή ν τ α  δ ύ ο  χ ι λ ι ά δ ε ς!
Συγχαρητήρια λοιπόν στους εμπνευστές και στους εκτελεστές.

Αλλά είναι κρίμα να μας λείπουν τα στοιχειώδη από το Κέντρο Υγείας, να μην έχουμε καύσιμα για τα απορριμματοφόρα του Δήμου κι όμως να σπαταλάμε χρήματα για ένα έργο ουσιαστικά χρήσιμο, αλλά πανάκριβο στην εκτέλεσή του και πολύ φοβόμαστε σε λίγα χρόνια άχρηστο κι απαξιωμένο.
Σήμερα δίνουμε μια εναλλακτική πρόταση. Ούτε 5.000 ευρώ δεν θα στοίχιζε στον Δήμο και στον μυκονιάτικπο λαό. Στο φινάλε άμα δεν άρεσε, σε λίγα χρόνια το ρίχναμε στα μπάζα αν εντωμεταξύ υπήρχε καλύτερη πρόταση.
Τώρα τι;

Θα συνηθίσουμε να ζούμε με την πληγή αυτή στο έμπα της Χώρας;

Η πρόταση που δημοσιεύτηκε εδώ: https://kepom.wordpress.com/2012/04/22/ramba/ στο πλαίσιο του διαλόγου που έχει ανοίξει, έφερε και την πρώτη εικονογράφηση. Την δημοσιεύουμε ευχαρίστως!

Διάλογος για τη ράμπα στο Καμ’νάκι

Στο φύλλο αρ. 6 του Σκορδιαλού, του επισήμου εντύπου της Κ.Ε.ΠΟ.Μ., δημοσιεύτηκε το παρακάτω σχόλιο-άρθρο αναφορικά με την κατασκευή της ράμπας στο Καμ’νάκι, το οποίο προκάλεσε παρέμβαση του λιμενολόγου κ. Σπύρου Γουλουμή.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΔΕΝ ΑΓΙΑΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑ …ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ…

Για πολλά χρόνια περιμέναμε την κατασκευή μιας ράμπας στο Καμνάκι για να  μην χρειάζεται να ανεβαίνουν τα  σκαλάκια άτομα με κινητικές δυσκολίες  και γονείς με καροτσάκια.

Περιμέναμε ότι μια απλή  και μόνιμη κατασκευή , προσαρμοσμένη στις υποδείξεις των Προεδρικών Διαταγμάτων 336 /76 και 701/98 για τον παραδοσιακό οικισμό της Χώρας , θα μπορούσε εύκολα να γίνει, παράλληλα με τα σκαλάκια που ήδη υπάρχουν, και να κάνει την πόλη μας πιο φιλική και ανθρώπινη για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της.

Το έργο  αργούσε, και όλοι εμείς που την περιμέναμε χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν την Δευτέρα  4 Ιουλίου 2011, περνώντας από την περιοχή, μάθαμε ότι επιτέλους η  κατασκευή της ράμπας ξεκίνησε!

Όσοι απορήσαμε  στην θέα των σιδερένιων σωλήνων  μεγάλης διαμέτρου που βρίσκονταν στην άμμο έτοιμες να τοποθετηθούν , περιμέναμε  την ολοκλήρωση του έργου για να διαπιστώσουμε ότι η μελέτη ήθελε την ράμπα να μοιάζει με εξώστη κρουαζιερόπλοιου!

Η πορεία των εργασιών αποκάλυπτε ότι η κατασκευή  δεν είχε καμία σχέση με τις προσδοκίες  μας.

Ο μελετητής θέλοντας να τηρήσει τις προδιαγραφές μιας τέτοιας  κατασκευής, να την καταστήσει στερεή , αλλά και να της  προσδώσει  προσωρινό χαρακτήρα ,  αγνόησε σκόπιμα( 😉 τις σαφείς υποδείξεις των Προεδρικών διαταγμάτων για τους Παραδοσιακούς Οικισμούς  και προέβει σε παραβάσεις, καταστρέφοντας ένα από τα πιο ωραία  σημεία της πόλης,   οι οποίες αντίκεινται στους περιορισμούς και όρους δόμησης της Νήσου Μυκόνου, όπως αυτοί  περιγράφονται στα Προεδρικά Διατάγματα 336 Δ΄/ 23 -10-1976 και 701 Δ΄ 18-9-1998 ,   και είναι οι εξής:

1.       Κατασκευή μεταλλικού σκελετού από ανοξείδωτο γυαλιστερό  μέταλλο, το οποίο αντίκειται στα υλικά που επιτρέπονται για την οποιαδήποτε εξωτερική κατασκευή στην Χώρα Μυκόνου. ( ΠΔ 336/23-10-1976 άρθρο 9 παρ. ζ΄ : «δεν επιτρέπεται η εμφανής τοποθέτησις σωληνώσεων παντός τύπου και χρήσεως  …..» )  και γενικώς σε οποιαδήποτε εξωτερική κατασκευή δεν επιτρέπεται το μέταλλο.

 

2.       ΠΔ . 701 / 18-9-1998 άρθρο 6 παρ. 10 « κάθε έργο που εκτελείται από Οργανισμό κοινής  Ωφελείας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Τοπική Αυτοδιοίκηση) και γενικά κάθε εργασία που αφορά στην διαμόρφωση, τροποποίηση ή ανάπλαση κοινοχρήστων χώρων, οδών, πλατειών λιμένων, κρηπιδωμάτων, προσαρμόζεται στα παραδοσιακά πρότυπα και εκτελείται μετά από έγκριση της σχετικής μελέτης από την Επιτροπή Αρχιτεκτονικού Ελέγχου. Οι οργανισμοί κοινής ωφελείας αναλαμβάνουν με δαπάνες τους την αναμόρφωση και βελτίωση των εγκαταστάσεων τους ώστε να μη προσβάλλεται το περιβάλλον».

 

3.       Καταπάτηση Παραλίας, κατασκευάζοντας ράμπα 20 μέτρων κατά μήκος  του Αιγιαλού.

 Ποια είναι άραγε τα έργα του συγκεκριμένου μελετητή, που τον κατοχυρώνουν να κάνει  τέτοιους είδους παρεμβάσεις χωρίς  την ευαισθησία του επιστήμονα για την αλλοίωση που προκαλεί στο τοπίο?

Και ποια η ευαισθησία αυτών που το ψήφισαν, που δεν σκέφτηκαν ότι ο σκοπός δεν αγιάζει  πάντα τα μέσα?

Γιατί δεν δόθηκε η μελέτη σε ντόπιους μηχανικούς   αλλά δημοπρατήθηκε για 52.000 ευρώ,

ποσό υπέρογκο για την ποιότητα και τα υλικά κατασκευής?

Στην αναζήτηση που προηγήθηκε της συγγραφής αυτού του κειμένου διαμαρτυρίας, διαπιστώθηκε ότι η υπηρεσία που είναι πλέον αρμόδια για την έγκριση μιας τέτοιας κατασκευής , η Εφορία Νεωτέρων Μνημείων, δεν έχει δώσει έγκριση  για αυτήν , παρά τις διαβεβαιώσεις όλων των υπευθύνων ότι η μελέτη έχει όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις.

Θα ήταν απορίας άξιο να έχει εγκριθεί και από την “ Νεωτέρων”!

Η ράμπα για τα ΑΜΕΑ στο Καμνάκι   πρόσθεσε ακόμη μια αναφορά στην  μεγάλη λίστα  κακοποίησης του νησιού μας και απέδειξε την έλλειψη αισθητικής και ευαισθησίας αυτών που διαχειρίζονται την τύχη του.

Περαστικός μουρμούρισε: «Θα το συνηθίσουμε και αυτό όπως όλα τα άλλα!»

Όπως συνηθίσαμε τους Μύλους με αυτοκίνητα, τον γιαλό με πλαστικές τέντες και μεξικάνικες πέργκολες, τα καθίσματα που κοντεύουν να μην αφήνουν πέρασμα, τις πολύχρωμες και πολύσχημες  επιγραφές καταστημάτων που φλερτάρουν έντονα με το να γίνουν φωτεινές, …όπως συνηθίσαμε…

Ως πότε θα αγνοούμε ότι η σοφία των αγράμματων παππούδων μας  διατήρησε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική για να την εκμεταλλευτούμε οι νεώτεροι και να χτίσουμε έναν δημοφιλή προορισμό που χάνει  την παλιά του αίγλη εξαιτίας αυτής της  ραγδαίας    κακοποίησης που εμείς οι ίδιοι προκαλούμε?!

Η παρέμβαση του κ. Γουλουμή:

Κι όμως υπάρχει

η ράμπα στο Καμνάκι και εξυπηρετεί από τον Αύγουστο του 2011 τους ντόπιους αλλά και δεκάδες χιλιάδες επισκεπτών, όχι μόνο εμποδιζόμενα άτομα αλλά και την καθημερινή κυκλοφορία όλων, αποτρέποντας την συμφόρηση στα σκαλάκια.

 

Επιτρέψτε μου, πριν σχολιάσω το δημοσίευμα της κας Καμμή που με αφορά, να σας συστηθώ: Ονομάζομαι Σπύρος Γουλουμής και ο αδελφός μου Νίκος διαμένει μόνιμα στο σπίτι μας στο Φανάρι. Μπορεί να μην γεννήθηκα στην Μύκονο, αλλά την επισκέπτομαι τακτικώς και αδιαλείπτως. Είμαι πολιτικός μηχανικός έχοντας αποφοιτήσει το 1989 από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου έχω μεγάλη ερευνητική δραστηριότητα με 18 δημοσιεύσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, μέλος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Έχω μελετήσει δεκάδες κατοικίες, τέσσερις εκ των οποίων έχουν κατασκευαστεί στο Φανάρι Μυκόνου. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια είμαι μελετητής λιμενικών έργων, έχοντας εκπονήσει σημαντικές μελέτες για κατασκευή μικρών και μεγάλων λιμενικών κυρίως έργων, όπως και την ράμπα στο Καμνάκι. Ελπίζω αυτά τα διαπιστευτήρια να αρκούν στην κα Καμμή για την επιστημονική μου επάρκεια για την μελέτη.

Σχετικά με τα διαδικαστικά έγκρισης της μελέτης και αδειοδοτήσεων θα πρέπει να σας παραπέμψω στο «Ιστορικό Κατασκευής ράμπας εξυπηρέτησης ατόμων με αναπηρίες στον παλαιό λιμένα Μυκόνου-Περιοχή Καμνάκι» το οποίο κοινοποιήθηκε μετά από σχετική αίτησή της στην κα Δέσποινα Νάζου από τον Πρόεδρο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Μυκόνου και Δήμαρχο κατά τις 06/09/2011, όπου αναφέρεται ότι οι τελικές θετικές γνωμοδοτήσεις για την κατασκευή της ράμπας ελήφθησαν από τους ακόλουθους φορείς:

ü      Δ/νση Λιμενικών Υποδομών ΥΕΝ

ü      Εφορεία Ενάλιων Αρχαιοτήτων ΥΠ.ΠΟ.

ü      Εφορεία προϊστορικών και κλασικών Αρχαιοτήτων ΥΠ.ΠΟ.

ü      2_η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ΥΠ.ΠΟ.

ü      ΓΕΝ

Οι παραπάνω εγκρίσεις κοινοποιήθηκαν από τα αρμόδια υπουργεία σε διάφορες άλλες υπηρεσίες, όπως:

ü      1_η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων

ü      Υπ. Υποδομών και Μεταφορών και Δικτύων / ΓΓΔΕ / Δ4

ü      Δ/νση Πολεοδομίας Κυκλάδων

ü      Υπ. Πολιτισμού, ΓΔΑΠΚ / ΔΠΚΑ / ΤΑΧΜ&ΑΕ,

ü      Λ/Χ Μυκόνου,

ü      Υπουργείο Οικονομικών / Δ/νση Δημόσιας περιουσίας

ü      ΕΟΤ

ü      Κτηματική Υπηρεσία Κυκλάδων

ü      Αστυνομικό Τμήμα Μυκόνου

ü      Δήμος Μυκόνου

Συνοπτικά, κατά τα 5 χρόνια διαδικασιών και τήρησης των νόμων για την οριστικοποίηση του σχεδιασμού και της αδειοδότησης κατασκευής της ράμπας, χρειάστηκαν : 6 ομόφωνες αποφάσεις διοικητικού συμβουλίου ΔΛΤΜ, 2 οριστικές μελέτες, 4 εγκριτικές αποφάσεις της ΠΝΑ, 5 πρώτες γνωμοδοτήσεις αρμόδιων Υπουργείων, 5 τελικές γνωμοδοτήσεις αρμόδιων Υπουργείων, 10 υπηρεσίες στις οποίες κοινοποιήθηκε μέσω των αρμόδιων υπουργείων η πρόθεση κατασκευής του εν λόγω έργου, δεκάδες διαβιβαστικά και αλληλογραφία του ΔΛΤΜ, 1 άδεια εκτέλεσης έργου από το Λιμεναρχείο Μυκόνου,

Οι υποδείξεις των Προεδρικών Διαταγμάτων που αναφέρονται στο δημοσίευμα είναι πράγματι σαφείς. Συγκεκριμένα, στο Π.Δ. ΦΕΚ 336/23.10.1976 άρθρο 9, παρ. ζ, αναφέρεται ότι «Δεν επιτρέπεται η εμφανής τοποθέτησις σωληνώσεων παντός είδους και χρήσεως (οίον υδρορροαί), αποχετεύσεις κλπ. επί των όψεων των κτιρίων.»  και βέβαια δεν τις αγνόησε κανείς εφόσον κατασκευάστηκε ξύλινη ράμπα επί μεταλλικού σκελετού, χωρίς να βρίσκεται φυσικά μπροστά από καμία όψη κτιρίου. Δυστυχώς η κα Καμμή προτίμησε σκόπιμα (;) να χρησιμοποιήσει αποσιωπητικά, ώστε να μην γίνει αντιληπτό ότι το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται αποκλειστικά σε όψεις κτιρίων και δεν έχει εφαρμογή στο έρεισμα της παραλιακής οδού της Αγίας Άννας. Επίσης, όπως είχα αυτοπροσώπως εξηγήσει κατά την κατασκευή της ράμπας, το μέγεθός της υπαγορευόταν από τις διατάξεις  του ΦΕΚ18 Β/15.01.2002 και τις Οδηγίες Σχεδιασμού του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. που αφορούν στην προσπέλαση Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες και των εμποδιζόμενων ατόμων και προβλέπουν μέγιστη κλίση ράμπας 5% για χρήση από ΑμΕΑ, με ενδιάμεσο πλατύσκαλο μήκους 1,50 μ. και τελικό πλατύσκαλο μήκους 1,60μ., οπότε και προκύπτει το ελάχιστο απαιτούμενο  συνολικό μήκος των 19,10 μέτρων.

Η συγκεκριμένη ξύλινη κατασκευή, εδραζόμενη σε πλαίσιο επί μόνο 8 ανοξείδωτων πασσάλων διαμέτρου μόλις 7 ιντσών, ήταν η κομψότερη, ελαφρύτερη και πιο ταιριαστή κατασκευή που μπόρεσα να σχεδιάσω ώστε να επιτυγχάνεται ταυτόχρονα το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, η σωστή εξυπηρέτηση των εμποδιζόμενων ατόμων για διέλευση με τις δικές τους δυνάμεις και η ικανοποίηση όλων των προδιαγραφών αντοχής και ευστάθειας (ωφέλιμο κινητό φορτίο 500kg/m² x 1,5 συντελεστή ασφάλειας).

Όπως διεξοδικά επίσης είχα εξηγήσει, θα ήταν απαγορευτική η βαριά πέτρινη χτιστή κατασκευή καθώς η αναγκαία προστασία της από τα κύματα θα καταλάμβανε μεγάλο μέρος της παραλίας της Αγίας Άννας (περίπου την μισή) καθώς, όπως γνωρίζουμε, κατά την πνοή ισχυρών βορειοδυτικών ανέμων (Συριανός) δημιουργούνται πολύ μεγάλα κύματα τα οποία εισερχόμενα ανεμπόδιστα από την είσοδο του λιμένα φθάνουν στο Καμνάκι, όπως φαίνεται στην φωτογραφία παρακάτω 02/01/2010).

Φωτ. 2    Τα μεγάλα κύματα από ΒΔ διευθύνσεις θραύονται  στο Καμνάκι.

Οσο για το κόστος των 30.733,88 Ευρώ (52.000 με ΦΠΑ, αναθεώρηση κλπ.) είναι υπολογισμένο με τιμές του 2010, ενώ μέχρι το καλοκαίρι του 2011 τα ανοξείδωτα είχαν ανατιμηθεί κατά 60%, και δυστυχώς δεν έχει ακόμη πληρωθεί τίποτα (Ιανουάριος 2012).

Ολοκληρώνοντας,θα ήθελα να ευχηθώ Καλή  Χρονιά σε όλους με εποικοδομητικές κριτικές «για την Μύκονο που αγαπάμε, για την Μύκονο που αξίζει πάντα το καλύτερο».

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Σπύρος Γουλουμής

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Λιμενολόγος

Απάντηση στην επιστολή του κυρίου Σπύρου Γουλουμή, περί αποκατάστασης δημοσιεύματος στο Φύλλο Πορείας # 6 του Σκορδιαλού.

Χωρίς  περίσκεψη, χωρίς λύπη…

«Χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ

μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ,

άλλο δε σκέπτομαι, το νου μου τρώγει αυτή η τύχη,

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον…» (Κωνσταντίνου Καβάφη, «Τείχη»)

Χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, ο κ. Σπύρος Γουλουμής, Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π. – Λιμενολόγος και επισκέπτης της Μυκόνου τα τελευταία χρόνια, εκπόνησε την μελέτη για ένα τόσο ευαίσθητο και πολυαναμενόμενο έργο, την ράμπα των ΑΜΕΑ στο Καμ’νάκι.

Κανείς δεν αμφισβήτησε τις γνώσεις του. Eκείνο που αμφισβητήθηκε ήταν η αισθητική του έργου του, η οποία είναι αταίριαστη με την φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα της Μυκόνου. Και  βεβαίως αμφισβητείται και η αισθητική των μελών του ΔΣ  του Λιμενικού Ταμείου που την ενέκριναν.

Θα συμφωνήσουμε ότι δεν είναι το μοναδικό «παρατράγουδο» που μας ενοχλεί. Η αλλοίωση της Χώρας για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς τα διατάγματα, είναι εγκληματική.

Μέχρι σήμερα οι απαράδεκτες παρεμβάσεις ( φωτισμένες βιτρίνες, ποικιλόσχημες ταμπέλες καταστημάτων, γκρέμισμα πεζούλων και σκαλοπατιών, η μεξικάνικου τύπου κατασκευή σκέπαστρων στον Γιαλό κλπ) γίνεται από ιδιώτες και με την ανοχή της Δημοτικής Αρχής.

Στην περίπτωση όμως της ράμπας στο Καμ’νάκι, η ευθύνη είναι καθαρά των διοικούντων.

Ακόμα και η ερμηνεία από τον κύριο Γουλουμή, των Προεδρικών Διαταγμάτων περί απαγόρευσης της  «…εμφανούς τοποθέτησις σωληνώσεων  παντός είδους… και χρήσεων επί των όψεων κτιρίων», γίνεται χωρίς περίσκεψη! Δεν προστατεύονται μόνο οι προσόψεις των κτιρίων με την εν λόγω απαγόρευση αλλά όλη η πόλη της Μυκόνου!

Δεν έχουμε πειστεί ότι η συγκεκριμένη μελέτη αποτελούσε την μόνη λύση και ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί η ράμπα για τα ΑΜΕΑ δεν έγινε δίπλα και παράλληλα με τα υπάρχοντα σκαλάκια στο Καμ’νάκι, ( πάντα σύμφωνα με τις  προδιαγραφές για τέτοιου τύπου έργα), που τόσα χρόνια έχουν κατασκευαστεί  χωρίς να τα επηρεάζει κανένας καιρός. Ούτε από την Σύρο, ούτε από την Νάξο, ούτε από την Δήλο!

Ορίστε και μια πρόχειρη απεικόνιση. Μια αντιπρόταση!

Ο κύριος Γουλουμής και τα μέλη του ΔΣ του Λιμενικού Ταμείου έχουν την αισθητική τους, δεν είμαστε όμως υποχρεωμένοι να συμφωνούμε.

Συμφωνούμε με την ανάγκη ύπαρξης του έργου, όπως συμφωνούμε και με την ανάπτυξη και τη βελτίωση των συνθηκών της καθημερινότητας την δική μας και των επισκεπτών μας. Δεν συμφωνούμε όμως , στο όνομα αυτής της ανάπτυξης να καταστρέφουμε τον τόπο μας!

Με πολύ περίσκεψη και πολύ λύπη…

Άννα Καμμή

                 

Σημείωση ΚΕΠΟΜ: Ο διάλογος δεν ήταν δυνατόν να δημοσιευτεί στον Σκορδιαλό μιας και διαθέτουμε μόνο 2 και καμιά φορά 4 σελίδες. Τα θέματα εξάλλου που τρέχουν είναι πολλά και σημαντικά στον τόπο μας.

Εταιρεία Λαϊκής Βάσης για τη διαχείρηση των απορριμμάτων στην πηγή.

Μπορούμε να μετατρέψουμε όλοι μαζί τη ζημιά για τον τόπο σε κέρδος;

Κι αν μπορούμε, το ερώτημα είναι: Το θέλουμε;

Η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Μυκόνου πραγματοποίησε  στις  4 Μαρτίου 2012 στην Μύκονο στη φιλόξενη Στέγη Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης της Βιβλιοθήκης του Παναγιώτη Κουσαθανά*, εκδήλωση που αφορούσε στην ενημέρωση για μια εναλλακτική πρόταση διαχείρισης των απορριμμάτων στους Δήμους.

Καλεσμένος ο Σταύρος Αργυρόπουλος– Γεωπόνος από την Σπάρτη ο οποίος έχει ιδρύσει στην Λακωνία μια εταιρία λαϊκής βάσης με σκοπό την διαχείριση των απορριμμάτων στους Δήμους της περιοχής του.

Η διαχείριση βασίζεται στην ανακύκλωση – κομποστοποίηση και στην διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή – δηλαδή στο σπίτι μας,  στο κάθε νοικοκυριό της πόλης.

Σκοπός της εταιρίας αυτής είναι κατ’ αρχάς  η ενημέρωση των πολιτών για τον σωστό τρόπο ανακύκλωσης και την σωστή διαλογή.

«Ανοίγεις ένα πακέτο ρύζι, χρησιμοποιείς το περιεχόμενο και πετάς τη συσκευασία στα σκουπίδια. Όμως έχεις πληρώσει και για την συσκευασία, με λίγα λόγια πετάς τα λεφτά σου». Αυτή ήταν και η αρχική σκέψη η οποία γέννησε την εταιρία διαχείρισης απορριμμάτων.

Και επειδή όλα τα ανακυκλώσιμα αποφέρουν χρήματα, όλοι οι δημότες που θα δεχτούν να συμμετάσχουν στην προσπάθεια αυτή θα πληρώνονται για την διάθεση των απορριμμάτων τους στην εταιρία.

Η εταιρία  με την σειρά της πουλά τα ανακυκλώσιμα υλικά κατά είδος σε ενδιαφερόμενους πελάτες και έτσι προσβλέπει στο κέρδος το οποίο θα μοιράζεται αναλογικά στους μετόχους της εταιρίας.

Το κέρδος αυτό ανάλογα με απόφαση του ΔΣ μπορεί να διατίθεται για κοινωφελείς σκοπούς, καλύπτοντας ελλείψεις του Δήμου.

Σκοπός επίσης της συγκεκριμένης εταιρίας είναι να διεκδικήσει την  κεντρική διαχείριση απορριμμάτων σε όλους τους Δήμους της Λακωνίας, προσθέτοντας στην περιουσία της (εκτός από το κέντρο διαλογής που ήδη έχει νοικιάσει), απορριμματοφόρα οχήματα ακόμα και κάδους για τα συμβεβλημένα νοικοκυριά  για κάθε ανακυκλώσιμο είδος.

Βασική αιτία  για την γέννηση αυτής της ιδέας είναι η ελλιπής αποκομιδή  και διαχείριση των απορριμμάτων  από τους Δήμους σε όλη την Ελλάδα.

Η κεντρική ιδέα ξεκίνησε από την αντίληψη ότι όλα τα απορρίμματα αποτελούν κοινωνικό προϊόν και οι  καταναλωτές-παραγωγοί τους μπορούν να τα διαθέσουν όπως επιθυμούν.

Αυτή η πρωτοποριακή πρόταση, την οποία ανέλυσε για πολλές ώρες ο ομιλητής και απάντησε σε πολλές απορίες των παρευρισκομένων βρήκε μεγάλη  απήχηση αφού τα προβλήματα από την κακή διαχείριση των απορριμμάτων από τον Δήμο της Μυκόνου  είναι τεράστια και συνεχώς μεγαλώνουν.

Αυτό που τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ο κ. Σταύρος Αργυρόπουλος, ήταν ότι:

«Τα σύμμεικτα απορρίμματα είναι σκουπίδια,

τα διαχωρισμένα είναι προϊόντα».

Επισήμανε ότι η ιδέα της συγκεκριμένης εταιρίας βασίζεται σε μια απλή αλήθεια:

Ότι για να πείσεις τους πολίτες να κάνουν κάτι, στην προκειμένη περίπτωση να διαχωρίσουν με μεγάλη συνέπεια τα απορρίμματα τους, πρέπει να τους κάνεις συμμέτοχους, να κερδίζουν δηλαδή από αυτό.

Για τον λόγο αυτό η ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ είναι Εταιρία Λαϊκής Βάσης, δηλαδή μπορούν να αγοράσουν μετοχές της όλοι οι πολίτες, όλοι δηλαδή όσοι παράγουν απορρίμματα.

Ο κ. Αργυρόπουλος στην προσπάθεια του αυτή δεν αποκλείει την συμμετοχή των Δήμων του Νομού, με την προϋπόθεση ότι την πλειοψηφία των μετόχων θα κατέχουν πάντα οι πολίτες. Στην συνέχεια τα κέρδη που θα προκύψουν από την αξιοποίηση των απορριμμάτων της, κάθε χρόνο μετά από γενική συνέλευση του Δ.Σ. θα αποφασίζονται για ποιο σκοπό (κοινωφελή) θα διατίθενται.

Η διαχείριση των απορριμμάτων έχει κόστος, έχει όμως και οικονομικό όφελος, το οποίο η σκέψη είναι να το εισπράττουν οι ίδιοι (οι πολίτες) οι παραγωγοί των προϊόντων. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο καθένας, να αναλάβει να διαχωρίζει στην πηγή σωστά τα απορρίμματα. Αυτό σημαίνει ότι θα εργάζεται με ένα τρόπο στο σπίτι του, αλλά και θα αμείβεται γι αυτό.

5% υπολείμματα

Ένα μεγάλο πρόβλημα όσον αφορά την διαχείριση των απορριμμάτων είναι βέβαια τα οργανικά απορρίμματα. Η σκέψη είναι τα οργανικά απορρίμματα  θα οδηγούνται σε μονάδα παραγωγής βιοαερίου (η μοναδική ενέργεια που αποθηκεύεται) με αναερόβια ζύμωση, ενώ ό,τι περισσεύει στην συνέχεια θα χρησιμοποιείται για την παραγωγή κομπόστ (οργανικού λιπάσματος)

-το 20 – 25% περίπου των αστικών απορριμμάτων είναι χαρτί που πωλείται 50 – 150 ευρώ ο τόνος ανάλογα την ποιότητα,

-το 20% πλαστικά που πωλείται 50 – 350 ευρώ ο τόνος,

-περίπου 2,5% γυαλί και 2% μέταλλα τα οποία πωλούνται σε εξαιρετικά ακριβές τιμές

-ο σίδηρος 260 ευρώ ο τόνος,

-το αλουμίνιο 2.500 ευρώ ο τόνος και ο χαλκός 4.500 – 5.000 ευρώ ο τόνος

«Εφόσον τα υλικά θα είναι διαχωρισμένα, είναι φανερό ότι θα υπάρχει κέρδος από την πώλησή τους» εξηγεί ο κ. Αργυρόπουλος.
Στο τέλος της διαδικασίας ανακύκλωσης στην πηγή, υπολείπεται περίπου 5% των απορριμμάτων τα οποία δεν μπορούν να καταχωριστούν εύκολα σε μια συγκεκριμένη κατηγορία και άρα θα δεχτούν συγκεκριμένη επεξεργασία.
Είναι τα στρώματα, τα παπλώματα, τα διάφορα έπιπλα, τα βαμμένα ξύλα, τα ρούχα, τα παπούτσια, οι γεμάτες σακούλες από την ηλεκτρική σκούπα κ.ά.

Στο βίντεο που ακολουθεί ο κ. Αργυρόπουλος εξηγεί αναλυτικά την ιδέα και την διαδικασία ίδρυσης της εταιρίας η οποία εντέλει πιστεύουμε ότι μπορεί και να αποτελεί λύση για το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων και στο νησί μας. Διότι μόνο όταν όλοι γίνουμε συμμέτοχοι στη λύση του προβλήματος θα γίνουμε και συνυπεύθυνοι, ώστε να καταφέρουμε το ζητούμενο που είναι ο άμεσος περιορισμός του όγκου των σκουπιδιών με τα οποία φορτώνουμε κάθε μέρα το περιβάλλον του νησιού μας.

Links: Τάνια Γεωργιοπούλου   –  Συνέντευξη

Σημείωση: 2 – 3 μέρες μετά την εκδήλωση, παρά το πρόστιμο που έχει επιβληθεί στον Δήμο λόγω των απίστευτων αμελειών και της εγκληματικής διαχείρησης και συμπεριφοράς του Δήμου, η καύση των σκουπιδιών συνεχίζεται. Αυτή είναι η συμπεριφορά ανθρώπων που αφήνονται από τους συμπολίτες μας αλλά και από τους φορείς της πολιτείας και της Δικαιοσύνης να συνεχίζουν το έργο τους, ένα έργο που μολύνει τη γη μας και μας οδηγεί σε έναν αργό θάνατο όλους μας.

Φλεγόμενα σκουπίδια στο ΧΑΔΑ Μυκόνου ~ φωτογραφία αρχείου

Κι είθε κάποτε τέτοιες εικόνες σαν τις σημερινές (που αντλούμε από της Ιωάννας S. το φωτογραφικό ραβασάκι στο FB) να μας λείπουν. Γιατί αλίμονο αν Μάρτη μήνα είμαστε σε τέτοιο χάλι …τι μας περιμένει το καλοκαίρι σαν θα πλακώσουν εκείνοι που νομίσαμε για βαρβάρους.

*H ΚΕΠΟΜ ευχαριστεί θερμά τη Στέγη Μελέτης Πολιτισμού και Παράδοσης και ιδιαιτέρως τον Παναγιώτη Κουσαθανά για τη φιλοξενεία της εκδήλωσης.

Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν απηχούν αναγκαστικά τις απόψεις του συνδυασμού. Δημοσιεύονται στο πλαίσιο του υγιούς και διάφανου διαλόγου. Κείμενα που υπογράφονται με παρωνύμιο υποχρεωτικά ανήκουν σε συμπολίτες μας των οποίων η ταυτότητα είναι γνωστή.

Του Σπύρου Τζόκα*

 

Με αφορμή την  ολοκλήρωση ενός χρόνου από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» στην αυτοδιοίκηση και ενόψει του Συνεδρίου της ΚΕΔΕ στις 27 και 28 του Γενάρη 2012 (το πρώτο από την εφαρμογή του Καλλικράτη)   θα επιχειρήσω να  απαριθμήσω, χωρίς να ιεραρχήσω, κάποιες γενέθλιες σκέψεις που κατά την ταπεινή μου γνώμη μπορεί να είναι χρήσιμες  στον προβληματισμό και στη διαμόρφωση σταθερής άποψης των συναγωνιστών και συναγωνιστριών στην αυτοδιοίκηση.

   ΠΡΩΤΟ:  Ξεκινώντας από μια γενική εκτίμηση θα λέγαμε ότι  σήμερα, μετά την επιβολή, από την τρόικα του μνημονίου και των εγχώριων πολιτικών και οικονομικών ελίτ, του μεσοπρόθεσμου, των αποφάσεων της 27^ης Οκτωβρίου και του Δεκεμβρίου και ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη», η χώρα και η Αυτοδιοίκηση ζουν ένα ζοφερό παρόν, χωρίς ορατές προοπτικές βελτίωσης για το μέλλον. Οι προβλέψεις μας, δυστυχώς,  επιβεβαιώθηκαν. Ένα χρόνο σχεδόν από τη λειτουργία του, όλες μας οι εκτιμήσεις, ριζικές διαφωνίες και αντιρρήσεις για τον «Καλλικράτη» έχουν δικαιωθεί, ότι δηλαδή πρόκειται για μια αντιδημοκρατική, συντηρητική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση, που θα κάνει ακόμη πιο γραφειοκρατικό το θεσμό, μακριά από τους πολίτες και τις ανάγκες τους.

   ΔΕΥΤΕΡΟ:  Ο Καλλικράτης αποδεικνύεται ότι έρχεται να συμπληρώσει τον Καποδίστρια  και να αλλοιώσει την πεμπτουσία της Τ.Α, την άμεση Δημοκρατία, τη λαϊκή συμμετοχή και, συνεπώς, τη λαϊκή εξουσία. Η Τ.Α μετατρέπεται καθημερινά σε γραφειοκρατικό μηχανισμό ή μικρό κράτος, απρόσωπο και απόμακρο από τον πολίτη. Με τις συνενώσεις που έγιναν καταστρατηγούνται οι έννοιες της άμεσης δημοκρατίας, της συμμετοχής και της αμεσότητας. Ενισχύεται και σε τοπικό επίπεδο η έννοια της πολιτικής αλλοτρίωσης, η απομάκρυνση και η αποξένωση των πολιτών από την εξουσία. Δημιουργούνται διάφορα κρατίδια, τα οποία προκαλούν έναν έντονο συγκεντρωτισμό και απομακρύνουν τον πολίτη από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην επαρχία, όπου ζωντανά χωριά με δραστηριότητα μαράζωσαν.   Συμπερασματικά, ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» υπάρχει σαφές πρόβλημα στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, της συλλογικότητας και της πολιτικής δημοκρατίας. Η αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σταδιακά σε διοίκηση.

   ΤΡΙΤΟ: Η αντιδημοκρατικότητα του νόμου επιβεβαιώνεται καθημερινά: Από τους κανονισμούς και τον τρόπο λειτουργίας των Δημοτικών  Συμβουλίων, τα οποία τείνουν να έχουν διακοσμητικό ρόλο, από την συρρίκνωση των σχολικών επιτροπών και  τον ουσιαστικό ακρωτηριασμό τους, από την κατάργηση των Ν.Π.Δ.Δ και της ευρείας συμμετοχής σ’ αυτά,  από τη συγκρότηση και τη λειτουργία των Επιτροπών, από τη συγκρότηση της Γενικής Συνέλευσης και του Δ.Σ. των συλλογικών οργάνων της αυτοδιοίκησης – (ΠΕΔΑ – ΚΕΔΕ) – και των συνακόλουθων αποκλεισμών και άλλα πολλά που διαπιστώνουμε καθημερινά οι αυτοδιοικητικοί. Αξίζει να σημειώσουμε πως οι Καλλικρατικοί δήμοι ενισχύθηκαν, τουλάχιστον τυπικά,  με περισσότερες από 220 αρμοδιότητες, ενώ πάνω από 300 αρμοδιότητες πέρασαν με την εφαρμογή του προγράμματος στις αιρετές περιφέρειες, ενώ παραδόξως υπήρξε δραστική μείωση κονδυλίων. Αυτό είχε ως προφανές αποτέλεσμα να μην λειτουργούν ούτε οι στοιχειώδεις και αναγκαίες αρμοδιότητες.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι  ο τραγέλαφος των μαθητών, καθώς  δεύτερο ισχυρό πλήγμα, μετά την στέρηση των βιβλίων, κινδυνεύουν να δεχθούν οι 200.000 μαθητές του σχολικού έτους 2011-2012. Μετά το πρωτοφανές πρόβλημα που προέκυψε με τη μη έγκαιρη διάθεση των σχολικών βιβλίων , όλα τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν ότι ακολουθεί το μείζον ζήτημα της μεταφοράς τους στα σχολεία. Οι μαθητές κινδυνεύουν από τη νέα χρονιά να στερηθούν τα μεταφορικά μέσα. Κάποια μπαλώματα ούτε σαν ασπιρίνες δεν λογίζονται.

  ΤΕΤΑΡΤΟ.  Το κράτος δεν είχε, ούτε έχει το κριτήριο του προτέρου έντιμου βίου, απέναντι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι σχέσεις κράτους και Αυτοδιοίκησης, μεταπολεμικά, είναι σχέσεις εξάρτησης, σχέσεις πατρονείας. Το κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξαρτήσει ή να πατρονάρει την Τοπική Αυτοδιοίκηση προς όφελός του. Άρα λογικά, υπάρχουν αντιδράσεις, όποτε μια Κυβέρνηση παίρνει κάποια μέτρα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι έγινε και με τον «Καλλικράτη» και για μια ακόμα φορά, δυστυχώς,, η Τ.Α επιβεβαιώθηκε.  Oι θεσμοθέτημένοι πόροι που διαρκώς με τεχνάσματα παρακρατούνται, οι έλεγχοι σκοπιμότητας δραστηριοτήτων της Τ.Α από όργανα του κράτους, οι υπερεξουσίες των επιτρόπων, οι συλλήψεις αιρετών από αστυνομικά όργανα όταν υπερασπίζονται τα δίκαια των πολιτών είναι μερικά από τα τεκμήρια της θλιβερής αυτής πραγματικότητας. Χαρακτηριστική απόδειξη της δυσπιστίας αυτής είναι η αποτυχία ενός έτερου  νεωτερισμού του Καλλικράτη, αυτού του «Συνηγόρου του Δημότη». Ένα χρόνο μετά την εγκαθίδρυση των νέων δημοτικών αρχών, τα 2/3 των Δήμων της χώρας δεν εξέλεξαν  «συνήγορο του δημότη».

ΠΕΜΠΤΟ: Η εκχώρηση του δημοσίου χώρου και των δημοσίων δραστηριοτήτων μέσω ΣΔΙΤ ή παρομοίων κατασκευασμάτων είναι ασύμβατη με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Στον ένα χρόνο εφαρμογής του «Καλλικράτη» οι παραπάνω διαδικασίες ξεπέρασαν και τις όποιες δυσάρεστες προβλέψεις μας. Επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται πολιτικές άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λ.π.) και  εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου (ΗΛΙΟΣ, ΣΔΙΤ κ.λ.π.). Ταυτόχρονα, οι μαζικές απολύσεις των εργαζομένων στους Δήμους και  στο δημόσιο σε συνδυασμό με τις λόγω μνημονίου άγριες περικοπές 3 δις €  από θεσμοθετημένους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης ως το 2013, θα έχει σαν αποτέλεσμα την διάλυση ολόκληρων υπηρεσιών των δήμων σε κρίσιμους τομείς. Κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας, καθαριότητα, πράσινο, παιδικοί σταθμοί, βοήθεια στο σπίτι θα συρρικνωθούν μέχρι εξαφανίσεως. Το κενό θα το καλύψουν μεγαλοκαρχαρίες επενδυτές που επιδιώκουν να επενδύσουν στους τομείς φιλέτα των δήμων και να κερδοσκοπήσουν απομυζώντας ακόμη περισσότερο τους δημότες.

   ΕΚΤΟ: Στα οικονομικά ιδιαίτερα η εκτίμησή μας ότι ο «Καλλικράτης» είναι η εφαρμογή του μνημονίου στην αυτοδιοίκηση και το όχημα για την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών, έχει απολύτως δικαιωθεί. Τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης έχουν φτάσει σε οριακά για την επιβίωση της όρια. Αρκεί κάποιος να αξιολογήσει το στοιχείο εκείνο σύγκρισης των τριών τελευταίων χρόνων των προϋπολογισμών για την Τ.Α και θα διαπιστώσει ότι τα έσοδα της από το Κράτος μειώνονται στο εκπληκτικό ποσοστό που προσεγγίζει το 60%.  Στον καλλικράτειο χρόνο και στον επόμενο οι μειώσεις αγγίζουν το 40% και πλέον.  Έτσι «επιτυγχάνεται» η υποχώρηση της αυτοδιοίκησης σε κρατική διοίκηση, ο ακρωτηριασμός των αυτοδύναμων αποφάσεων, η έλλειψη και των ελάχιστων πόρων για άσκηση πολιτικής, η αδυναμία καταβολής ακόμα και των ανελαστικών  εξόδων,  Ακόμα και με τους τυχοδιωκτικούς υπολογισμούς της κυβέρνησης η Τ.Α δεν μπορεί να επιβιώσει. H τελευταία εκτίμηση της την εκθέτει: «τα σταθερά έσοδα των ΟΤΑ υπολογισμένα με τον πιο ασφαλή τρόπο, στη βάση των τρεχουσών αποδόσεων της κρατικής χρηματοδότησης, ανέρχονται σε ύψος 4 δις € για τους δήμους και 670εκ. € για τις περιφέρειες» Το ερώτημα που προβάλλει είναι απλό: Δεν το γνωρίζουν αυτό οι «ειδήμονες»; Βεβαίως το γνωρίζουν, αλλά έχουν άλλα σχέδια, τα οποία πλέον έχουν αποκαλυφθεί, όπως η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας, η εγκατάλειψη κάθε κοινωνικής πολιτικής από την Τ.Α, η πλήρης ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών και δεν έχει τέλος ο κατάλογος  των νεοφιλελεύθερων επιλογών που θα οριστικοποιήσουν το θάνατο της αυτοδιοίκησης.

 ΕΒΔΟΜΟ: Στον αναπτυξιακό τομέα, αφού ναυάγησαν όλα τα καλλικράτεια κατασκευάσματα, όπως τα πολυδιαφημισμένα προγράμμματα, Ελλάδα, πρόγραμμα εξυγίανσης και άλλα, προχωρούν τώρα σε ένα πομπώδες και φιλόδοξο πρόγραμμα.  Το πρόγραμμα «Αυτοδιοίκηση –Κοινωνική Συνοχή – Ισόρροπη Ανάπτυξη» (Α.Κ.Σ.Ι.Α.) αναγγέλθηκε από την κυβέρνηση σε μια περίοδο πλήρους ανομβρίας και έρχεται να αντικαταστήσει και να συμπεριλάβει όλα τα προηγούμενα. Σύμφωνα με το μέχρι τώρα σχεδιασμό και τις πρόσφατες ανακοινώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Εσωτερικών, η διάρθρωση του προγράμματος θα βασίζεται σε έξι άξονες οι οποίοι  αποτελούν μια  αναπτυξιακή «ομπρέλα», στην οποία «χωράνε», τα έργα που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα «Θησέας», η συμμετοχή των δήμων στα Τομεακά Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ,  και του Προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», το πρόγραμμα αυτεπιστασίας, τα  έργα που σχετίζονται  με την Εξοικονόμηση Ενέργειας, το Ειδικό Πρόγραμμα Εξυγίανσης των ΟΤΑ και το πρόγραμμα «ΕΛΛΑΔΑ». Η χρηματοδότηση του Α.Κ.Σ.Ι.Α. θα πραγματοποιηθεί από πόρους που προέρχονται από συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, εθνικούς και θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως είναι για παράδειγμα ο Φόρος Ζύθου, το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας και το Τέλος Διαφήμισης. Αναφορικά με την υλοποίηση αυτού του προγράμματος και τη χρηματοδότηση του είμαστε σε αναμονή, όταν τεθεί σε εφαρμογή.  

  ΟΓΔΟΟ: Έγινε πλέον σαφές ακόμα και στους δύσπιστους ότι το περιεχόμενο αυτής της μεταρρύθμισης στοχεύει στον μεγαλύτερο έλεγχο της τοπικής αυτοδιοίκησης από τα κυρίαρχα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, είναι ενταγμένο στο σύμφωνο σταθερότητας και υπηρετεί το νεοφιλελευθερισμό.  Συμπερασματικά από την μέχρι σήμερα εμπειρία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει: Την  περαιτέρω εμπορευματοποίηση δημόσιων ή δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών (παιδείας-υγείας-πρόνοιας) μέσω της “ αποκέντρωσης”  και της εξάρτησής τους από το τοπικό φορολογικό βάρος. Την εφαρμογή αντεργατικής αντιλαϊκής γενικότερα “αναπτυξιακής” πολιτικής στην Περιφέρεια με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η οποία θα οδηγήσει σε παραπέρα τοπική ανισομετρία και ταξική ανισότητα. Την υποκριτική “φιλανθρωπική” διαχείριση κάποιων ακραίων κοινωνικών προβλημάτων από την ΤΑ, αντί της αντιμετώπισης των κοινωνικών αναγκών με ενιαία κρατική παροχή και ευθύνη.

  KAI Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ

Η μοναδική ελπίδα είναι οι ενωτικοί πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής συναίνεσης που εκφράζεται από την ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία με πρωθυπουργό τον συστημικό τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο (μεταλλαγμένου σοσιαλιστικού, συντηρητικού και φιλελεύθερου με γαρνιτούρα την ακροδεξιά) κυβέρνηση που δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους κύκλους του οικονομικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και τα διαπλεκόμενα μιντιακά συγκροτήματα. Η δημιουργία κινήματος με στόχους την κατάργηση της νέας δανειακής σύμβασης, την ανατροπή της συγκυβέρνησης και αυτής της πολιτικής και την αναγκαία συγκρότηση και συμπαράταξη όλων των αριστερών – αντινεοφιλελεύθερων – αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι επιτακτική για την αλλαγή στη χώρα μας.

    ΠΡΩΤΟ:  ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ:

• αποτροπή των πολιτικών άμεσης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης κρίσιμων κοινωνικών και αναπτυξιακών τομέων (απορρίμματα, ενέργεια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λ.π.).
• Η υπεράσπιση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων και η αγωνιστική αντίσταση στις διαλυτικές ρυθμίσεις για την εφεδρεία και τις απολύσεις, τη συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και τη μείωση των μισθών.
•  Η αποτροπή της «κινεζοποίησης» μέσω της ΕΟΣ (Εθνικής Οικονομικής Συνεργασίας) μέσα από τη συγκρότηση ενός μετώπου Αυτοδιοίκησης, κοινωνίας και εργαζομένων.
• Η διεκδίκηση γενναίας αύξησης των διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ, ισότιμα σε Δήμους και Περιφέρειες μέσα από τη ριζική αναδιάρθρωση του.
• Η αγωνιστική διεκδίκηση της εφαρμογής του Συντάγματος (άρθρο 103, απόδοση πόρων και αρμοδιοτήτων) απέναντι στις καταστροφικές πολιτικές των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης έχουν μείωση, των θεσμοθετημένων κρατικών αποδόσεων προς την Αυτοδιοίκηση, που αγγίζει το -50%  μεταξύ 2009-2012.

    ΔΕΥΤΕΡΟ:   ΕΜΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ:

      ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ: Παραμένει πάντα επιτακτική η ανάγκη για μια ενιαία, ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση του κράτους και των αυτοδιοικητικών θεσμών. Αυτό θα γίνει με την ανατροπή του Καλλικράτη και την αντικατάστασή του από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα εγκαθιδρύει μια δημοκρατική, αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση με ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους.  Να γίνει η Τ.Α. ουσιαστικός παράγοντας που συμβάλλει στην ισόρροπη ανάπτυξη με την αντιμετώπιση των τεράστιων ανισοτήτων που εμφανίζονται μεταξύ κέντρου και περιφέρειας, να γίνει φορέας κοινωνικής και οικονομικής προόδου, φορέας ουσιαστικής κοινωνικής συμμετοχής, δημοκρατίας και διαφάνειας. Τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας μεταρρύθμισης ή ενός   εναλλακτικού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας προς τον «Καλλικράτη» θα πρέπει να είναι:

• Ακριβής κοστολόγηση & χρηματοδότηση των αρμοδιοτήτων της Τ.Α
• Εξάλειψη της θλιβερής πραγματικότητας του Δήμου – επαίτη
• Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου που προωθεί την ανταποδοτικότητα, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση   των δραστηριοτήτων της Τ.Α
• Ισχυρός – Λαϊκός – αποτελεσματικός Δήμος
• Συμμετοχή – άμεση δημοκρατία – αμεσότητα – εγγύτητα – επικουρικότητα και όχι αποξένωση των πολιτών
• Η αποκέντρωση με την έννοια της  πολιτικής δημοκρατίας,   συμμετοχής, δηλαδή,  του πολίτη στις διαδικασίες συναπόφασης στη γειτονιά του και, συνεπώς, ενεργοποίησης του. Η έννοια δηλ. των μικρών ανθρώπινων βάσεων, όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις.
• Η ενίσχυση των θεσμών λαϊκής συμμετοχής ελέγχου & λογοδοσίας των τοπικών αρχών.
• Η καθιέρωση της απλής αναλογικής για την αντίστοιχη των οργάνων της αυτοδιοίκησης με τη λαϊκή βούληση.
• Οι αναγκαίες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της, για να ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και οι έλεγχοι σκοπιμότητας των αποφάσεών της.  Η επεξεργασία σχεδίων τοπικής ανάπτυξης με προτεραιότητα το κοινωνικό όφελος και όχι τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του δήμου. Βασικοί άξονες μιας τέτοιας κατεύθυνσης είναι η υπεράσπιση της κατοικίας, του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος από τις επιθέσεις της νεοφιλελεύθερης αγοράς, η προώθηση κοινωνικής πολιτικής ενάντια σε κάθε μορφή αποκλεισμών, η υποστήριξη ευπαθών κοινωνικών ομάδων, οι ανοιχτές θεραπευτικές κοινότητες, η ένταξη των μεταναστών. Αυτά δεν είναι απλά ζητήματα πολιτικής επιλογής, είναι μια πάλη ιδεολογικής ηγεμονίας απέναντι στον κοινωνικό συντηρητισμό, ο οποίος αλληλοτροφοδοτείται με νεοφιλελεύθερα επικοινωνιακά σχέδια: επιχειρήσεις «σκούπα», «σώματα πολιτών» για τη συνοικιακή ασφάλεια, πάνοπλα στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά σώματα, κάμερες σε δρόμους και σε σχολεία.
•  Στόχος ενός συνολικού εναλλακτικού θεσμικού πλαισίου  πρέπει να είναι όχι ο κομματικός αυτοδιοικητικός αλλά ο αριστερός αυτοδιοικητικός. Αυτός που παρεμβαίνει στα δρώμενα της πόλης στα μεγάλα πολιτικά ζητήματα και δημιουργεί συνθήκες κινήματος. Η αυτοδιοίκηση μπορεί να μην είναι η ίδια κίνημα αλλά οι αριστεροί αυτοδιοικητικοί οφείλουν να δημιουργούν κίνημα.   Οφείλουμε, συνεπώς, να έχουμε διαρκώς στη σκέψη μας μια Αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του Πολίτη, η οποία να λειτουργεί ως λαϊκή εξουσία, να είναι αγωνιστική και διεκδικητική και να είναι οικονομικά επαρκής για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Να συνδέουμε την Τ.Α με τα κινήματα  πόλης, με συλλογικότητες φεμινιστικού χαρακτήρα και κάθε μορφής προοδευτικές και ριζοσπαστικές συλλογικότητες κοινωνικού, οικολογικού και πολιτιστικού χαρακτήρα.

Σημείωση *Ο Σπύρος Τζόκας είναι πρώην Δήμαρχος Καισαριανής,

μέλος του Δ.Σ της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας – (ΚΕΔΕ)